Ik kan inderdaad zelf mijn coach samenstellen door voor elk aspect iemand te zoeken, veel te lezen, hier veel te posten, etc..

De reden waarom ik eigenlijk een personal coach zou willen is dat ik het toch erg moeilijk vind om door alle bomen het bos nog te zien. Iedereen zegt wat anders, of het lijkt wel op elkaar maar met andere draai. Op zich niet verkeerd, ik moet ook zelf kunnen nadenken, mijn weg vinden en kijken waar mijn paard goed op reageert. Maar zoek maar eens uit welk totaalplaatje nu klopt.

Ik heb nu iemand die bij me op de wei komt en samen met mij het begin maakt met mijn paard. Veel wist ik al, heb ik ook al gedaan, maar de bevestiging is prettig. Het meest waardevol vind ik om nu eens vanuit een toekijkende positie de interactie tussen je eigen paard en de mens te zien. Wanneer ik zelf met haar bezig ben, ben ik als beginner toch ook erg gefocused op hoe ik het moet doen en mis ik dus gemakkelijk de subtielere signalen van mijn paard.
Maar, hoewel ik me helemaal kan vinden in haar manier van werken, is het een en al voedselbeloning. En niet gekoppeld aan click, target etc.. Dus wat gebeurde er gisteren toen ik op de wei kwam: mijn niet -het -halster-om-willende paard komt nog net niet op me afgerend maar scheelde niet veel, duwt neus in mijn zak en kijkt me aan met een blik van 'hier die appel'.
En dat wil ik dus niet. Goed, dat kan ik dan bespreken met diegene. Maar ik word er zo moe van dat iedereen maar wat anders doet. Ja, elk paard is anders. Maar globaal moet het toch hetzelfde zijn?
Dus duik ik maar weer het internet op, leen het boek van Inge Teblick en koop de dvd van die heel aardige Piet. En ga ik dus bij het volgende consult zelf vertellen aan mijn begeleider hoe ik het wil. En doe ik het dus toch eigenlijk (gedeeltelijk) weer zelf.

Een pc is iets van deze tijd, voor mensen zonder tijd, een luxe goed. Voor een paard moet je tijd maken,dat weet ik. Ik ben ook in de gelukkige positie dat ik veel tijd heb. Toch denk ik dat een pc in de paardenwereld nog niet zo gek is. Voor mensen die het gewoon graag helemaal goed willen doen. Om het paard te beschermen tegen nog meer ellende. Want daar komt het uit voort: trial and error. Ja, maar die error kan veel kapotmaken bij een heel gevoelig paard of al beschadigd paard. Daarom wil ik het gewoon in 1x goed doen.
Nou ja, 2x dan, want de 1e keer heb ik al verbruikt

Stephanie Pots schreef op donderdag 9 september 2010, 7:12:


Ik vraag me af hoeveel iemand die clickert zonder bridge dus zonder een marker te gebruiken die zegt tegen je paard "dit, wat je nu doet, heb je goed gedaan en daar krijg je later een beloning voor" weet van clickertraining. Als je het paard dan ook nog niet geleerd hebt dat er aan jouw lijf nooit iets te halen is, dat hij uit jouw persoonlijke bubbel moet blijven, vraag je inderdaad om een opdringerig paard wat niemand zou moeten willen.
Aan de andere kant is het wel mooi dat je gezamenlijk iets kunt doen.


Je begint zelf over m'n dvd, dus mag ik misschien wel even er iets oer zeggen zonder te spammen.
Er is aandacht geschonken aan het afwisselend werken als trainer en coach.
De trainer traint een korte periode het paard, terwijl de coach de trainer traint. en even later zijn de rollen weer omgedraaid, een uitstekende methode om door middel van te clicken aan de trainer te laten weten dat het heel goed is wat zij deed. Of niet te clicken als het plaatje wat je zag niet klopt met wat je in je hoofd hebt. Zo leer je van elkaars fouten en bovendien wordt je concentratie, timing en focus bij de les en scherp gehouden.
Ik denk niet dat iemand eerder deze manier van werken op een dvd besproken en laten zien heeft.

Paarden zijn heel vergevend, zolang iets niet echt een trauma is vervaagt het wel, vooral als je er ander gedrag voor in de plaats kunt trainen.

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

Ik snap ook erg goed je twijfel. Ieder heeft zijn eigen mening over hoe je een paard moet hanteren en je kunt helemaal gaar worden van de vele verschillende manieren van werken.

Niet doen. Gek worden dus. Gewoon rustig blijven en misschien ff stapje terug en je eens flink inlezen/inkijken.
En dan gaan proberen. Idd... trial en error. Dat is nl de enige manier om te ontdekken wat bij jou en je paarden past.
En zolang je het paard geen trauma's bezorgd (met positief trainen is die kans al erg klein, maar op ieder gebied geldt... houdt je ogen goed open, kijk wat je paard je probeert te zeggen) is het echt niet erg als je fouten maakt.

Hulp is natuurlijk ideaal. Maar als ik heel erg eerlijk mag zijn.... doorlopende voerbeloningen zonder bridge vind ik persoonlijk toch wel risico's inhouden.
Je zou haar kunnen vragen waarom ze zo werkt.
Ik ken wel een aantal zeer bekwame paardenmensen die met voerbeloning werken, zonder te clicken, zoals bv Piet Bakker of Marijke de Jong Maar dat zijn mensen met veel paardenervaring en de paarden waarmee ze werken weten wel waar de grenzen liggen.
Als beginneling lijkt het mij niet zonder risico.
Maar goed... dat is dus mijn bedenking en je zou dat bespreekbaar moeten maken.

Is het toch niet wat je ervan had verwacht, dan zul je een andere begeleider moeten zoeken.
Totdat je een methode vind waar jij en je paard zich prettig bij voelen
Rome werd ook niet in een dag gebouwd.