Peter Donck schreef op donderdag, 30 december 2004, 21:05:


Hum de IJsco
Karin rijdt op IJscoos.
Peter bij deze ben je uitgenodigd om het vooroordeel over de sukkelige IJscoos hier uit te komen proberen
Ik heb hier een paar braverds hoor, maar op onze Schurk roepnaam Björk ben je welkom met helm reddingsvest bodyprotector en aanverwante artikelen
Je bent wel een grappenmaker MWOE
We spreken snel wat af, en op de Schurk heeft Karin wel gereden
Maar zonder dollen, angst moet je altijd serieus nemen, ik ben ook geen held, en zeker niet op paarden die ik niet ken. De band met een paard is belangrijk, het wederzijds vertrouwen.

Groeten Esther, enne hoe zijn de Belgische paarden??

Ja dat heb ik niet alleen met paardrijden. Maar ook in de auto, in de trein, in tunnels. Ik zie altijd alles al gebeuren wat niet gebeurd!


Omdat ik het nog steeds leuker vind dan dat ik het eng vind!


Tijdens mijn eerste stage ben ik er heel bewust mee bezig geweest. Toen was ik heel erg bang. Mijn stagebieder heeft me onwijs geholpen door steeds de goeie paardjes te kiezen, tijd te geven wanneer nodig en soms een duwtje om me verder te krijgen. Super hoe sommige mensen dat in kunnen schatten. Daarna ben ik naar duitsland gegaan voor 4 maanden en kreeg ik hele andere paarden te rijden (de typische heette sportijslanders die veel in een box staan). Omdat ik daar weinig keuze had heb ik het gewoon gedaan. En ik ben in vier maanden maar op 1 paard bang geweest, die heb ik geruild met iemand. En het ging super, heb daar dingen gedaan die ik nooit gedacht had te durven. En op de momenten dat ik angst toonde (ik was van een hengst gevallen en wou er graag nog een keer op, om er niet mee te blijven zitten, maar dat kon pas twee weken laten omdat ik beetje in de kreukels lag) werd ik super begeleid. Bleef mijn stagebieder (die andere dingen te doen had waar hij veel geld mee kon verdienen) de hele tijd bij me en hielp me er helemaal doorheen.
In NL benauwd het verkeer me soms. Heb het idee dat ik geen ruimte heb. Maar op het strand vandaag benauwde de ruimte me in begin weer ff. Dus das dan wel tegenstrijdig. De strandrit ging goed. Ik was eerst ff zenuwachtig toen alle ruimte in zicht kwam en daarna ging het super.

Groetjes Karin

Ik heb al een ijslander Nou ja, ter verzorging dan. En op iets ander klim ik zeker zelden of nooit, alleen als ik het erg vertrouw en me goed voel. Op stage heb ik een volbloed kruising gereden, maar die is zooooo superbraaf en die heb ik vier maanden van afstand leren kennen voor ik durfde
Een helm draag ik altijd, de rest heb ik nog nooit serieus over nagedacht. Ik laat me soms handpaardrijden als ik het van te voren al niet zie zitten met een jong paard bv. Want als ik me goed voel rijdt ik "gewoon" hengsten in.

Het is wel altijd fijn te horen dat een stoere man van 43 ook wel eens zijn angsten kent. Dan ben ik niet de enigste denk ik dan.

Groetjes Karin

Beste mensen,

Ik overweeg om dagcursussen te gaan geven voor "bange" mensen. Zo te horen
zou daar wel eens animo voor kunnen zijn. Kijk maar eens bij de referentie
van Franscien Garssen op mijn site.

Groetjes,

Florien
www.stalrohan.nl

Esther schreef op donderdag, 30 december 2004, 21:42:


hééééél snel en really hot !!!
althans de mijne
en ze zijn zo belgisch als wat
met bloedlijnen van frankrijk engeland amerika en argentinie dus
maar wees gerust, ik kan een ijsco wel aprecieren hoor
ik reed eens met eentje van zo'n 1,20 m
steil omhoog en omlaag in de ardennen
maar ik heb liever een ruiter/paardverhouding
van 1/5 ipv 1/2, kwestie van evenwicht
(rekenen maar...)
Als ik eens in de buurt ben kom ik je schurkje wel eens proberen
onlangs reed ik met een jong paardje vn iemand aan zee
helemaal géén probleem zei ze maar bokken deed ie redelijk wèl,
achteraf zei ze dat ik de enige was die er totdantoe was opgebleven !
en dat vind ik nu net wat je niet moet doen,
mensen verkeerde dingen voorhouden want inderdaad
angst neem ik wel serieus en men zegt altijd dat je
"meester" moet zijn over je paard
maar het blijft toch altijd een "samenwerkende vennootschap" niet ?
groetjes, peter

Karin schreef op donderdag, 30 december 2004, 21:56:


Ik denk juist omdat je altijd andere paarden rijdt het juist logisch is dat je iedere keer weer ff zenuwachtig bent. Ik ken mijn eigen racemonster heel goed, maar als ik wel eens op een ijsco van iemand anders rij ben ik de eerste paar minuten toch even een beetje zenuwachtig. Goed dat je het zelf toegeeft! En veel beter als iemand die zomaar overal opklauterd zonder er over na te denken....

Saskia