Karen Koomans schreef op donderdag 25 februari 2010, 22:17:

Ik heb er eentje gebruikt voor mijn fjord, geen enkel probleem gehad met aandoen. Ze kan er mee eten en drinken, maar ik vond dat ding toch regelmatig op de wei terug. Op de een of andere manier weet ze hem wel af te krijgen. Daar moet ik nog iets op verzinnen.

Suzanne Graauw schreef op donderdag 25 februari 2010, 23:36:


Gelukkig maar voor Lucifer (leuke naam! ). 't Gekke is dat mijn Shet - Joris heet-ie - ook heel koelbloedig is. Die stapt overal op af, stopt overal z'n neus in (behálve in een graasmasker, dus). Hij is ook nooit geflipt over injecties, hoefjes doen, bij schriktraining, "gekke" dingen langs de weg, etc. Nooit ergens anders van geflipt, niet voor en niet na die graasmasker-affaire. Vreemd hè?!


Tot en met vorig grasseizoen: zeer beperkt op de wei, overige tijd staat hij op zand, met beperkt hooi. Vindt hij niet leuk. Zoals veel Shets heeft hij Houdini-capaciteiten ontwikkeld. Het allerkleinste mogelijkheidje om te ontsnappen, naar 't gras toe, weet hij te benutten. Hij kan kruipen - letterlijk - onder hekjes en schriklinten door, zo laag dat je je 't niet kunt voorstellen. Tot je het hem ziet doen.
Uit dat willen ontsnappen blijkt ook wel zijn frustratie, dat is natuurlijk niet fijn voor hem. Maar ja, hoefbevangenheid, IR en andere mogelijke ellende als gevolg van te veel en/of te fructaanrijk gras voor zo'n shetje, dat is natuurlijk nog minder fijn. Hoe vertel ik dat mijn paardje

Deze zomer krijgt hij 't hopelijk een beetje makkelijker, omdat ik van een flink stuk grond dat nu nog weide is "paddock" ga maken. Dan heeft hij veel meer ruimte. Plus ik ga m'n andere paarden ook (nog) beperkter op gras laten, dus staat Joris dan vaker en langer in gezelschap van alle anderen. Plus ik laat hem deze zomer überhaupt niet meer op de raaigraswei. Dat lijkt even zielig maar ik denk dat voor hem "nooit" gemakkelijker te accepteren is, dan "soms wel, soms niet". Hij kan natuurlijk niets snappen van meer of minder fructaangevaar, en zo'n onbegrepen regime van "soms mag het wel en dan weer niet" leidt denk ik tot éxtra frustratie.
Naast hooi krijgt hij dan ook nog regelmatig wat gemaaide grassen/kruiden uit de berm, en takken/stammen (snoeiafval van bomen).

Is Lucifer ook zo'n ontsnappingskunstenaar?

grt,
karen

Piet schreef op donderdag 25 februari 2010, 23:20:


Ik volg dit onderwerp, maar doe er zelf niet aan mee. Maar als ik dit zo lees ... jeetje, dan is een dieet gewoon een feestje!
Ik zal ook eens vertellen wat ik gegeten heb, niet schrikken met z'n allen:
ontbijt: stevig bord Brinta;
lunch: 4 volkoren boterhammen met roomboter, kaas, worst, salade en pindakaas + beker melk
avondeten: grote soepkom zelf gemaakte erwtensoep (had ik nog in de vriezer) en daarna gevolgd door zuurkoolstamppot met een halve verse worst + beker melk + chocolademousse.

Ik kijk nu op de klok, bij mij 01:17 uur, we zijn net klaar met werken en ik sterf van de trek ... maar geef er niet aan toe. Ik neem een beker chocolademelk met een koekie en daarna ... mijn mandje in! Morgen gaat de wekker om 6:30 uur weer en dan herhaalt zich het ritueel weer.

Eet ik verkeerd en zo ja, wat kan ik dan makkelijk aanpassen zonder van mijn stokkie te gaan? Op liflafjes leven red ik echt niet, ik heb een lengte van 1.80 en weeg 61 kg. Ik heb wel het idee dat wij gezond leven, maar of dat echt zo is ... geen enkel idee! Dus zeg het maar, ik kan er altijd van leren

Anja Seijn schreef op vrijdag 26 februari 2010, 1:21:


Jij bent dus zo'n spijker van nature. Als ik dat ook had maakte ik me nergens druk om.
Aan de andere kant maakt het cholesterolgehalte geen onderscheid tussen slanke en wat gevuldere mensen. Dus dat weet ik niet, maar ik zie natuurlijk wel wat bommetjes.
Ik ben geen expert, ik eet alleen zo en jij eet anders. Misschien dat Frans er iets over kan zeggen.

