Sandra van Bommel schreef op maandag 8 februari 2010, 14:14:


Sandra, ik vind dat altijd eng. Een lefgozer of iemand met een flinke portie zelfvertrouwen.
Heel vaak zien die geen andere oplossing dan keihard het paard te grazen nemen.
Voorbeelden van van de wal in de sloot raken te over.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 8 februari 2010, 14:27:


Nee, er was geen blokkage meer maar voor mij waren haar bokken best indrukwekkend, de stevige op zichzelf al, de andere of de aanloop tot omdat je weet wat er kan volgen. Toen dat ze de grond op ging om dan terug recht te springen was ik blij dat jij erop zat en niet ik
Dan komt het (zelf)vertrouwen eraan te pas. Eerst een ander er mee laten rijden om te zien dat het wel gaat zodat je terug wat vertrouwen krijgt kan heel wat doen maar ik zou er toch zelf op blijven kruipen. Hoeft geen hele ritten te zijn, gewoon een toertje stappen met de begeleider die het paard vast heeft bijv. of er gewoon maar even erop zitten terwijl het paard blijft stilstaan. Toch zelf actief betrokken blijven, hoe klein het ook is, draagt in mijn ogen bij tot het scheppen van dat vertrouwen.

Piet schreef op maandag 8 februari 2010, 14:36:


Ja ,en anderen ook ! Piet ,als er geen fysiek probleem moet je er mischien gewoon is aan wennen dat een paard dit ook gewoon kan doen omdat hij WEET dat hij ze der vanaf kan krijgen .En enkel daarom .Als je dan als ruiter de bok kan uitzitten en hem verschillende malen opnieuw laat aangalloperen dan is het patroon doorbroken en kan je met de eigenaar aan de slag om hem /haar dezelfde tecnieken aan te leren ! Het dier staat bij mij altijd op de eerste plaats maar de gezondheide van de ruiter mag je toch ook niet uit het oog verliezen hé .Zou niet de eerste zijn die zo in een rolstoel beland voor de rest van zijn leven hoor . En Sandra "Lefgozer" is gewoon niet de juiste term

Zoals het er nu uitziet, zit je er zelf voorlopig niet op, een goed moment om nu met iemand in contact te komen die er nu op gaat rijden. Iemand die dat aankan.Vraag het via via, een stal etc. maar ik zou er gelijk achter aan gaan, even doorpakken.

Angst is een slechte raadgeven, en neem je al gauw je paard terug in situatie's die je niet vertrouwd, terwijl voorwaarts juist hetgeen is wat je dan moet doen, niet tegenhouden.
Als je een geschikt persoon hebt gevonden om met jouw paard te gaan rijden, kan zij of hij jouw nadat je ribben weer geheelt zijn goed begeleiden, juist ook omdat er zelf mee gereden is. Nu kan je mooi aan de kant kijken.

Vaak moet je ook net weten wat je het beste in bepaalde situatie's, voor je veiligheid en toch wat te bereiken kan doen.
Als je zorgt dat de stap en draf goed voor elkaar zijn, paard reageerd op been naar voren, zo niet dan wat resoluter daarin zijn, inbuigen en daarin loslaten en doorstappen, en aan het been.
Niet aan het been is niet echt een fijn uitgangspunt, helemaal niet bij een paard met streken, je basis moet goed zijn zodat je er wat aan hebt in vervelende situatie's en je daar op kan terug grijpen. Ik heb ook een soort fluitje erbij, dat associeeren ze ook met voorwaarts, als je die er consequent ingooit.

Je zegt dat het paard erg stijf is rechts, dat maakt het er allemaal niet gemakkelijker op. Zorg dan eerst voor meer souplesse. Dat kan je zowel in stap als draf oefenen, zet de schouders opzij, laat hem wat wijken achterwaarts etc. Zo hou je ook beter de aandacht van het paard bij jouw. Als de aandacht verslapt ben je al weer telang met hetzelfde bezig, veel variatie, zodat jij constant de controle/leiding hebt, je hebt van die paarden....
Dit moet je absoluut met begeleiding gaan doen, je hebt je zelfvertrouwen en vertrouwen in het paard verloren dat moet allemaal rustig weer terug komen. Je moet resoluut je paard wat kunnen vragen. Dus geen gekke onverantwoorde dingen gaan ondernemen, maar zorg voor gehoorzaamheid en souplesse, voor je verder gaat met een moeilijkere fase. Dan is de moeilijkere fase n.l. veel beter, misschien wel top!
Anita

Voor mij is het een heel herkenbaar probleem. Ik heb een fjord gehad die ook mij en iedereen geregeld van haar rug afbokte. Meermalen is mij het advies gegeven haar weg te doen voor er ongelukken gebeurden.
Zij deed het ook voornamelijk met aangalopperen, maar heeft er ook een lange periode last van gehad, dat ze meteen ging bokken als ik opgestapt was. Had ik dan de ruimte en bleef ik boven, dan had ik de rest van de les meestal geen problemen meer. Zij bokte overigens overal hoor, in de bak, in het bos, langs de weg en inderdaad ook in een grotere groep.

Ik denk nu dat het bij haar voornamelijk een lichamelijk probleem was. Ze heeft namelijk een periode heel goed gelopen. Ik ben haar natuurlijk gaan bekappen en zonder bit gaan rijden. Haar hoeven waren in een erbarmelijke staat en zo scheef dat ze onmogelijk normaal kon lopen. Door NB zijn ze enorm opgeknapt. Ik heb toen een half jaar een paardje gehad waar ik werkelijk alles mee kon. Ik heb zelfs geprobeerd op een touwhalster te rijden, waar ze helemaal niets van snapte, maar ze stond open voor alles wat ik probeerde. Gebokt heeft ze in die periode nooit en ik kon haar bitloos in galop ook langs de weg veel gemakkelijker houden dan ik ooit met bit heb gekund.

Als ik lees dat jouw paard ontzettend stijf is op een kant, zou ik toch echt proberen eerst alle lichamelijke problemen uit te sluiten. Ook stijfheid kan behoorlijk wat pijn veroorzaken, misschien wil jij het paard wel in de galop zetten, die het nu juist heel onplezierig vindt.
Verder is het belangrijk dat je zelf het vertrouwen in het paardrijden weer terug krijgt. Ik weet niet of je op een ander paard ook angstig bent, maar ik ben dat heel lang zeer zeker wel geweest (en ben het nu nog, als ik na een lange periode niet rijden weer op stap). Je weer leren ontspannen op een superbetrouwbaar paard kan je daar bij helpen.

En verder zijn er hier heel veel mensen die je al heel veel tips gegeven hebben en er zullen er nog wel meer volgen

Groetjes, Els.