Piet schreef op vrijdag, 28 januari 2005, 9:06:
> Wat ik voelde was een verdikking in de voorvoet, aan de
> voorkant van de kroonrand, net boven de hoef van een
> ruime centimeter en een wat steilere stand van de hoef. De
> andere hoef had dat niet , daar was de verbinding
> tussen been en hoef vlak en de hoek die de hoef met de
> grond maakt wat scherper.
Doet me denken aan wat vroeger "overhoef" werd genoemd.
Een chronische gewricht-weefselsontsteking die tot botwoekering leidt.
Doet natuurlijk pijn en maakt daardoor kreupel. Als het zo is dat door beslaan de pijn plotseling over is kan dat er nmm op duiden dat het bot nog niet (erg) is aangetast. De verbetering is dan uiteraard tijdelijk, terwijl de kwaal door het beslaan én geforceerde arbeid juist verergerd wordt.
Zover ik weet is het d.m.v. westerse geneeskunde onbehandelbaar.
In mijn trad. smidsboek staat erbij: "normaal ijzer met leren rand of leren zool om de stoot te breken, en opzet om afrollen te vergemakkelijken".
Uit wat we heden over hoefijzereffecten weten kun je denk ik wel afleiden dat niet beslaan minstens beter is (waarom anders moet er een schokbreker in het beslag?)
Overigens schrijf ik dit voor jouw interesse, Piet. Als ik je verhaal zo hoor gaat paardje binnenkort naar de slager.
Groeten, Egon
Warboel
