Met zo'n paard op ijzers is de schade meteen aanzienlijk.
Mijn merrie haar vriendje staat ook vierkant op de ijzers en ik ben daar ook niet scheutig op.
Zeker niet als ze hengstig is en de andere ruinen haar ook wel willen.
Gelukkig past ze zelf ook wel wat op.

Is ze hengstig misschien, Opal?

Wil schreef op woensdag 30 juni 2010, 20:09:


Lusten ze ook paarse bloemetjes? Want dan wil ik ze wel lenen.

Takoda schreef op woensdag 30 juni 2010, 10:18:

NU zondag (4 Juli) is de zomer rit bij Jossy Reynvoet ( http://www.paardencoachnatuurlijk.be/ )(Wiemesmeer) kom naar daar, hoef je niet alleen te rijden. 12.00 verzamelen, 13.00 vertrekken

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

Nee, niet hengstig, maar er waren een paar paarden verhuisd naar een wei verderop, dus ze had lopen drammen dat ze daar ook heen wilde. Wat ook de bedoeling was, maar ik wist niet dat de andere eigenaars gisterenavond al hun paarden gingen verhuizen. Soms is de communicatie op de yard niet al te best helaas.

Christel, dat had ik niet echt in mijn hoofd allemaal. Ben gewoon benieuwd naar persoonlijke ervaringen.

Gr, Dani

Piet schreef op woensdag 30 juni 2010, 7:23:


Is dit nou een vrij pinnig bericht van je Piet? Of interpreteer ik dat verkeerd?

Christel Provaas schreef op woensdag 30 juni 2010, 8:08:


Het is zeker super van Wil!

De droge bodem zal inderdaad haar hoeven veel goed doen, nu het hier zo droog is, hoef ik niets aan haar hoeven te doen, en ze loopt over alles heen. De bodem in de wei van Wil, zal ze geen problemen mee hebben.

Toch maar wachten tot september met inzaaien, als dan het gras goed gegroeid is, eerst een keer maaien, zodat het zich beter "uit stoeld". Daarna kan je het laten beweiden, maar ook dan wachten tot het 12 cm hoog is en niet korter laten grazen als 6 cm.

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

Ans Jondral schreef op woensdag 30 juni 2010, 20:15:
Nog steeds prachtige velden met vogelwikke?
Denk idd. dat ze die opvreten ja... beetje veel he??

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op woensdag 30 juni 2010, 19:24:


Ja ,een hele goede reden.
Daar heeft ze jaren gestaan en heeft t daar, waarschijnlijk,klaarblijkelijk
Niet al te leuk gehad.(geknoei en gedoe)
Des te dichter we die stal naderen,des te nerveuser ze word.
Maar vandaag zijn we weer die richting opgegaan en ze was al een stuk rustiger.
En wonder! op de terugweg bleef ze uiterst relaxed.
De hele weg,losse teugel.
Is nog niet eerder gebeurd.
Ja ja slimpies

Ah, duidelijk! Slechte ervaringen blijven hangen he?
Zal ze idd. niet snel vergeten.
Maar OK, zo te lezen heb ik ook weer een grote stap voorwaarts gemaakt, leuk toch?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Christel Provaas schreef :

Ik moet ook zeggen dat onze paarden fitter van een buitenrit komen dan wijzelf....
Zojuist nog; effe de spons erover, lekker rollen en fretuh terwijl wij niet weten waar we het moeten zoeken met onze rooie hoofden en zweetlijven....

Groet, Pien

Takoda schreef :

Waar koop je zo'n kaart van jullie omgeving, Joyce?
Groetjes, Pien

Isabel van der Made schreef op woensdag 30 juni 2010, 20:06:


Oei, hoefde het niet gehecht te worden?
Tetanus nog voldoende bescherming?
Ik heb het niet op ijzers in de groep, dat zie je maar weer.
Groetjes, Pien

Nils Vellinga schreef op woensdag 30 juni 2010, 19:50:


Niet in Nederland in elk geval. Klasse 1 is 25-40 km.

Ik heb tweemaal met een groep een trektocht te paard gemaakt door de Oostenrijkse Alpen. De eerste keer was 14 dagen, 12 dagen rijden en 2 rustdagen. Per rijdag werd tussen de 30 en de 60 kilometer afgelegd, de "kortere" tochten door moeilijk terrein. Geen probleem voor die paarden! Wel werden ze goed in de gaten gehouden; als er eentje niet meer helemaal fit was, werd hij op een plek waar dat kon per trailer opgehaald en geruild voor een collega. Als ik me goed herinner is bij beide trektochten 1 of 2x een paard opgehaald en gewisseld.

De tweede trektocht was 21 dagen, met 3 rustdagen (en dezelfde afstanden per dag). Zelf had ik, en de meeste deelnemers met mij, paarsblauwe plekken bij de zitbeenknobbels... maar de paarden gingen altijd vlot voorwaarts en leken nooit werkelijk moe! Alle paarden gingen probleemloos op stemcommando in galop, ook aan het eind van de dag.

Overigens een geweldige ervaring. Door zwaar onweer over een richeltje langs een afgrond , midden in de zomer over de eeuwige sneeuw van een gletsjer, en over de weg de hoogste pas van het land gepasseerd, met toeristenbussen en vrachtwagens rakelings langs ons in de vele S-bochten... En vooral: enorm veel pezier gehad !

Karen