Tony schreef op vrijdag 23 juli 2010, 4:06:
Beste Tony


Beste Tony,

Ik ken polo en ik heb ook wel vroeger een top polopaard gereden van vrienden.
gewoond. De eerste keer dat ik een hulp gaf lag ik er bijna af, pffff wat een reactie, snel, scherp en zeer alert. Ik vergeleek haar toen ook al met een formule 1 wagen. Ik reed over het algemeen altijd al enkel met neckreining en gewichtshulpen vandaar dat ik denk dat juist een polopaard heel makkelijk bitloos te rijden.

Dat in het heetst van de strijd de paarden zo opgaan in het spel en dat snel reageren en een reaktie nodig zijn geeft al aan dat er vaak een scherpe ophaaltrens wordt gebruikt . Voor de niet insiders van polo, een bit met openingen in de ringen aan de bovenkant en onderkant waar riempjes doorlopen van teugel naar bakstuk, zodat bij het aantrekken van de teugels het bit de mondhoeken in wordt getrokken. Het is een sport met reacties in seconden en de bal raken is belangrijker dan de stijl prijs.

Het is de vraag of je zowel je paarden wilt rijden. Het probleem van het polowereldje is in eerste instantie dat het paard als wezen niet een erg hoge status heeft. Het is een onderdeel om de sport te kunnen beoefenen, genoeg ellende gezien daar.
De paarden krijgen goed te eten, staan dik in het stro gaan buiten het wedstrijdseizoen het land op maar hij moet wel goed meewerken anders zijn de argentijnse methodes niet mals.

Ook ijzerloos is niet bespreekbaar, het welzijn van het paard interesseert ze geen biet,
wel dat hij op het gladde gras mogelijk niet zo snel kan stoppen en wenden als met kalkoenen er onder. Wat met de benen boven die ijzers gebeurt is minder belangrijk.
En als hij iedere keer rechtsvoor kreupel van de gemiste klappen van de mallet (stick)
tegen het been ipv de bal die je toch een zenuwsnede kan hij nog een paar wedstrijden mee.

Ik denk dat het moeilijk zal worden om je brood te verdienen in deze tak van sport en tegelijkertijd het welzijn van de door jouw getrainde paarden na verkoop te kunnen garanderen. Aan de andere kant als jij ze een vriendelijke goede basis kan geven is dat beter dan de hufter die wellicht jouw plek inneemt. Mijn vak zou het echter niet zijn ik zou er niet van kunnen slapen.

Jeetje, wat slorig geschreven, nou maak er maar wat van ik hoop dat je de strekking begrijpt.

Gisteren is de DA geweest. De HB verschijnselen zijn al een heel stuk geminderd maar er is nog steeds pulsatie in de benen. Het is nu iig genoeg verbeterd om de afstand over de weg naar de wasplaats te overbruggen zodat ik er gewoon de slang op kan zetten en fatsoenlijk kan koelen (voorheen was dit aanmodderen met emmers water en een spons).

Voor de achterblijver (met ZE) is dit wel even stress maar als er niet veel insecten zitten kan ik haar op het gras zetten en heeft ze daar nog wat afleiding aan.

Nu heeft de DA mij 2 middelen gegeven en 1 daarvan zou de bloedvaten open moeten zetten (Hemo-flo) het 2e middel is Equipalazone (als ik het goed onthouden heb is dat pijnstilling). Op de 1 of andere manier leek het op het moment dat ik de middelen kreeg, de oplossing maar nu krijg ik twijfels. De Hemo-flo is een best heftig middel en als ik er mee begin moet ik de hele pot leeg maken (=27.5 dgn). Als ik bekijk hoeveel ze al vooruit is gegaan in een paar dagen met Magnesium-chelaat en een continu aanbod van wilgentakken waar ze de bast heel netjes vanaf peuzelt, zou ik dan deze middelen wel moeten gebruiken?
Aan de andere kant wil ik haar natuurlijk weer zo snel mogelijk goed in de benen krijgen.

De DA had het ook over een speciaal beslag maar dan laat ik liever een NB komen die eerst nog eens naar de hoeven kijkt, wie bevelen jullie aan die ook in de buurt van Tilburg komt?

