Die van ons maken er al lang niets meer van als ze alleen of zelfs met twee op een ander staan. Een paddock, water en hooi en het is goed, waar speelt geen rol. Depressief? moh nee gij. Op vakantie Enkel als je ze beiden bij hebt in een vreemde omgeving en je moet vooral Rock weghalen bij Enno pffff ... staat hij geen seconde meer stil ... depri? moh nee gij ... stress of een beke onzeker? Absoluut. We proberen daar dan ook geen anadcht aan te schenken, alleen houdt het bij hem niet echt op. Hoe meer je zulke dingen doet, hoe beter het gaat. Je moet ze uit dat coconnetje halen, te beschermend zijn is ook niet goed. Wij hebben van april tot aug om de twee weken met beide paarden op zondag op en af van Langdorp naar Brugge gereden om te gaan trainen. Dikwijls in de files terecht gekomen. Staan die twee vrolijk te discussieren over welk plukje hooi of wie er gemest heeft, ze gaan nog steeds graag op de trailer en voelen zich overal lekker in hun vel. Kwestie van gewoonte. Rock gaat wel weven bij elk stoplicht als hij alleen staat (is ook een ontzettend erge wever in het verleden geweest). Verder zul je Amaroc nergens meer horen lopen brullen op zijn maatje of zien opkijken op nieuwe plaatsen. Enno moet nog een beetje oefenen
Ik denk dat paarden sneller loslaten dan mensen

Coralie schreef op maandag 26 april 2010, 21:49:


Yep ,sow ?? onmiddelijk valium starten als hij dus zonder zijn vriendje is ?? En hem gaan betuttelen en beknuffelen omdat ie toch zo zielig is ??

Leuk, hoor, Monique! Wat is ze veranderd zeg. En de laatste foto is leuk!

Volgens mij begeven we nu op een dun lijntje.
Het gevaar van gevoelige mensen is dat ze alles gaan vermenselijken,
Het gevaar van ongevoelige mensen is dat ze onmenselijk gaan handelen.
Al wat je moet doen volgens mij is dieren de tijd gunnen om zich te kunnen aanpassen aan nieuwe situaties. Er zelf mee leren om te gaan en dit ook te gaan overbrengen op je dier.
Onze kudde was gedurende 1 week opgesplits (ouderen in Brugge en de kleintjes waren achtergebleven). Het wederzien was heel apart en ijskoud (onmiddellijk een paar profitariaten, onmiddellijk een paar correcties) en de eerste weken vond buiten Amaroc niet direct iedereen zijn plaats. Een dikke maand later was het weer helemaal zoals voorheen. Leek het alsof er niets gebeurdt was. Het leven gaat voort ...