Karen Koomans schreef op zondag 31 januari 2010, 2:28:

Hele grote knip .....

Ik ben er, na 2 jaar paardenboeren, van overtuigd dat onze weiden meer schade kunnen aanrichten dan goed doen.
Ik houd mijn paarden rondom het jaar op hooi (afkomstig uit Duitsland van onbemest land). De 1,2 hectare die ik voor ze heb, heb ik in vakken verdeeld, door laten zaaien met andere soorten gras. Hier mogen ze beperkt op grazen in perioden dat het veilig is. Weiland wordt bemest met compost afkomstig van de paarden zelf en schelpenkalk.
Ook in natte perioden, zoals afgelopen november, mogen ze van mij dan in de wei en dan blijft er weinig van de grasmat over. Ik vind dit niet erg, hoe minder gras, hoe liever mij het is. Het is bizar om te zien hoe snel die weilanden herstellen, dus gras zat en zo niet ... dan heb ik een paar natuurlijk gecreeerde zandplekken over

Gebruikt graszaadmengsel:
15% Roodzwenk (Roland), 15% thimotee (Ragnar), 15% kropaar (Lidaglo), engels raaigras (5% Laprinta, 5% Gladio),
15% beemdlang (Rossa), 20% luzerne (La Bella Campagnola) en 10% witte klaver (Sonja) .
Dit is op advies van Ron Hofman (bio-ron) en dit hebben wij een lokale loonwerker laten uitvoeren.

Maria Delavega schreef op zondag 31 januari 2010, 10:23:


Weet je, het is zaak je niet te gek te laten maken, bij jezelf en je eigen gevoel te kunnen blijven. Te blíjven kijken naar zo'n dier en er in geval van twijfel een deskundige bijhalen die kan meten of er daadwerkelijk iets aan de hand is. Ik geef liever geld uit aan bloedonderzoek dan dan ik een supplementje koop omdat ik misschien veronderstel dat mijn paard iets tekort komt. Dat komt ook door alle verhalen op I net; "het paard van die vriendin die had dat ook en dus zal mijn paard dat ook wel hebben" etc. Net als wat Frans zegt zijn we met ons allen nogal geneigd te denken in tekorten ipv teveel. En het is eerder andersom.

Het probleem van de eigenaars van veel eczemers (en ik zie het hier zelf om me heen op mijn eigen terrein) is dat ze tóch weer wat gaan bijgeven, tóch weer dat een kleine worteltje als beloning, toch weer dat stukje voederbiet omdat het anders zo zielig is, tóch weer dat hapje gras tijdens ene buitenrit en het is gewoon fout. Zo herstelt het lichaam zich niet; de suikers, de eiwitten etc.Bovendien maak je er je paard veel gekker en hebberiger mee dan wanneer ze niet beter weten!
Stukje eigen menselijke emotie uitschakelen dus.

In het begin toen wij pas bezig waren met de eczeempaarden kregen wij nog wel eens een emmer met.... hooi...., als de anderen wel iets bij kregen. Daar zijn we op een gegeven moment ook maar mee gestopt, wat schiet je ermee op behalve jezelf gek maken? Ze kunnen heus wel leren hoor, die knollen

Groet, Pien (die zometeen echt verder moet met inpakken....)

Spirithorses schreef op zondag 31 januari 2010, 10:33:


Ja, hier ook..werk wacht en mooi weer buiten .
Ik dacht al van haar terug te doen naar de bergen, maar daar wordt ze zo gigantisch dik...ik denk dat je heel erg gelijk hebt en wil de uitdaging aangaan om deze merrie erdoor te krijgen.
Heb zo'n idee dat ze heel veel moet wandelen...
Zij is zo hebberig voor eten. Ik geef dan een handje pre alpin aspero als de andere hun bietepulp krijgen. Anders word ze gek... dus ook niet doen?