muriel schreef op maandag 13 september 2010, 14:18:
> Dit kan allemaal niet als je ze naar de slacht brengt. Direct na de dood
> zijn de kuddegenoten de grootste zorg, het paard zelf niet mee. Het is mij
> niet het moment van het heengaan maar die laatste belangrijke uren in het
> leven van mijn paard.
Mee eens.
>
> Deze 4 slachterijen doen gezamenlijk nog geen 100 paarden per week dus je
> kan je voorstellen waar de rest wordt geslacht. De reden dat 90 % zijn
> paard naar de slacht brengt zijn nog altijd die paar rotcenten, daarnaast
> laten ze ze ophalen door de handel. Leuke rit naar Italie. Sorry ik heb
> weinig respect voor het wegbrengen naar de slacht in NL.
En toch he Muriel.... plaats ik een kanttekening. Ook ik was daar altijd zo fel op tegen. Eventjes niet om het geld (trouwens, weet je wel wat NU de kiloprijs is?? zowat niks!), maar puur de keuze die je hebt (indien mogelijk natuurlijk) als eigenaar. Slachten of in laten slapen op eigen erf.
En weet je dat ik door alle verhalen serieus ben gaan twijfelen wat te doen?
Want wat Sandra beschreven heeft, dat vechten tegen de definitieve spuit, gebeurd vaker als je denkt. En eerlijk gezegd vind ik het doodeng!
Nog enger vond ik altijd het idee van 'n slachthuis. Dus heb ik zowat alle YouTube's daarover uitgeplozen, zeker die van Nederland.
Die slachterij in Nijkerk biedt de mogelijkheid om een afspraak te maken. Als je dan aankomt is jouw paard als enigste en gelijk aan de beurt. Het is echt in een fractie van een seconde gebeurd. Dus mijn mening is bijgesteld/veranderd.
Hier in Portugal is een slachthuis helemaal geen optie. Ik zou niet eens weten of hier uberhaupt wel paarden voor consumptie geslacht worden.
Wil.
Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.