Nou, volgens mij is het wel duidelijk dat HB veroorzaakt wordt door teveel suikers en te weinig beweging. Andere theorieën heb ik nog niet gelezen.

Tony schreef op donderdag 29 juli 2010, 3:53:


Waarmee je duidelijk maakt dat je niet helemaal begrijpt wat je hebt gelezen. Dit soort versimpelde stellingen heb je echt niks aan.

Tóch even verder lezen dan.... dit is echt niet de enigste oorzaak van HB.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

lees het nu pas maar ondanks dat ze voor een fabrikant werkt is het wel interessant, en doet mij aan mijn huidige stal denken. Went mij even tot merel, jij hebt er ook gestaan. Weetje wat ik me nou altijd afvraag, is dat ondanks de meeste paarden te dik zijn en sommige echt veel te dik (voornamelijk de zogenaamde sobere rassen) hebben we tot nu toe geen HB gevallen. ja behalve die shetten die veel bijgevoerd kregen en nog stammen uit een ander beleid met andere stalhouder.

ik vraag me elke x af, omdat je zoveel over HB hoort en meemaakt bij voornamlijk paarden die in de wei staan. hoe het komt dat op deze stal we tot u toe nog geen last van hebben (houden zo natuurlijk)! en gelukkig maar, maar dat zet me wel aan het denken! wat is dan de factor die de emmer niet/net niet doet overlopen.... of kan de emmer nog overlopen maar is dat een kwestie van tijd en aanleg?

Ik weet overigens niet of ik de text helemaal begrijp:

Oke grote hoeveelheden fructaan kan voor problemen zorgen, maar zowel in de winter als in de zomer krijgt een paard volgens hen nooit te veel fructaan binnen dat dit voor problemen zorgt. Je moet meer kijken naar de iname van calorien en het gewicht van het dier... overgewicht voornamelijk wat al langere tijd speelt kan leiden tot IR wat weer risico op HB vergoot. Dus HB kan nooit zomaar komen doordat ze op een vette wei staan vandaag, maar is een gevolg van "opstapeling" net als mensen diabetes krijgen omdat lang ongezond hebben geleefd...

Als ik dit goed heb begrepen, klinkt het logisch en volgens mij wel iets wat we al wisten of ten minste waar ik veel mensen op dit forum over hoor: paard sober houden en voldoende beweging geven! Ik weet niet precies wat het % van te dikke paarden in nederland ong. is maar ik hoorde laatst iets van de helft of meer??? gecombineerd met dat ik het gevoel heb dat HB nu meer voorkomt (of klopt dat niet?) dan een paar jaar geleden. Wellicht dat het ook iets te maken heeft dat de meeste paarden die veel/heel jaar rond in de wei staan meestal van recreatie ruiters zijn, die wellicht niet altijd veel met hun paarden werken/ of helemaal niet. ten minste ik kan daarbij wel iets voorstellen, wellicht heb ik het verkeerd. Is wel een onderzoek waard!

Natasha ieder paard kan hoefbevangen raken al zijn hier natuurlijk wel factoren voor..
Maar dat er bij jullie op stal ondanks overgewicht nog geen gevallen van HB zijn geweest hoeft niet te zeggen dat die er nooit komen..
Ik denk dat het inderdaad een kwestie van wachten op is.. En ja sommigen worden het niet en zijn altijd te dik, anderen worden het ineens wel.. Maar ik zou het risico niet willen nemen..
En de reactie die ik ook wel eens hoor: 'Oh, maar mijn paard is iedere zomer te dik, hij is nog wel eens dikker geweest! En heeft nog nooit HB gehad!'
Dit is geen garantie dat ie het nooit krijgt! Dit is wachten tot het een keer mis gaat!

Sandra van Bommel schreef op donderdag 22 juli 2010, 14:28:


Het zijn geen verschillende dingen, maar allemaal symptomen van hetzelfde probleem.

Er is inmiddels aangetoond door Pollitt dat het de insuline is die de hoefbevangenheid veroorzaakt. Insuline is het hormoon dat er voor zorgt dat een overmaat aan suiker door de cellen wordt opgenomen en wordt omgezet in vet. Insuline wordt door de alvleesklier gemaakt.

Hoe hoger de hoeveelheid insuline in het bloed, hoe hoger de kans op hoefbevangenheid.

Er zijn een paar redenen waarom de productie van insuline hoog kan oplopen:

1) Direct na de opname van een koolhydraatrijke maaltijd. Omdat het suikergehalte in het bloed oploopt, moet er meer insuline worden aangemaakt om de vetcellen het overschot te laten opnemen.

2) Bij overgewicht. Hoe meer overgewicht je hebt, hoe meer insuline er nodig is voor hetzelfde effect. Bij gelijkblijvende omstandigheden zal iemand die overgewicht heeft meer insuline in zijn bloed hebben. (Dat is ook de hoofdreden waarom iemand met diabetes als de raphazen moet afvallen).

3) Bij insulineresistentie. Hierbij zijn de vetcellen min of meer "doof" geraakt voor de boodschap van de insuline, zodat er veel meer insuline nodig is om de vetcellen het overschot aan suiker te laten omzetten. Iemand met insulineresistentie loopt daardoor rond met insulinewaarden die vele malen hoger zijn dan bij iemand die geen insulineresistentie heeft (bij een zelfde suikergehalte).

Dit zijn allemaal problemen met hetzelfde gevolg: een verhoogd insulinegehalte in het bloed.
Het interessante is dat deze drie punten, hoewel verschillend van aard, dezelfde oorsprong hebben, en eigenlijk allemaal zijn terug te voeren op de consumptie van teveel koolhydraten. Meestal verlopen ze in de volgorde waarin ik ze hierboven heb weergegeven: Iemand die teveel koolhydraten eet heeft direct al een te hoog insulinegehalte, maar zal na verloop van tijd ook een overgewicht verzamelen. Door het grotere aantal vetcellen is er (bij gelijkblijvend suikergebruik) uiteindelijk nog meer insuline nodig. Uiteindelijk leidt deze vicieuze cirkel tot defecten in de koolhydraathuishouding. Bij mensen is het meestal de alvleesklier die de insulineproductie niet meer kan bijbenen; je wordt dan diabeet, en de standaard oplossing is om dan extra insuline bij te gaan spuiten. Bij paarden is de alvleesklier veel krachtiger, en is in staat om veel meer insuline te produceren, en zijn het juist de vetcellen die min of meer verdoofd raken door de insuline en er nauwelijks meer op reageren. We noemen dat insulineresistentie.

Al deze problemen zijn simpelweg te voorkomen (en deels te genezen) door de hoeveelheid koolhydraten te minimaliseren.

Het is een vuil spelletje dat door de voederfabrikanten wordt gespeeld om al het zetmeel in hun graanproducten (= koolhydraten) te verzwijgen, en de focus te leggen op koolhydraten in het gras. Bij normale weersomstandigheden is het gehalte aan koolhydraten vele malen lager dan de hoeveelheid koolhydraten in graanproducten. Bovendien geven de vezels in gras/hooi een soort vertraging aan de opname van die koolhydraten, zodat de bloedsuikerspiegel geleidelijker stijgt, niet zo hoog oploopt, waardoor de piekwaarden van de insuline veel lager blijft. Het zijn juist de snel opneembare koolhydraten die de grootste problemen veroorzaken. Pure suiker als bekendste, maar graanproducten zijn een goede tweede.

Graanproducten zijn vergif voor paarden.

Frans