Peter Donck schreef op maandag 12 juli 2010, 21:38:


Nou nee, wel met rijbewijs, een eenvoudige 206 diesel. Met airco gelukkig voor tijden met hittegolf.


De traktor is wel oud maar lekt niet en gebruikt ook niet te veel diesel, rookt alleen als hij start, daarna valt het erg mee. Start ook als het vriest. Ik vind het een supertraktor, niet te groot maar wel genoeg capaciteit, met hefvork. Ford 2000, je kan zelfs nog alle onderdelen kopen. Weinig uren gedraait en altijd binnen gestaan.

Ik heb ook nog een berlingo, voor alle boodschappen zoals bietenpulp, maar bovenal voor het werk. Af en toe een beetje geld verdienen. Het seizoen zit er weer op, de blommen zijn uitverkocht, de ene kas is leeg en de andere vol, dus de vakantie kan beginnen.

wij enten (tot nu toe, maar ik zoek ook nog steeds wat wijsheid is) tegen tetanus.
akkoord over dat serum (we hebben het al nodig gehad, daarna het besluit genomen toch maar alle paarden hiertegen te laten enten), maar dat hele kleine wondje dat is misschien weer dicht voor jij het opmerkt. of je merkt er helemaal niets van....
dat was voor mij de doorslag, ik zei daarvoor ook, 'ja maar, als ze een wonde hebben kunnen ze alsnog serum krijgen, dat gebeurt bij mensen toch ook als ze ernstig gewond op spoed belanden met bijv een hondenbeet : hop, serum erin ! of je nu geent bent of niet'

En klem schijnt verschrikkelijk te zijn....

Katrien

Is het voor mensen altijd zoveel anders?
Ik heb helaas noodgedwongen de laatste maanden veelvuldig de stroke-afdeling bezocht van ziekenhuis en revalidatie.

Weet je dat veel van die mensen zelf eigenlijk niet meer verder willen? Omdat ze niet meer genezen. Omdat ze voor de jaren die nog overblijven volledig afhankelijk zijn van anderen. Omdat ze niet meer de persoon zijn die ze waren en alles waar ze voor leefden is weggevallen.
Dat ze nog leven, komt omdat er ooit hoop was.
En omdat ze niet stervend zijn, is euthanasie geen optie.
Maar weet je dat veruit het merendeel (vrijwel iedereen als ik dat goed heb begrepen) een formulier ondertekent, samen met familie, om daarin aan te geven dat ze geen revalidatie meer wensen als het nog een keer mis gaat (hartaanval/hersenbloeding) Dat ze dan gewoon willen sterven?
De confrontatie was schokkend, maar maakt wel wakker.
Zou ik zelf zo willen leven? Gebonden aan afhankelijkheid van anderen en niet meer de dingen kunnen doen waarvoor ik leef? Slechts de ene dag in de andere dag zien overvloeien, maar niets meer hebben behalve de maaltijden en wellicht medelijden?
Nee.
Ik heb hetzelfde gedaan als Anja; gezegd dat ik op die wijze niet wil leven.

Terug naar de dieren...
De vraag is zeer moeilijk te beantwoorden en ik heb hem mijzelf, net als Anja, eindeloos gesteld.
Zoals je wellicht weet heb ik op ruim 1 jaar tijd van 3 paarden afscheid moeten nemen. Nummetje 4 is er nog niet vanwege IR symptomen en gewrichtsproblemen. Nummertje 4 (billy) staat om die reden niet meer hier aan huis.
Hij mocht niet op de wei bij de grote paarden en een eenzaam bestaan in een afgesloten stuk vond ik geen leven voor hem. Ik had het geluk dat 15 km verderop in een afgezet stuk bos een shetlander stond met bevangenheid, naarstig op zoek naar een vriendje.
(ik had een noodoproep geplaatst). Daar staat hij nu bij en ik ga regelmatig kijken hoe het met hem gaat. Het is nog niet zeker of hij het gaat redden, maar hij staat iig niet alleen en heeft een lekker plak grond om rond te scharrelen met een vriendje. (ze kunnen gelukkig goed met elkaar overweg)