Groetjes ingrid
wie zei ooit, neem een koudbloed die zijn het
makkelijkst :)

Hallo allemaal,

Ik zit met de volgende lastige keuze:

Ik heb twee paarden, waarvan 1 al in de ardennen staat en het daar enorm naar zijn zin heeft en heel erg is opgeknapt! Ik heb besloten hem daar inplaats van 1 jaar, hem voor langere tijd daar te laten staan.

Voor mijn gevoel is het egoïstisch om hem naar NL te halen zodat ik tijd met hem kan door brengen (hij heeft een neurologische vorm van ataxie) en een beetje door de polder kan wandelen... Daarnaast is het haast onmogelijk hier bij mij in de randstad om hem op zo'n natuurlijk mogelijke manier te houden waar hij de mogelijkheid heeft om veel te bewegen. En bij de stal waar mijn andere pony staat is het niet mogelijk om hem daar in de winter te laten staan. Ik heb de luxe dat mijn ouders dicht bij het adres wonen waar hij nu in de Ardennen staat en dus de mogelijkheid om 2x per maand langs te gaan en lekker in de Ardennen te gaan wandelen! Dus die keus was snel gemaakt, hij blijft daar staan ik heb daar vrede mee, zeker omdat het mentaal en fysiek zo goed met hem gaat.

Echter heb ik hier NL nog een schat van een pony staan die eveneens een beperking in het bewegingsapparaat heeft waardoor we niet meer rijden maar lkkr kroelen en wandelen. Deze beperking is van ernstiger aard, hij heeft atrose en botwoekeringen als gevolgd van een ongeluk. Hij loopt naar omstandigheden zeer goed maar de DA gaf hem zelfs als weidepony (ja zo noemen ze dat) niet heel erg rooskleurige toekomst, dat zullen we allemaal wel zien en we staan daar niet te veel bij stil en tot nu toe gaat het goed!

Ik sta met de pony voor randstad begrippen best prettig, maar in de winter gaan ze rond 4 uur van het land op stal nu heb ik toegezegd gekregen dat zijn stal deur open mag blijven en hij dus een uitloop naar de paddock krijgt, maar dat is beetje afhankelijk van de grillen van de pensionhouder... En zo heb ik in de zomer de grootste moeite om pony lief slank te houden.... maar goed hij heeft het opzich wel naar zijn zin daar..

Waar ik nu zo mee zit is dat ik de mogelijkheid heb om ook de pony naar de ardennen te brengen, dit spookt al jaren door mijn hoofd sinds hij daar net als het andere paard een jaar heeft gerevalideerd. Ik heb hem toen nog nooit zo gelukkig en happy gezien, wat logisch is want een betere en meer natuurlijke omgeving voor paarden in gevangenschap heb nog nooit gezien. Ook heb ik liever dat de twee paarden weer bij elkaar worden gezet, zijn echte maatjes voor elkaar en vondt het lastig om ze van elkaar te scheiden.

Maar goed dat revalidatie jaar was voor die complicatie aan zijn been en voor het ongeluk.. en eigenlijk alleen die factor weerhoudt mij ervan om hem daar heen te brengen!

Een paar dagen geleden was ik er helemaal over uit, hij gaat lekker naar de Ardennen waar hij gelukkig is en voldoende beweging krijgt etc. , dit is natuurlijk alleen maar goed voor zijn atrose! Ik heb toen contact gezocht met yvonne (waar hij komt te staan) en vroeg mij naar haar ervaring met atrose, ze zegt hetzelfde over veel beweging is bevoordelijk en daardoor blijven ze soepel.... er kwam een maar... als de atrose in een erger stadium bevindt zijn de koude winters niet bevoordelijk maar verslechterd dit juist de situatie en kan hij beter in een warme stal staan en overdag beweging in de wei....

Goed van die stal ben ik het niet mee eens, oke hij staat in stro maar hij staat stil en met verminderde doorbloeding dus ik neem aan dat de benen ook niet erg warm zijn dan? en ik vindt het vreselijk om hem op te stallen! mja ik ben daardoor wel gaan twijfelen, waar doe je goed aan he?

