klopt, paard en eigenaar zijn nieuw in de kudde!
wat ik ook jammer vond is dat de eigenaar het niet aan mij vermeld heeft, en alleen zijn paard heeft ontwormd...
ik moest er nl zelf achter komen tijdens het schoonmaken van de wei .....
toen kwam het opeens uit! [beetje jammer he]
mijn eigen pony direct ontwormd en ik hou hem goed in de gaten

Koen Theys schreef op donderdag 8 juli 2010, 22:44:


PN goes mechanic

Lijkt tof!!

Zie ik een luchtslang of is het op accu?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op donderdag 8 juli 2010, 22:49:

Lijkt een beetje op de Dremel die ik vroeger gebruikte.
Kan ik wel meenemen als ik volgende keer naar Pt ga, dan kan je kijken of je het handig vindt, Wil.

Geen luchtslang hoor, op accu.
Met één batterij kan je ongeveer een uur lang continu werken.
Ondertussen laadt de 2e op in 55 minuten.
Je blijft dus aan de slag.
Ik liet in mijn auto ook een toestelletje installeren dat ik ook daar de batterijen kan laden.
Een tweede haakse uitvoering met mini schuurschijfjes is in bestelling.

Koen

Ik gebruik ook een Dremel maar die is een pak kleiner en veel te licht voor steunsels en zo.
Om je een idee te geven van afmeting, de frees die je op de foto's ziet heeft ongeveer dezelfde contouren als een hoefmes.
De schacht is 6 mm dik.

Koen

Vandaag zijn de foto's genomen en is de plek rond het wondje gescand.

Geen foreign objects (om een of ander reden doet me dat altijd aan UFO's denken) te zien op de scan. De foto's zijn meteen ter plekke ontwikkeld, en de fotograaf zag niets verkeerds op de foto's, geen breukjes of barstjes, ik moet nog van de DA horen.

Opal stond gelukkig braaf stil, heeft deze keer ook niemand gebeten.

Wat een opluchting, en wat heb ik weer in de paniek gezeten over niets.

Koen Theys schreef op donderdag 8 juli 2010, 23:04:


OK, dus dan zal Wil niets aan hebben aan de Dremel voor Catcher zijn granieten hoeven.

Leuk apparaatje, waar heb je dat gevonden? En wat doe je er nog meer mee, behalve steunsels?

Dit toestel komt uit de auto-wereld.
Het merk (Ingersoll-rand) maakt hoofdzakelijk persluchtgereedschappen voor de prof. carrosseriebouw.
Ik gebruik dit bijna uitsluitend voor harde steunsels.
Je haalt een steenhard steunsel weg in 5 sec. of zo?
Voor het haakse toestel (welk ik nog in bestelling heb) liet ik speciale schuurschijfjes maken met een zeer hoge warmte-afvoer.
Dit zou ik willen gebruiken voor oa. zool en hoefwand.
Let op, dit is alleen voor het 'groffe' werk.
Het echte fijne bekapwerk is nog steeds voor raspje en renet.

Koen

Ja, ik ben ook voor het handwerk, maar aangezien ik naar de tropen ga, dacht ik opeens, hmmmmm, wil ik een mechanisch rasp?

Zelfs in maneges,als ik wel eens op vakantie was,sloopte ik stiekum de bitten eruit.
Never ,never,nooit problemen gehad.
Behalve dan met de manege eigenaren,maar dan was t """kwaad""äl geschied
En ja ,ik denk dan dat er al een flinke miscommunicatie was tussen ruiter en paard.
Hier op stal zijn er ()3 meiden van de ene op de andere dag bitloos gegaan.
We zijn nu 3 weken verder.
NO PROBLEM!!

Isabel van der Made schreef op maandag 28 juni 2010, 4:05:


Het vervolg van Spartan, die trouwens 26 blijkt te zijn i.p.v. 25....
Vandaag was het ineens een stuk koeler na dagenlang in de ruim 35 graden zone gehangen te hebben.....
Later, in Melides aangekomen bleek er flink zeemist te hangen! Jongens... wat een kado'tje na al die gloeiende hitte!
Het voelde zo heerlijk aan! Kortom: leek mij een uitstekende dag om Spartan weer eens verder te gaan bekappen.
Er was een grote groep paarden, schitterende dieren trouwens en supergoed verzorgd, van een trektocht die hier in de buurt georganiseerd wordt... Sue had dus 14 paarden te logé... en nog meer gasten. Busy, busy dus...(ze heeft een gastenverblijf).

De inloopstal was nu helemaal superschoon, en ik zag dat de mesthoop in het bos flink gegroeid was... iemand heeft mega-opruiming gehouden daar! Alle mest was ook uit de paddock's verdwenen....
Sue heeft 3 hele grote paddock's, en normaliter lopen haar eigen paarden overal.
Dit zijn wel 2 wedstrijdformaat rijbakken bij elkaar, een behoorlijke ruimte dus.

Jules en ik hebben Spartan uit z'n paddock gehaald en naar dezelfde plek gebracht als de vorige bekapping.
Het kantelen van de achterhoeven op zich ging nog wel... maar na een half uur proberen had ik er net aan 1 centimeter af of zo.. Schoot dus echt niet op!
Wat me wél opviel was dat het meeste brokkelige zool- en zooimateriaal verdwenen was en de hoefwand zelf al veel harder!

Er was ook wederom angst en spanning te zien.... dus voorzichtigheid en beleid was nog steeds geboden. Je kunt echt gewoon z'n achterbenen niet optillen... trauma, de laatste smid schijnt flink gemept te hebben.. en ik vermoed ook angst dat hij z'n evenwicht niet kan bewaren.

Een platte steen onder z'n voeten schuiven werkt niet. Hij stapt erop... en gelijk weer eraf. Voelt dus wel degelijk het hoogteverschil...