Dus ja... die vraag heb ik mij eindeloos gesteld en net als Anja heeft mij dat slapeloze nachten, tranen en ellende gekost. (en nog steeds)
Ook doorlopende stress bij een paard heb ik moeten meemaken. Amber was lichamelijk niet in orde en dat, samen met haar achtergrond, gaf ook stress. En niet zo zuinig.
Met de clicker kon ik amber wat lichte oefeningen laten doen, hanteerbaar maken voor hoefsmid en dierenarts en ervoor zorgen dat ze af en toe iets leuks kon doen.
Maar de toenemende stress en angst waar ze de laatste maanden in de wei mee kampte, kon ik daarmee niet ongedaan maken. Als ik ging wandelen bleef ze dicht bij me.
Maar ze was doods en doods bang.
De laatste weken van haar leven raakte ze in paniek als er iemand over straat liep, had ze twintig minuten nodig voordat ze haar eigen waterbak durfde te benaderen uit doodsangst voor de krokodillen die eruit konden springen. Ze was gestressd, 24//7. Daar kon geen clicker tegenop. Zeker... als ik bij haar was, bleef ze dicht bij me. Ging zelfs aan mijn voeten liggen. Maar als ik door het raam naar buiten keek zag ik de doorlopende angst; de paniek. Ze werd gemeen tegen andere paarden, maakte de hele club gek met haar gedrag, bezeerde zich keer op keer in haar paniek en kon uiteindelijk niet meer.
Ze was niet blind, maar haar lichaam werkte niet meer mee. Ze wist dat ze niet meer op tijd weg kon komen bij gevaar en haar verleden haalde haar in.
Ik denk dat alleen het lichamelijk ongemak misschien nog hanteerbaar was geweest. Maar haar leven in doorlopende angst... nee, dat niet.
Want ook voor haar was een sociaal leven onmogelijk geworden.

Als ik eerlijk ben, denk ik dat wij mensen veel te ver gaan in het willen houden van een paard. Ik net zo goed.
paarden die in de natuur allang waren opgevreten of door de kudde verstoten houden we in leven op alle mogelijke manieren
Artsen, therapeuten, natuurgenezers, healers en readers verdienen kapitalen in die wensen van ons en houden het mede in stand.
En grenzen van tot hoever we kunnen/willen gaan worden vaak verlegd.

Maar nuchter bezien denk ik dat een paard moet kunnen leven zonder noemenswaardige pijn, moet kunnen lopen, rennen en spelen, socialiseren met soortgenoten, in een wei of een lekkere plak grond.
Kan het dat niet, dan moeten we misschien toch onze vraagtekens plaatsen.

Een paard met een glanzend vel en in vorm is geen garantie van een paardwaardig bestaan. Want dan zou je moeten toegeven dat alle paarden die 24/7 op stal staan ook een paardwaardig bestaan hebben, want zien die er meestal ook niet prachtig uit.
Goed... veel van die paarden hebben neurotisch gedrag, maar daar kun je makkelijk omheen kijken of negeren, toch?

En toch hebben ook die paarden met hun glanzende velletjes wat mij betreft absoluut geen paardwaardig bestaan. Verre van dat. Een sociaal bewegingsdier opgesloten in een isoleercel,
Maar goed... die hoeven we niet meteen af te maken. Lekker de wei in gooien kan gelukkig ook.

