Nancy loopt nog steeds goed, ben er door verrast eigenlijk. Zag al doemscenario's van uitgebroken hoefzweren. Niets van dat alles....

Vanmorgen met Winsor voor het eerst naar het bos geweest. Suzan erop, via schouwpad naar achteren (Veldhuizerweg) heb haar daar opgevangen met de fiets en toen samen richting het Drents Friese Wold. Gisteren ook al een eindje geweest, tot aan het fietstunneltje onder de snelweg door. Die hindernis nog maar even achterwege gelaten....

Vanmorgen was het dus wel zover. Winsor is een cool paardje onderweg. Rustig, mooi doorstappende en dravende. Tunneltje op zich was niet erg. Alleen de rooster waar hij overheen moest stappen
Er dus maar even af en al geruststellende door het tunneltje. Was nog druk ook op het anders zo stille weggetje. Allemaal tegemoet komende oldtimers, fietsen... een motor die aan het crossen was op een stuk land... tssss... nog drukker dan door de week.

In het bos aangekomen weer allemaal nieuwe leermomenten, wat overigens heel vlotjes en soepel ging. Bomen, takken, nog een waterplas (nog maar even niet doorheen, volgende keer maar eens proberen)... Lol, leuk om een paardje zo te zien in een voor hem spiksplinternieuwe omgeving.

Weer terug door het tunneltje waar ons met een noodvaart + hels lkabaal een brommer achterop kwam. Tsss.... Winsor vond het even niet leuk, maar... verder geen gekke dingen uitgehaald. Op de terugweg ook de rust zelve... grinnik.... dochterlief die zei dat ik even moest stoppen. Stapte doodleuk af en zei... 'nu jij mam'.... hmmzzzzz....
Ik had klompen aan + korte broek.... nahja, vooruit dan maar..... Cap op, heb eventjes op hem gestapt. Superknol is het...

Suzan weer verder via schouwpad naar huis, ikke via omweggetje over de weg. Zijn ± 2 uur weggeweest. En dat zonder Nancy als leidpaardje. Was echt genieten....

Iemand had het over krampachtig gedoe , en ik las ook dat iemand schreef het meer op zijn gevoel te doen.
Gevoel was volgens mij onbewuste bekwaamheid , en krampachtig , je moet ergens beginnen , en plannen , stapjes vooruit denken is mi niet krampachtig .
Je kunt dan juist goed op onverwachte situaties inspringen.
Is mijn mening maar he....

Gr Esther
Stokpaardjes zijn op stal gezette idealen.

Leuk, genieten ja, en dat samen met je kids, je eigen ding, heerlijk!
Ja, de Zondag is "over het geheel genomen" de rustigste dag. Ik pak als het even kan eerst ook de Zondagen, even nog geen groot verkeer erbij.
Lekker dat je al aardig snel bij het bos bent En dat het ook zo goed ging, Fijn idee en mooi om op verder te borduren.
Chanel (3jr.) gaat ook goed, wil binnenkort ook langs de weg= fietspad. Ik vond waar Zalitha stond wel erg fijn, lekker in het dorp. Nu buitengebied, met het verkeer wat harder rijdt..en je eigenlijk geen invloed op hebt, in de straten vind ik het veiliger en leuker, meer te zien...Of ik moet de spoorwegovergang al trotseren, nee wacht daar nog even mee
Fijn dat het zo goed lijkt te gaan met Nancy

Anita schreef over krampachtig gedoe... en ik schreef over op m'n gevoel.
Wat ik bedoel is dat er zich een situatie voordoet... en ik daar instinctief op inspeel.
Er een trainingsmoment van maak....

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op zondag 25 juli 2010, 12:55:
Maar Wil, bij Chaser lag het toch aan het ontwormen? Of vergis ik me nu?