amar schreef op maandag 18 januari 2010, 20:27:


Ja, een "samenlevingsverband" tussen hond en kat! Dat hebben we hier ook gehad.
Wij hadden twee poezen voor dat Basan kwam. Met de komst van Basan, is Molly verhuisd naar de achterburen, daar was het rustiger . Molly zag Basan helemaal niet zitten.
Maar Flitsy, die pakte het anders aan... Die kon Basan sarren... zij maakte hem helemaal gek. Dan zat ze boven op de "mezanine" onbeweeglijk naar hem te kijken terwijl hij bijna tegen het plafond sprong om haar te pakken. Of ze lag languit beneden te rollen en zich demonstratief uit te rekken. Als Basan zich dan niet kon inhouden: tsjak, tsjak in zijn gezicht . Mannekes dat was een feeks. Zij viel hem ook aan als hij een epilepsie aanval had. Zij wist haarfijn dat hij dan zwakker was.
Binnen de tuin was zij ook superieur maar een keer buiten... dan veranderde alles en moest Flitsy verschillende keren in de bomen vluchten, anders had Basan haar in stukken getrokken. Vriendjes waren het niet, ze hadden een soort van "bestand".

Marianne

Karen Koomans schreef op maandag 18 januari 2010, 22:03:


Nee, dat denken wij ook niet Karen. Volgens ons is er wél een verband tussen zijn zenuwachtig zijn en zijn aanvallen.
In het bos, zijn wij niet interessant genoeg. Hij krijgt daar zoveel prikkels...
En, hij komt uit een nest dat puur op jagen was gefokt.
Wél gesocialiseerd, in huis geboren en met katten, jawel, en met mensen opgegroeid.

Wij hebben contact opgenomen met de fokker en die kent nog gevallen van Duitse staanders met epileptie (en daar wordt zelfs nog met gekweekt), maar niet de ouders van Basan.

Marianne