Dames, dank voor jullie adviezen. Ik heb het even laten bezinken en nagedacht waar ik me zelf het prettigst bij voel. Ik neig heel erg naar rustig aan doen. Liz reageert heel heftig op de minste of geringste druk en ik merk dan dat onze verstandhouding weer een stapje terug gaat. Ze is me nog niet aan het uitproberen, daar ben ik wel alert op. Ik vertrouw er maar op dat ik aanvoel wanneer het tijd is. Ik ben me wel aan flink aan het inlezen en rondvragen hoe ik het allemaal het beste kan aanpakken. Maar iedereen zegt wat anders, dus ik moet maar vertrouwen op mezelf

Inmiddels is er vorige week een jaarling merrie aan de kudde toegevoegd. Liz heeft het arme beestje de stuipen op het lijf gejaagd door te schoppen, bijten etc.. Na eerst een paar dagen apart te hebben gestaan (jaarling bij leider gezet) is Liz nu een prachtige, lieve, zorgzame moeder voor dit jonge paard geworden. Heel mooi om te zien! Liz weeft nu minder langs de draad, ze staat er nog wel te kijken maar veelal nu ook gewoon te slapen. Alleen als er mensen komen bij de veulentjes raakt ze gestressd.

Ik ben er inmiddels achter gekomen dat ze een aantal jaar alleen in een bos heeft gestaan met een kleine paddock waar ze 1x per dag wat te eten kreeg. Het is nog niet duidelijk in welke periode, bij welke eigenaar, ze haar veulentjes heeft gekregen. Maar het zou me niets verbazen als ze die gekregen heeft in deze eenzame periode waarbij haar kroost vroeg weggehaald werd om verkocht te worden.
Ik krijg er kippevel van terwijl ik het typ....................

Pien ik heb je een ster gegeven want je hebt een prachtig stuk geschreven dat ik voor 100% kan onderschrijven.

Christel Provaas schreef op zaterdag 19 juni 2010, 13:34:


Dank je. Ik denk er nu nog net zo over.
Groetjes, Pien

Hihi.... ik ben inmiddels begonnen! Gewandeld (zie post over bespiering en beginnertje). En ook hoeven bijgewerkt

Weet je, wanneer we heel eerlijk naar onszelf kijken is het meestal geen paard-ding maar een mens-ding. Ik denk dat Liz er best aan toe was om dingen te gaan doen, maar ik zelf nog niet. Wanneer je het vertrouwen zelf niet uitstraalt, zie je een paard met weinig vertrouwen gespiegeld. Zo prachtig! Toch ben ik blij dat ik niet eerder dingen ben gaan doen, het zou niet gewerkt hebben en voor mij een bevestiging zijn geweest dat 'ik het niet kan'. Nu doe ik het stapje voor stapje en krijg ik keurig bevestigd dat we goed bezig zijn. Ik wilde graag een 'leerpaard'. Ik denk dat ik er eentje heb................

Weer wat meer te weten gekomen over Liz: ze heeft twee veulentjes gekregen in haar eenzame periode.