Clara van der Horst schreef op woensdag 7 april 2010, 13:35:


Bert is een Haflinger, Goke een Fries.

Anja Seijn schreef op woensdag 7 april 2010, 13:37:


Dan zou ik die truc zeer zeker toepassen, het werkt fantastisch bij dat soort paarden, laten lopen tot ze moe worden en je hebt er geen kind meer aan en je voelt inderdaad de rust over ze heenkomen.

Clara van der Horst schreef op woensdag 7 april 2010, 13:35:

Deze tactiek hebben we dus gisteren toegepast, niet zo mooi omschreven als jij dat doet, maar meer op het gevoel van Yvonne. Zij heeft al heel wat meegemaakt met Bert en als Bert aan het racen gaat, dan gaat Bert aan het racen. Goke loopt in stap wat vlotter als Bert, dus heeft ze die afstanden regelmatig gebruikt om rustig aan te draven en gekeken of ze hem dan weer makkelijk terug kon nemen. In het begin moest ze alle zeilen bij zetten om hem bij zich te houden. Na een best poosje hoor, denk zo'n 45 minuten, had Bert de moed opgegeven en was de aandacht weer bij Yvonne. Je zag het aan Bert zijn ogen, zijn oren en zijn hele houding ... Bertje kwam tot rust en liep relaxt. Yvonne en ik hebben alle tijd en rijden nog niet zo lang alleen buiten, dus wij gaan voor ontspanning bij zowel de paarden als bij onszelf. Alle tijd van de wereld en wij zullen heus wel een keer die heide omploegen met z'n tweetjes, toch?

Anja Seijn schreef op woensdag 7 april 2010, 13:44:


Ik wou zeggen dat je de energie kan dimmen door oefeningen te vragen en te 'schakelen': hoe snel kan Yvonne Bert laten gaan maar toch dat zijn aandacht bij haar is? Das wat uitzoeken, gaat de aandacht weg, vraag een oefening zodat ze zijn aandacht behoudt.
Maar eigenlijk deden jullie dat al omdat Goke sneller stapt

En wat ik vergeten te zeggen was: gewoon wat laten lopen tot de energie eruit is, vind ik geen goed idee. Kan allemaal wel tijdelijk helpen maar zou het paard op den duur niet zoiets hebben van: 'ok, we gaan op stap, nu mag ik gaaaaaan!!!!'