Ga ik die 2 maatjes van elkaar scheiden voor langere tijd? ga ik de gok wagen en hopen dat hij deze winter uitloopje krijgt en dus niet opgehokt staat? kies ik voor mijn ego? kies ik voor liever een langer leven minder gelukkig (ik weet dat hij de ardennen geweldig vind), dus voor mijn gevoel alsof ik hem als een porseleinen beeldje in een glazen kast zet...

Of geef ik hem de vrijheid en een geweldige tijd (en zet ik mijn ego helemaal op zij) ook al betekend dit dat zijn leven mss korter is en ga ik het risico nemen dat zijn atrose mss vergerd (ja of juist niet om door bewegen zijn benen goed warm blijven, want dat is toch wat ik me afvraag he oke daar is het soms -20 in de winter met sneeuw en ijs etc. is dat werkelijk schadelijker dan dat hij ong. 16 stil staat in een stal met veel stro)

keuzes, keuzes.... maar wellicht hebben jullie hier een verfrissende kijk op! Ik wil mijn beslissing niet baseren om emoties etc. maar goed doordacht en weloverwogen...

Alvast bedankt!

Groetjes

Natas

Waar ik die wijsheid vandaan heb? Nou ik ben geochemicus en heb jarenlang heel veel verschillende bodems geanalyseerd. Van zandgrond tot kleigrond, veengrond en allerlei mengsels daarvan.

Hier is er geen boer die in zijn hoofd haalt om over te bemesten want als het gras een rare kleur krijgt hangt ie.

Injecteren is inderdaad minder goed dan uitstrooien en je kan een landje wel degelijk platspuiten, maar wie garandeert dat het in Duitsland niet gebeurt? Hier wordt ook echt niet elk land overladen met drijfmest hoor.

Mijn buurman heeft zijn landje overbemest en hij wilde het hooien, maar hij sneed zichzelf in zijn vingers, het groeit nu helemaal niet meer en er valt niks te hooien.

Deaglan schreef op vrijdag 23 juli 2010, 9:47:

Mijn ex woont in jouw buurt en hij is bekapper (geweest) ik weet niet of hij het nog steeds doet, maar misschien wil hij voor jou een uitzondering maken. Als je me een mail stuurt kan ik zijn gegevens wel even doorgeven.

Verder zit in jouw buurt http://www.biomentor.org/ alleen ben ik dan weer niet zo'n voorstander van zijn homeopathisch geneuzel, maar goed als hij verder goed bekapt staat dat er verder los van.

Ik denk dat ardennen de beste optie is voor je paard.
Het is niet de kou die in de winter bij artrosepaarden een rol speelt, maar de beperkte beweging door het meer opstallen (volgens mij dan)

Hier zag ik bij de paarden geen verergering bij kou. Alleen de hoeveelheid sneeuw die hier vorige winter lag was belastend voor mijn paarden. Dat weer wel. Ik weet niet hoe het met de sneeuwval daar is?

Maar goed... dat nog buiten beschouwing neig ik bij mijn dieren toch voor het nemen van risico's als de kwaliteit van het leven daarbij vooruit gaat.
Dus liever wat korter, maar aangenaam, dan lang vast willen houden en daarbij het paard dus idd in een gouden kooitje plaatsen

Maar ik kan het fout hebben.

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 23 juli 2010, 11:16:

hoi Sandra,

bedankt voor je reactie!

ik denk ook dat ik dondersgoed weet wat de beste keus is, maar dat ik het een soort van bevestig wil hebben: wat ik doe is dat oke?? verantwoord??


nou ja dat denk ik dus ook, mja ik heb totaal geen ervaring met atrose en hoe dat in de toekomt ontwikkeld...


ja de sneeuwval kan een probleem vormen... in welke vorm belastend? waren ze stijf of kreupel?


