Piet schreef op zondag, 30 januari 2005, 11:44:
>> De manier van doordrukken aan het
>> leidtouw is volgens de methode van Bill Dorrance, waarbij ik
>> Ulla, na het vragen aan een strak touw, zover doortrek dat ze
>> wel een stap moet zetten in mijn richting. En dat direct
>> belonen.
> Volgens mij is dit , zoals je het hier beschrijft , niet
> helemaal de Bill Dorrance methode, Michiel.
Natuurlijk Piet, Bill heeft meerdere methodes uitgebreid beschreven. De mijne heet "Leading up real free", en staat beschreven van pag. 95 tot 115.
> Door door te trekken aan het touw lok je nmm verzet uit.
> De bedoeling is aanhouden van druk en wachten, dus niet
> druk verhogen . Als ik het goed heb staat in het boek ook
> extra bekrachtigen met een Yes en een eetbare beloning.
> Daarna begin je weer opnieuw met het touw aan te nemen, net
> zolang tot hij het idee krijgt dat blijven staan de minst
> prettige keuze is, en kan je de beloningen afbouwen.
En gemixt met Yes-beloon heb ik natuurlijk ook. Als ik gewacht had ... en die manier ken ik ook, dat is het eerste waar ik ook aan denk ... dan had ik daar nu nog gestaan ... ja ook met de kleinste poging belonen. Het wachten zal immers in concurrentie moeten gaan, met haar instinct van zelfbehoud (verder van huis af) en dat werkt minimaal of niet. Nu heb ik geen verzet uitgelokt, dat had ze al :) wel heb ik haar geprest verder te gaan over haar eigen grens heen, omdat ik dacht dat ze dit wel aan zou kunnen, met een beetje hulp van mijn kant. En bovendien ging ik twijfelen of ik wel genoeg leiding aanbood. In die zin was het ook een correctie op een eventueel respect probleem. Dat noem ik balanceren, niet te weinig en niet te veel.
>> Uniek zou ik niet zo moeten forceren, zodra hij buiten de wei
>> is, dan staat hij al op spanning. En heeft overigens geen graas
>> behoefte dan. Meegaan met hem, dat is het meest veilige. De
>> komende keren gaan we ook met Uniek en Ulla samen wandelen.
>> Uniek komt zo een klein stukje verder denk ik, we zullen wel
>> zien.
> Misschien ga ik hier wel helemaal tegen je methode in,
> maar is het dan juist niet een paard wat jouw steun mist?
> Als je denkt dat hij met Ulla wel verder komt ontleent
> hij de steun aan het andere paard en is jouw volgen van
> Uniek dan niet juist contraproductief?
Ik kan het verschil merken, als ik leid en wanneer ik meega met hem. En daarop baseer ik mijn werkwijze, telkens bereid te switchen tussen het een en het andere. Soms heeft Uniek wat steun aan mij volgen, als hij even niet weet waar te gaan, als zijn blik verloren dreigt te raken, een duidelijk signaal is graven met zijn voet. Dit probeer ik vóór te zijn door leiding te geven. Een klein stukje verder kan ik hem beter los laten, en hem volgen in zijn nieuwsgierigheid. Ik voorkom daarmee (paniek) dat ik over zijn grenzen heen leid en hij oefent om zeker te worden. Ik wil verre blijven van een paard dat alleen zeker is in blindelings volgen en niet zelf kan nadenken. Daarom vertel ik dit ook hier om dat ik graag vertel over mijn "going with my horse", dat wat verder gaat als de meeste mensen toepassen.
Piet ik weet dat CT voor jou het ultieme is, dat heb ik ook jaren gedacht en ik werk er nog steeds mee. Ik weet nu dat clicker training, net zoals de meeste andere trainings vormen, alleen werkt als het paard zich aan moet passen aan wat jij wilt. Voor mij is dit de minst belangrijke helft van rijden en omgang met mijn paard. De andere helft is meegaan met hem, het delen van zijn spontaniteit, nieuwsgierigheid en bewegingsdrang. En ik pas er voor op, dit uit hem te trainen, direct vanaf het begin. Spontaniteit, nieuwsgierigheid en levenslust hoef je niet te belonen met klik-wortel dat zou belachelijk zijn. Het is een gift wat je er bij krijgt als het goed is. "Going with your horse" is een uitnodiging en stimulans om juist dit te ontwikkelen.
Michiel
Warboel
