Wil schreef op zondag 25 juli 2010, 18:08:
> Anita schreef over krampachtig gedoe... en ik schreef over op m'n gevoel.
> Wat ik bedoel is dat er zich een situatie voordoet... en ik daar
> instinctief op inspeel.
> Er een trainingsmoment van maak....
>
> Wil.
>
> Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.
Er wordt nu ook weer kortzichtig gelezen, en eerder gereageerd op het krampachtige.
Arina had het over haar sessie's. ik wilde haar er op attenderen dat ze haar paard ondertussen goed moet opserveren, en op gevoel moet handelen, het aller belangrijkste in een training, Niet de clicker. Ik gebruik helemaal geen clicker, en onderneem ook allemaal socialisatie stappen, met goed resultaat. N.l. begrip, ontspanning en verbetering.
Als we een trailer klaarzetten is bij ieder de bedoeling dat het paard daar uiteindelijk in gaat. De weg daar naar toe is iets wat je niet uit kan stippelen, dag 1 dit en dag 2 dat. Ik heb dat zelfs niet in mijn gedachten. ik wil alleen maar mooi resultaat, kan me niet schelen wat het is. Ik had Folt eerst helemaal er niet bij, tot een houding waarin er niks meer gebeurde. Dan moet je overstappen op heel wat anders. Dat is kunnen observeren, elkaar leren kennen, weten wat je kan doen om het te verhelpen, zodat ze wel weer gaat ondernemen, snuffelen, onderzoeken. Het paard alle vrijheid geven. Nu loopt ze achter me aan de trailer in, omdat ze vertrouwt. Dat vertrouwen is gevoelsmatig, de stemming waar zij in verkeert. Die stemming van het paard verkrijgen, heeft alles te maken met ons gevoel tijdens de training. Vingerspitsengevoel.
Warboel
