Isapaardje schreef op vrijdag, 14 januari 2005, 13:41:
> Eh, het gaat hier niet om recreatief rijden. Het gaat om
> marathon rijden.
Ja, zo ken ik er nog meer. Het gaat niet om recreatief rijden maar om top-dressuur, of springsport, of western, of weet ik wat nog meer. Allemaal excuses om er ijzers onder te slaan of andere nare dingen.
>> Ook hier weer blijkt dat de man nog niet voldoende rijp is voor
>> een natuurlijke aanpak. Ik herinner me dat ik vroeger wel eens
>> een steentje ergens in de hoef had zitten, maar dat was in het
>> ijzertijdperk.
>
> Steentjes misschien niet, maar een dennenappel is mij ook al
> vaak gebeurd. En bij hem ook.
Bij mij ook. Maar dat was ook in de ijzertijd. Nu onze paarden normale hoeven hebben is zoiets nooit meer gebeurd. Afgezien daarvan denk ik dat onze paarden er niet eens kreupel of zo van zouden worden. Een denneappel...pfft. terwijl ze in galop over bouwpuin rennen (hier in de buurt is een weg verhard met dat spul).
>> De oplossing moet niet (weer) gezocht worden in mechanische
>> middelen.
>
> Zal het hem zeggen; hij zal ongetwijfeld vragen "waarin dan
> wel?".
Anders met je paarden omgaan? Western-mensen vinden het belangrijk om sliding-stops te kunnen maken, en da's ook weer zo lastig zonder ijzers. Zodra je buiten de normale gebruikstoepassingen van dieren terecht komt heb je inderdaad toeters en bellen nodig om de grenzen te verleggen. Maar daar is deze website niet voor.
Overigens vraag ik me af of de bedoeling was om alle paarden kalkoenen in te draaien? Het lijkt me dat als je dat bij de voorste paarden ook doet dat die dan ook weer harder door de bocht kunnen, zodat de achterste met kalkoenen alsnog in de problemen komen. De grenzen komen voor allemaal hoger te liggen, en het blijft nog steeds de zwakste die onderuit gaat maar dan op een nog hogere snelheid.
Als wij samen gaan rennen over het ijs, met een touw aan elkaar vast, best kans dat als jij omvalt dat ik jou gewoon meesleur. Nu krijg je ineens schoenen met spikes aan. Hiep hiep hoera, dan denk je, laat hem maar rennen, ik ga toch niet meer onderuit! Maar als jij ziet dat ik dan ook spikes aankrijg dan is je blijheid snel over. Waar blijft dan je voordeel?
Met andere woorden, ik begrijp de redenatie van dat gedoe met die kalkoenen niet helemaal. Als je maar hard genoeg gaat is er altijd wel een die onderuit gaat, ook met kalkoenen, en dan heb je hetzelfde probleem. Het enige waar je (maar niet de paarden) wat aan hebt is dat je de grens kan verleggen, dat je harder kan gaan. Maar ook daar kom je weer een grens tegen...
En dan vraag ik me af, gaat het nou om de paarden of om de wedstrijd?
Groeten,
Frans
Warboel
