Er kwam hier wel eens een ostheopaat die ldr helemaal niet iets verschrikkelijks vindt. Rijdt zelf ook zo, want dan wordt-ie lekker los.
Ik kan daar met mijn muts niet bij.

ik vind het ook moeilijk hoor, wat wel en niet te zeggen... ik merk dat er plots veel minder interesse was toen ik enkel nog privébegleiding wilde geven en bitloos ging werken. Terwijl ik uiteindelijk geen stukken van mensen vraag voor een lesje (naar het schijnt kost een groepsles op een manège hier in de buurt maar 3 euro minder dan een uur privéles bij mij tegenwoordig en bij mij is het samen verzorgen en zadelen, dan een uur rijden en dan nazorg doen).
omgekeerd heb ik wel een paar keer uitdrukkelijk de vraag gekregen om iemand op weg te helpen met een bitloos hoofdstel of een 'grondwerkprobleem'.

mijn houding is tegenwoordig nogal neutraal. Ik scheeuw geen moord en brand als iemand met bit rijdt, maar vermeld wel altijd vriendelijk dat mijn paard een bitloze optoming krijgt tijdens de les. of ik zeg gewoon niets en als ze het niet kennen, dan valt het zelfs niemand op dat er iets 'mist' aan het hoofdstel.

ik probeer nu vanalles te doen en te bereiken met mijn paarden dat anderen hier in de buurt niet doen en probeer de leskinderen dingen te laten doen die je in de manège niet mag. zo gaan we in de zomer zonder zadel zwemmen in het blosodomein met de paarden, doen ze grondwerk, mogen ze met neckrope rijden, enz enz. ook probeer ik hun oefeningen te laten doen die je niet met dwang kunt bereiken bv. (jij moet in je cirkel blijven en het paard moet dit of dat doen)
ik hoop hen op die manier toch iets mee te geven dat gaat blijven hangen; ookal nemen ze later geen les meer bij me. ik zou het al geweldig vinden als ze zich nog herinneren dat ze met Darwin konden galoperen zonder een hoofdstel en dat hij helemaal niet op hol sloeg ofzo. hopelijk willen ze dat dan ook weer kunnen met een eigen paard of voelen ze op zn minst het verschil tussen dat en een manègeles op een 'rotknol'

Even over die gekruiste elastieken banden:dat is niet echt ter ondersteuning,maar om het paard bewuster te maken dat 'ie een achterkant heeft.
Ik had echt het idee dat het bij mijn paard hielp.Er zijn vast nog veel meer manieren om een paard bewust te maken van zn lijf,maar ik vond dit geen verkeerde of nare manier.
(had niet zoveel met je verhaal op zich te maken,maar wilde t toch even zeggen )

Ja, idd voor Parkinson, zelfs mijn natuurgeneeskundige therapeute stond erachter dat ik dit ging geven, het werkt goed bij haar, dat hebben we getest. Ik heb nu ook zoiets van: we zien wel waar het schip strandt. Bijwerkingen zijn bij paarden minimaal. Gr. Ingrid

Ik maak zowieso alles klaar zoals ik het lekker vindt.
Moes nu witlof eerst gaar koken , en dan nog in de oven om de kaas goed te laten smelten , sorry , maar dat vindt ik niks .
Witlof alleen maar de kook erover , net niet rauw meer , op een bord , kaas erover en dan even in de magnetron.

Daarintegen heb ik met tomaten wat meer moeite.
Ik moest rauwe koude tomaten vullen met roerei met kaas...Eerst de tomaten maar eens wat aangaren in wat olie , kaas en roerei erbij , roeren tot ei gestold is en klaar!

Bloemkool eet ik ook het liefst of rauw , of 10 min. de kook eroverheen.
Dan voldoet het nog aan mijn knaagbehoefte

Ik draai alleen maar late diensten momenteel.
Sochtends maak ik mijn avondmaal klaar , en die verdeel ik in een ontbijtportie en lunchportie.[Sorry Marianne , maar ik krijg dat wel weg hoor ]
Mijn ontbijt en lunch gooi ik door elkaar[krijg je bv soepgroeten in je omelet van ,. echt lekker hoor!] en eet ik savonds op mijn werk , heb daar geen mogelijkheid om mijn eten warm te maken.
Door drukte tot meestal 20.30 , eet ik pas daarna , en als ik dan om 0.00 thuis ben , heb ik nog geen hongergevoel en kan ik zonder snaaien naar bed [of stiekum toch nog een plakje kaas ]

Gr Esther

Ach, dat is toch niets nieuws onder de zon? Fysio is niet alternatief en verwijst indien nodig toch ook door naar de podo-therapeut?

Vorig jaar ben ik met aan beide voeten geïrriteerde peesplaten naar de huisarts gestapt. Die verwees mij door naar de podo-therapeut.
Ik moest stevigere schoenen gaan dragen, met vooral een zeer stabiele hiel en hak en kreeg steunzolen om de stand van mijn voeten te verbeteren (hoger bij de hakken en opvulling onder de voetboog. Gevolg: na een week deed mijn hele lijf zeer en na zes weken heb ik het opgegeven.
Ik ben op blote voeten gaan lopen en heb me (een tip van Michiel!) een paar heel lichte soepele teenslippers aangeschaft om het asfalt en steentjes te kunnen trotseren.

Mijn voeten zijn nu prima in orde. Het is alleen een hele klus om schoenen te vinden die én breed zijn, én geen hak hebben, én licht zijn en dan ook nog eens geen voorgevormde binnenzool hebben. Zal blij zijn als het weer zomer is en de schoenen weer uitkunnen!

Els.

Frans Veldman schreef op maandag 22 februari 2010, 12:21:


Ik snap de halve pagina-aanduiding wel, vind het ook logisch, maar de toevoeging: "van 4" is verwarrend.
Lezen op pagina 4 en een half van 4 lijkt een contradictie.
Lijkt, want ik snap dat "van 5" ook weer bezijden de waarheid is.

dank je wel.