Met je eens, een paard dat pijn heeft en zonder zicht op verbetering dat maken we, omdat we dat met ons geweten overeen kunnen komen, af.
Bevangen paarden? Nog bij bosjes. HKO paarden?, bij de vleet. Hoesters, koliekers niet te tellen. Allemaal paarden waarvan hele volkstammen denken dat ze omdat ze een heftig probleem hebben geen recht op leven meer hebben, of het leven voor hen een hel is omdat er geen verbetering meer mogelijk is.
Soms is dat ook terecht. Wat je beschrijft is diep triest en ik weet welke lichamelijke problemen jouw paard had en ik had in dit geval waarschijnlijk net zo gehandeld.
Het is echter altijd op basis van de kennis die we hebben dat we zo'n beslissing nemen.
Negen van de tien bevangen paarden hoeven niet afgemaakt te worden, Heel veel Hko paarden kunnen enorm verbeteren, hoesters en paarden met elke maand een koliek kunnen door meer kennis bij de eigenaar en het toepassen van andere levensomstandigheden probleemloos verder leven.
Van veel paarden die Letje opvangt zal de eigenaar met tranen in de ogen al afscheid genomen hebben omdat er geen oplossing meer was, totdat ze per ongeluk ( of weet ik veel hoe dat gaat) Letje zijn tegengekomen.
Toen ineens bleek dat er leven mogelijk was, dat die paarden zelfs weer gerehabiliteerd kunnen worden.
Zo ook de "lieve" mevrouw ( lieve tussen aanhalingstekens omdat ik nog steeds de helft van de kosten van het hooi en huur van de wei van haar moet krijgen) met haar Andalusische merrie. Een beest door een ongeluk in Spanje zo scheef geworden was dat ze niet meer op drie benen kon staan. Ze had inmiddels een trauma opgelopen van de smid en als je nog maar naar een been wees dan had je al een klap te maken. Ze kón het eenvoudigweg niet, een voetje geven.
Hier speelde ook het afmaken. Paard is niet meer te benaderen, heeft al ongelooflijke scheuren in de hoefwand, zal alleen maar erger worden, straks wordt ze nog erger kreupel, wat is haar uitzicht op een normaal paardenleven?? Niemand , die op een traditionele wijze traint, zag het zitten om dit probleem op te lossen.

In een half jaar kon de mevrouw de voeten van het paard bekappen terwijl Alegra op aanwijzen met een vinger ze daar hield waar ze ze moest houden. De eerste keer met een eigenares volledig in tranen.
Paard niet vreselijk scheef meer? Jawel nog net zo, want dat was onveranderbaar. Maar ze had vertrouwen terug gekregen en geleerd te balanceren op drie benen door haar zwaartepunt heel ver te verleggen. Achteraf heel simpel als je weet hoe je dat traint.

Wat me ontzettend tegen de borst stuit is dat iedereen nu voor een voldongen feit is gesteld, terwijl voor het hele gebeuren dit forum volgeschreven werd over de 2
slechtbehandelde paarden en we allemaal konden meeleven.
Nu was er een bericht van een eigenares in tranen die het niet meer wist plus een grafprentje van een prachtig blind paard.
Geen moment daarvoor nog een vraag van "wie kan me helpen" Geen enkele discussie meer mogelijk.
Een onherroepelijke beslissing genomen op basis van te weinig kennis, vooral over hoe je het gedrag verandert van een paard.
Een fysiotherapeut het paard laten longeren met een kaptoom omdat ie dan beter zou gaan lopen was niet bepaald het eerste waar je nou aan denkt als je te maken hebt met een angstig, flippend en vol met ingesleten verkeerd gedrag zittend paard.
Het hele in het verdriet van Anja meevoelende forum zal nu wel over me heen donderen, jammer dan. Ik heb nergens gezegd dat ik níet dat gevoel ken.
Ik zeg alleen dat het nog van geen kant nodig was geweest.
Net zoals bij al die HB, HKO enz enz paarden, die door de veearts bij gebrek aan kennis de dood worden ingestuurd.

Kan iemand mij misschien helpen aan een handleiding/ gebruiksvoorschriften van de tetanus injectie voor paarden?
Via de VA krijg ik deze niet en kan hem op internet nergens vinden