Ik dus ook, maar het is verdomd moeilijk zeg als het moment van keuze daar is pff jaren lang ellende gehad, echt een zorgen kindje geweest en dat moet ik het uit handen geven... en de gok wagen! Nu weet ik dat Yvonne en jan geweldige mensen zijn en ik de paarden met een gerust hart bij haar achter kan laten! En daarbij ben ik er 2x per maand (hahah ik praat mezelf moed in)

Mja dan opeens van bijna 8 jaar non stop 2 paarden intensief verzorgen en dit helemaal uit handen geven... poeh het voelt als een sprong in het diepe, best lastig!


nee ik denk dat je het goed hebt, diep van binnen voelt dat als juist alleen merk ik dat mijn ego in de weg zit, je wilt je vast klampen aan het veilige....

Aan de andere kant moet ik gewoon ook blij zijn met het feit dat het "nu" zo goed gaat, ik had hem al veel eerder kwijt kunnen raken...

Bedankt voor je reactie

groetjes,

Natas

De sneeuw zorgde hier voor overbelasting. Maar ik moet erbij zeggen dat de problemen bij Amber en Tommy al voorheen zeer ernstig waren en dat hier 3 maanden lang enorm veel sneeuw en ijs lag.
Toch zou ik het niet anders doen als ik het opnieuw moest doen.

Misschien, heel misschien, als ik ze in de stal had gezet, was de overbelasting minder geweest. Maar ja.... wat het stilstaan dan weer voor de gewrichten had gedaan...??? Dat blijft gissen.
Maar beiden paarden vonden het verschrikkelijk om binnen te staan. Amber vanwege haar paniek, Tommy omdat het gewoon geen binnenpony was.
Dus tja.... ik zou hun evengoed niet hebben opgesloten. Ze hebben iig hun vrijheid gehad en konden gewoon paard zijn.

Het afgeven van de zorg is moeilijk. Ik heb Billy elders onder gebracht omdat mijn wei gewoon niet geschikt was voor een IR pony, omdat hij anders de rest van de tijd met een grasmasker op moest lopen en omdat hij Tommy erg miste.
Hij staat nu bij een andere shet met IR op een kale wei of in het bos en begint, na maanden, lusteloosheid hier, eindelijk weer te spelen en te rennen. En de andere shet ook (was triest eenzaam beestje)
Hij is nu goed op gewicht en heeft weer lol. HIj kan ook super met de andere shet overweg.
Ik heb echt gehuild toen ik hem uit handen moest geven, maar ik ben nu blij dat ik het heb gedaan.
Omwille van het paardje (ook al mis ik hem nog steeds)'

Dus ja... het is moeilijk en ik vind het knap van je dat je die overweging maakt. Echt.
'''

Volgens mij komt Wim de Leeuw niet in Tilburg. Ik had Wim de Leeuw ook als natuurlijk bekapper (ik woon in noord limburg) maar hij heeft aangegeven dat hij niet meer zover wilde rijden, en meer vanuit zijn eigen plek wilde gaan doen. Maar je kunt het altijd proberen.
Ik vind het wel jammer, want hier zit verder geen enkele natuurlijk bekapper, terwijl ik, toen ik ermee begon, juist altijd iemand achter de hand wilde hebben om mijn bekapkunsten zo af en toe te controleren.

Ik vind dat je behoorlijk veel medicatie krijgt. Wat ook weer allemaal door het lichaam verwerkt moet worden. Terwijl het in mijn ogen meer een kwestie is van tijd. Dan kan de hoef opnieuw aangroeien.
Bij acute hoefbevangenheid (ik heb ook zo'n gevalletje), geef ik altijd alleen Ascal, een bloedverdunner op aanraden van de veearts. Ik merk dat hij daardoor sneller weer wat kan lopen. En wilgenbast. Meer niet. Wel koel ik ook de hoeven, en maak ik een modderbadje. Ik denk dat je heel goed bezig bent hoor!

De magnesium geef ik ook altijd rechtstreeks in de mond met een spuitje met daarin de magnesium met wat water gemengd.

Het op ijzers zetten zou ik nooit doen. Wel zorgen voor een wekelijkse bekapbeurt, zodat vooral de tonen goed kort blijven om de afwikkeling zo gemakkelijk mogelijk te maken.

Veel beterschap voor je pony.

