Mijn ervaring met het in laten slapen is juist heel positief geweest. Mijn DA is niet "gierig" met de te gebruiken middelen. Eerst kreeg Ingenioso een stevige sedatie, zo'n heel suf maak prikje, die ze ook gebruiken voor ander onderzoek. Ingenioso kreeg de tijd én de aandacht/zorg die hij op dat moment verdiende. Ik mocht heb vast blijven houden en heb geprobeerd zo "normaal" mogelijk te doen, zodat het dier niet mijn angsten en emoties op zou pikken. Daarna kreeg hij twee behoorlijke spuiten gif blauw spul (volgens mij een overdosis narcosemiddel) ingebracht. Mijn DA verzekerde mij dat één zo'n spuit voldoende was, maar nooit het risico wilde nemen dat het om welke reden dan ook minder zou werken of dat er nare taferelen zouden ontstaan, voor zowel het dier als voor de eigenaar. Ik mocht hem toen eventjes niet vasthouden, omdat als het paard valt hun ervaring was dat eigenaren nog al eens gekke dingen gingen doen om het dier op de been te houden. Ingenioso viel binnen enkele seconden en werd in zijn val begeleid door de DA. Daarna mocht ik weer bij hem komen zitten en heb hem geaaid en tegen hem gepraat totdat geconstateerd werd dat hij er niet meer was.
Met Woody, onze beagle, heb ik een andere ervaring ... zij ging hartverscheurend liggen janken ... dat vergeet je niet snel. Maar ook dat hoort er bij, vind ik. Zo overlijden mensen ook niet allemaal even fijn en is er een behoorlijke doodsstrijd aan vooraf gegaan. Als wij mochten kiezen wil iedereen gewoon op een dag niet meer wakker worden, toch? Het is de manier waarop je met inslapen omgaat en de manier en de situatie dusdanig probeert voor te bereiden dat alles met zeer veel respect en compassie kan plaatsvinden. Hoe triest het ook is.