Piet schreef op vrijdag 26 februari 2010, 6:26:


Volgens mij is dit meer een vreetcafe dan een kroeg.
Doe mij maar een duveltje met een dubbele kopstoot als tegenwicht en om 't af te leren

Wij hebben vorig jaar een haflinger ruin van 17 jaar gehad die ook rond deze periode helemaal een kaal gezicht kreeg en als je haren wilde plukken trok je niet alleen wintervacht maar ook gewone vacht eruit. Dus hij liet gewoon al zijn haren los! De veearts kon niet vinden wat het was, misschien een reactie op de neosidol (hij had een maand ervoor luizen en dat is toen behandelt) Maar de kale plekken zijn daarna weer gewoon aangegroeid.

Ik heb al zo'n twintig jaar op en af rugproblemen tgv een gedeeltelijk afgebroken werven (met paard ondersteboven gegaan destijds)
Op zich prima mee te leven, mits je rekening houdt met tillen etc
(eh ja eddy... ik loop dagelijks met de honden, al is dat momenteel wat beperkter vanwege 1 meter sneeuw... maar daar komen straks wandelingen met de ponys bij)
Hoefverzorging is voor mij echter altijd een issue. Vnl omdat krom staan al een probleem kan vormen. Door de knieen zakken overigens ook, omdat het kraakbeen in mijn knieen op mijn 18e al zwaar te wensen over liet, vlgs de toenmalige arts door te fanatiek trainen (vechtsport; dagelijks trainen/rennen)
Toch heb ik de onmogelijke wens om te leren de voeten van mijn eigen paarden bij te houden, temeer omdat drie van de vier de hoeven scheef slijten (amber door schouder en rugproblemen, shetten door kromme beentjes)
Wil ik nu teveel of zijn er manieren om de rug te ontzien bij het bewerken van de hoeven.
Tips zijn meer dan welkom....

Extra stimulans... hoorde gisteren een dame waarvan ik het totaal niet had verwacht enorm enthousiast vertellen over een cursus NH waar ze naartoe was geweest en die blijkbaar niet eens ver van hier wordt gegeven.

Dankuwel iedereen voor de tips! Het hangt natuurlijk af de situatie en die is voor iedereen anders. Wij zitten hier met kleigrond, en langs de volledige lengte van de wei (70are) loopt een riviertje. Heerlijk fris en weelderig groen in de zomer, geen zand (koliek), maar o zo nat in de winter. Die kleigrond laat geen druppel water door.
We hebben er drie pony's op lopen, maar de wei van 70 are is wel onderverdeeld in drie stukken, waarvan er nu eentje kapot is. Van zodra het gras gaat groeien, gaan de pony's naar een ander stuk en kan het kapotte stuk herstellen.
Achteraan is het niet zo heel erg hoor, daar trekken ze dan ook heen om eens te gaan liggen. Maar vooraan en de weg naar de inloopstal is een ramp.
We willen deze zomer een stuk verharding aanleggen voor de stal, en drainagebuizen onder de grond leggen om het overtollige water af te voeren. Dan zal het hopelijk volgend jaar beter zijn.
En nu maar wachten op de lente !

Hoi Sandra,

Ik heb fibromyalgie en daardoor wisselend last van rug, handen, armen, voeten en alles wat je maar kan bedenken. Ik heb mijn twee fjorden een tijd lang gewoon met de vijl geraspt, maar dat was toch een behoorlijke aderlating voor me.
Anderhalf jaar terug (of zo ongeveer, toch) hebben we een comfort trim (zie webwinkel, hier) aangeschaft en dat is echt ideaal. Je bent veel sneller klaar met de hoeven, gebruikt minder kracht en mijn paarden vinden het ook veel prettiger dan het raspen en laten (meestal) hun hoeven in de hoefstandaard liggen. Dat deden ze daarvoor nooit.

Misschien is zoiets een optie? En wat ik altijd doe is vaak van been/kant wisselen. Dan kan je tussendoor even rekken en sta je toch weer in een net iets andere houding.

Els.

Ik heb een gezond lichaam (gelukkig) en vond het voorover staan al erg vervelend...
Heb daarom mijn paard geleerd, dat ik naast mijn paard op de poetskist zit (ong 30 cm hoog) met mijn benen onder hoek van 90 graden gewoon vooruit. Heb zowel Foxy (welsh arabier) als de shet geleerd om hun benen op mijn benen te leggen> de hoef steekt dan tussen mijn bovenbenen.
Vervolgens kan ik zittende haar hoeven schuren: ik gebruik een heel klein bandschuurmachientje met een metaalpapier erop: werkt perfect. De paarden moesten even wennen aan het geluid, maar nu genieten ze ervan: als ik naar ze kijk tijdens de behandeling, lijkt het wel een wellnesscentrum met een luxe voetbehandeling: de trillingen van het machientje werken bijna relaxerend!
De luxe van eigen paarden bekappen is natuurlijk dat je zelf kan bepalen wat je je paard wilt leren.
Groot onderhoud laat ik doen door mijn man, maar als ik consequent ben, hoeft hij er bijna niet aan te pas te komen.

Groet Bianca