Eveline schreef op dinsdag, 11 januari 2005, 14:10:


Nee - zie onderaan.


Sorry, maar zoals je dit stelt lijkt het me een onzinbewering.


Klopt wel - rainures maken en fixatie plaatjes opschroeven is daarbij technisch achterhaald. Daar hebben we tegenwoordig lijm voor.

Voor Jo:
Dit is nmm niet zulk mooi nieuws, maar ik wil je nou ook weer niet nodeloos ongerust maken. Je snapt natuurlijk zelf wel dat het weer minstens een jaar duurt voor je er van af bent
1) Het gaat om een doorlopende toonwand scheur zeg je, dus het rainure-verhaal was/is zowiezo niet van toepassing.
2) Er zijn meer aanwijzingen nodig om je te raden:
a - voorgeschiedenis: is er op die plek (ik neem vooralsnog aan dat je één scheur bedoeld) een kroonranddeficient geweest (betrapping, wond, etc)? Ik weet er niks van, maar kan me zo voorstellen dat zoiets daar in die rotswoestenij bij jullie veel vaker voorkomt.
b - is de scheur oppervlakkig (niet tot de lederhuid) of perforerend (wel tot lederhuid)? Indien wel, heb je een veel groter probleem.

Dat zo een deficient ook oorzaak in een ander deel van de hoef kán hebben heeft Josien ook wel weer een béétje gelijk in. Maar dan toch meest anders dan door "mechanische stress"; wel bijv. doordat een zoollederhuid ontsteking doorbreekt in de kroonrand, daar een puswond veroorzaakt, waardoor de hoorngroei geblokkeerd wordt. In zulk soort gevallen moet je tevens oppassen voor het optreden van hoornzuil, en zou ik er DA bijhalen.

Wanneer de scheur oppervlakkig is zou ik hem repareren met hoeflijm. Perforerende doorlopend scheuren vragen veel meer expertise. Onmogelijk zo op afstand te beoordelen.

Sterkte, Egon

e m kraak schreef op maandag, 10 januari 2005, 15:35:


Big bone is soft bone. Een vaststelling die in de fokkerij van dravers niet onbekend is. Deze fokkerij selecteert op snelheid, hardheid, en vroegrijpheid. Indirect wordt daarmee ook op drafaanleg en leergierigheid geselecteerd.
Een eeuw selectie heeft de van oorspong wat grove harddraver met dikke botten die gefokt werd voor het leger om oorlogstuig en manschappen te verplaatsen getransformeerd naar het volbloedtype. Sierlijk, slank met dunne botten en veel spieren. Dat dit niet ten koste hoeft te gaan van draagvermogen bewijzen de vele wedstrijden van dravers onder de man/vrouw.
Het ouderwetse type draver met dikke (sterke?) benen kan het wedstrijdniveau bij lange na niet meer aan en valt al in een vroeg stadium af.
Selectie op prestatie is voor wat de gezondheid van de soort nmm te preferen boven selectie op uiterlijk.

Ik zal nooit vergeten wat een friese boer tegen me zei toen ik lang geleden mijn eerste harddraver had gekocht. Het is maar een hitje. En wat een dunne benen. Maar wat is ie sterk en wat kan hij hard lopen.
Groet
Hans