Groetjes Jolanda

Het is wel erg balen, dat je zo lang op antwoord moet wachten. Heb ondertussen al meerdere keren contact gezocht, en gevraagd of mijn mailadres wel goed is doorgekomen, etc . (wacht nog steeds op documentatie groeischijven).
Laarakkers is de laatste waar ik mee in contact ben geweest. Hij heeft vroeger veel paarden ingereden, en is nu gespecialiseerd in de rug vh paard. Hij weet wat er speelt in de sport, en weet wat de gevolgen kunnen zijn. Daar komt bij dat het complex is wat de behandelingen betreft, er zijn veel verschillende rugproblemen. Dat hoeft niet altijd aan de mens te liggen, het kan zijn dat het dier, al op jongere leeftijd is gevallen oid. En dat er later tijdens training uitkomt. Het paard standaard op 3 jarige leeftijd inrijden is hij niet mee eens. Het hangt van erg veel aspecten af. Het ras, de bouw, gewicht ruiter, gangen. Ze willen in de dressuur graag een rechthoekig paard de rug is dan wat langer en kan/is daardoor zwakker. Een paard met vlakke bewegingen, krijgt met minder druk van de ruiter te maken, dan een paard wat hoog opgooit. (gedrag/gedragsverandering op letten, zegt veel) De rijtechniek/houding vd ruiter heeft invloed op de druk.
Daar is onderzoek naar gedaan in wageningen en is bewezen dat een verlichte zit of lichtrijden minder druk met zich meeneemt. (heb daar een link naar maar even niet hier)Welke gang je rijd heeft ook invloed, in de stap belast je met je gewicht. Draf en galop is 3 keer je eigen gewicht, aldus Wageningen.

Al met al, al de visie's die ik heb gehoord, de een veel uitgebreider toegelicht dan de ander, komt erop neer dat wanneer er ingereden kan worden afhangt van het paard, de individue. Wat /hoe toont het paard op dat moment. Wetenschappelijke drukmetingen zijn er volgens Wageningen niet gedaan. Ze zijn al jaren bezig met druk vd ruiter op het paard, maar niet testende op de jonge rug, en zo is een andere wetenschapper bezig met de druk/belasting op de beengewrichten/kraakbeen, hij kon mij/durfde mij geen uitspraak te doen over wat het kraakbeen in de rug voor druk te voorduren krijgt, en hoe het daar op reageert.
Laarakkers verwees mij trouwens door naar het boek, tevreden paard?, ik ken het niet, daar staat meer in kwa druk op de rug. Misschien kent iemand dat boek, en kan wat toevoegen?

Anita Cats schreef op vrijdag 23 juli 2010, 13:46:

Zou je de link willen doorgeven, als je hem weer bij de hand hebt? Draf en galop: 3 keer eigengewicht, best een groot verschil in druk dus. Ik kijk daar van op.


Je hebt er maar een hoop werk mee en dan nog kost het heel veel moeite om onderzoek te vinden en/of los te peuteren. Zou het nog nooit echt onderzocht zijn????

http://horse-today.de/gesundheit/verbluffende-ergebnisse-eines-satteldruckmess-projektes-der-movement-science-group-der-vmu/

Monique

Unartica schreef op vrijdag 23 juli 2010, 13:21:

Ik zoek gewoon even verder.

Dat was dus de realisatie die ik kreeg nadat de DA vertrokken was, vooral omdat ze eigenlijk in relatief korte tijd toch weer goed liep en ook zonder pijnstilling nog gerust een gallopje trekt (natuurlijk loopt ze niet als "normaal" maar ze doet het wel vrijwillig) Koelen doe ik ook 2x per dag, vaker kan helaas niet als ik werk en ik heb voor de schuilstal een modderpoel gecreeerd waar ze in staat als ze het hooi bij de ingang op eet (ze gaat nl niet in de stal als het niet echt nodig is). Ook op het harde loopt ze vlot vooral als ze denkt dat ze onderweg wat gras kan snaaien
Hoe lang geef je die Ascal en geef je het ook nog als ze verder naar omstandigheden goed loopt en nog pulsatie in het been heeft of let jij niet op pulsatie? (ik denk trouwens dat de Hemo-flo hetzelfde doet maar weet het niet zeker)


Groetjes ingrid
wie zei ooit, neem een koudbloed die zijn het
makkelijkst :)