Jules kwam op het idee om hem eens op de trap te zetten...
Geloof het of niet.... maar in een paar minuten hebben wij Spartan geleerd om trap te lopen.
Het is een 12-tree's trap gemaakt van betonnen H-profiel, vrij brede treden en daar tussen en naast gewoon grond. Niet eng dus... maar toch, voor een artrosepaard met evenwichtsproblemen een hele uitdaging.

Naar boven, na enige aarzeling... ging goed. Maar nu weer naar beneden...
De gedachte erachter was: als hij de achtervoeten ook maar iets over de rand heenplaatst... kun je met de tang erbij! En ook eventueel met de flex.
Tang en flex in de aanslag... Jules zittend op de trap... en ik Spartan moed insprekend tree voor tree naar beneden... Dat we aan zijn voeten zitten vind ie helemaal geen probleem..... hij krijgt steeds meer vertrouwen dat we hem gewoon geen pijn doen, flexen is echt geen enkel probleem.
En in die tussentijd, onderwijl de trap op en af werkend, werden z'n voeten al mooier en mooier. Stapje voor stapje (letterlijk!), positief belonend, good boy! It's OK... sweety bood.. that's good!!!! kregen we het voor elkaar....

En dát werkte!! We hebben de trap veel op en neer moeten lopen.... maar iedere keer kon Jules weer een stuk hoefwand verwijderen of ergens iets afhalen!
Jules is de man van de mooie mustangrolletjes (nieuwste hobby????) dus in zijn ogen is het dier niet klaar als de wand niet prachtig afgerond is....

Schat dat we zomaar 1,5 uur bezig zijn geweest. Dit onder belangstelling van de aanwezige gasten. Haha.... Gelukkig allemaal paardenvolk, die ook nog snel doorhadden dat dit dier echt geen benen kon geven... ze werden vanzelf supporters.
4 prachtige voeten.... voor nu: keurig netjes bekapt.
Uiteraard blijft er nog wat werk aan de achter/onderzijde... echter ik hoop dat dit zich vanzelf wel oplost.
Voorvoeten nogmaals bekeken.... en de finishing touch ook daar aangebracht.
En Spartan was klaar! Ik heb 'm helemaal de hemel ingeknuffeld en geprezen...
Jullie hadden die ogen moeten zien... alle angst totaal verdwenen, hij likte zelfs m'n handen. Helemaal 'n blij paard. Applaus van de trektochtgangers! Leuk voor hem!

Toen heb ik 'm de allergrootste beloning gegeven. En dat was.... een kleine wandeling naar buiten! Spartan is vanaf afgelopen augustus niet meer uit z'n paddock geweest, hij kon gewoon met zulke schuiten niet goed lopen!
En ik nam 'm mee... over een keienpad... naar de verharde weg. Ook dit zijn keien vermengd met zand, wat in de loop der tijden aangereden is.
Mensen..... geloof het.... hij liep op diezelfde voeten over de keien!!!!
De basis moet dus ooit gewoon megagoed geweest zijn, kan niet anders!
Het was een totaal ander paard. Oortjes naar voren, een mooie ruime stap... hij plaatste zelfs z'n achterhoeven mooi in de afdruk van de voorvoeten.
Ogen en neusgaten wagenwijd open... haha... ik moest nog stevig doorlopen ook!
Denk dat hij met mij naar het dorp of zo zou willen lopen... zelfs een drafje kwam er nog uit. Geweldig, wat 'n paard! Ik denk dat ik een stukkie gezien heb van zoals Spartan vroeger geweest moet zijn.

Teruggekomen in z'n paddock at hij ook in 1 keer z'n voerbak leeg. Sue voert wél krachtvoer, maar kennelijk suikervrij. Ze vertelde mij dat hij de laatste tijd zo stond te kniesknauwen op z'n eten... nauwelijks trek had... en nu.... alles was binnen korte tijd schoon op.
Daarna heeft hij Carmen op haar donder gegeven, want die stond met een vreemd paard te flikflooien... Zo.... volgens mij is hij weer helemaal terug.

Op de een of andere manier heeft ie weer z'n levenslust terug gekregen.
Ik kan het niet anders omschrijven.
Hij is gewoon weer klaarwakker en bereid tot aktie!

Waar ik iedere keer toch weer verbaasd over kan zijn is dat paarden zulke ontzettend vergevingsgezinde dieren zijn..... dit paard had helemaal geen vertrouwen in mensen, stond helemaal klaar om volledig te flippen!
Er is gewoon niemand die die achterbenen ooit nog op kan tillen.
Ik heb echt wel gezien dat hij Jules met argusogen in de gaten heeft gehouden...
En toch..... met positieve beloningen en vooral veel geduld... hebben we het tóch voor elkaar gekregen.
De held in deze is het dier, Spartan. He's my hero!!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ziet er wel geweldig uit ja, soort ronde rasp, en dat wordt niet warm? of kan je hem langzaam laten lopen? op Het moment is alles zooo hard, met die droogte pffff...

Oef, Wil, ik krijg zowat tranen in mijn ogen, en ik zie ook de trap voor me, wat een slim plan!

Goed gedaan jongens, en zo leuk dat je hem mee hebt genomen voor een wandelingetje.
He, 't is een goede dag.

Isabel van der Made schreef op donderdag 8 juli 2010, 22:55:


Oeps.... vertel 't niet aan Jules... Hij is de gereedschapfreak... en ik was 't nooit )

We hébben een vrij uitgebreide Dremelset... had er al eens met een schuin oog naar gekeken... eh.... juist. Moet ik gewoon proberen. Gaat met een schuine flex ook wel... maar is niet zo fijntjes werken.
Neem maar mee! Wie weet??

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.