Hier heb ik ook over zitten denken.
Ik weet een aarden wal, om een gebied, waar Wapiti herten worden gefokt.
Een wal opgetrokken uit boomstronken en afgedekt met aarde.
Die ligt er al meer als 18 jaar en heb ik nog nooit modderig gezien!
De herten maken er veel gebruik van, gezien de vele kriskras lopende wissels.
Zelf zat ik te denken aan een wal van schoon bouwpuin (!) en daar een laag grof (gebroken)zand overheen. (= niet ronde zandkorrels). Dit stuift ook niet en waait niet weg, maar klinkt in door het "hoekige" struktuur.
Dit lijkt mij "natuurlijker" voor de hoef dan een aarden wal, dat hebben ze in de wei al, toch?

Nils en Olly

Piet schreef op zondag 7 februari 2010, 14:40:


Okay, sorry Peter, ik heb het verkeerd geformuleerd. Uiteraard houdt zo´n wilgenscherm de wind niet tegen, er zit best wel ruimte tussen de takken, maar het wordt wel luw erachter, waardoor je veel minder stuif hebt.
Dat gaas ken ik, maar dat is best prijzig (naar onze mening, dan). Wilg groeit ontzettend snel en is heel gemakkelijk te stekken. Het voordeel van het vlechten is dat je het scherm vrij smal kunt houden. Dat is gemakkelijk als je niet zo veel plaats hebt om je bak.

Els.

Wij hebben een zandberg voor de paarden. Ze spelen erop, liggen erop, graven er gaten in, staan er op de uitkijk en staan er droog. Dus in eerste instantie heel leuk. Maar na verloop van tijd wordt de berg steeds lager en breder. Als het erg droog is in de zomer verspreid het zand zich in alle richtingen en is het best stoffig.
Dus af en toe moet er nieuw zand op.

Moniek

bedankt voor je reactie. Met die geit hebben jullie het enige humane gedaan lijkt me. Maar idd... eten en drinken zegt niet alles. Is veelal toch instinct, denk ik.
Typisch genoeg houdt ze wel van aanraking. Kroelen in nek, aan de oren en haar hoofd vindt ze heerlijk. Alleen die manenkam en schoft he... en bij heupen/si gewricht. Oorzaak dat ze daar niet graag aangeraakt wil worden is pijn, lijkt me.
Inderdaad heb ik alle plannen om haar nog wat soepel te maken maar laten varen en hou ik het op spelletjes.
Maar het blijft moeilijk te bepalen waar je grenzen moet trekken en of een paard al dan niet veel pijn heeft...
De janken niet he.