Momenteel ben ik met de opleiding gedragstherapeut paard bij Tinley bezig.

Ben zelf een Pn mens van het eerste uur en in de opleiding zitten ook mensen die erg "tradi"zijn.
Juist goed dat die mensen het doen.
De opleiding omvat heel veel, bij sommige mensen die lesgeven merk je dat ze meer dressuur georienteerd zijn, bij andere juist meer gericht op natuurlijk gedrag en houden.

Zelf vind ik het een heel goede gedegen opleiding, waar je zeker 2,5-3 jaar mee bezig bent.

In de opleiding leer je juist heel veel over hoe je paarden niet moet houden ; als gedragstherapeut zul je veelal bij mensen komen die hun paard, in onwetendheid, verkeerd houden, voeren en behandelen waardoor de meeste problemen ontstaan.

Het moeilijkste zal zijn voor mezelf dat je bij dat soort eigenaren over de vloer komt.
Maar als je dan advies kan geven en het voor het paard beter kan maken heeft het toch zin.

De meeste paarden leven in Nederland in een manege/pensionstalling en zolang dat er is kun je beter proberen daar iets aan te verbeteren. Verbieden kan toch niet.

Ik verdiep me al mn hele leven in paarden, maar ik leer elke module heel veel nieuwe dingen.
Vooral de leerprincipes zijn super interessant. (mudule )

Mijn ervaring is dat het een super leuke , gedegen opleiding is waar zeker ook Pn ners veel aan kunnen hebben.

module 4

ik heb al zo'n opleiding gezien bij CIVAS,
leek me ook leuk... ben ik mis?

Anja S schreef op zondag 3 oktober 2010, 10:50:


Zo simpel ligt het niet Anja en Stephanie. Ik heb er weinig zin om op dit forum over deze zaken te spreken, maar ik heb veel moeite dat jullie op deze manier over diep ingrijpende stoornissen praten.

Je kijkt bij "rotpaarden" toch ook wat verder dan alleen de buitenkant, het gedrag?

Je was me voor.

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

Tineke Nolet-Verdel schreef op zondag 3 oktober 2010, 14:52:


Sommige stoornissen zijn inderdaad diep ingrijpend ... maar zelfs de diagnosticerende instanties klagen over het veelvuldig verkeerde etiketjes plakken en jonge kinderen die niet altijd een stoornis hebben, maar vaak de oorzaak op sociaal maatschappelijk terrein gevonden kan worden, worden te vaak en onnodig op medicijnen gezet (bijvoorbeeld Ritalin). Er wordt vaak niet naar de oorzaak gezocht, maar, naar mijn ervaring (en die is niet meer op twee handen te tellen), wordt er overdreven veel aan symptoombestrijding gedaan. Er is een hele industrie rondom stoornissen gecreëerd. Remedial teachers, eerste lijn, entreetoetsen middelbare scholen, jobcoaches etc. etc. Er is wel degelijk een financieel belang en helaas, echt helaas vallen de kinderen die daadwerkelijk een stoornis hebben veel te vaak tussen wal en schip.

Zijn het die langwerpige klieren aan beide zijden achter de ronding van de kaak, van het oor naar beneden?
Zijn dat niet de keelklieren? Mijn Haflinger bijv. heeft chronisch opgezette klieren. Die blijven dik omdat ze vaak ontstoken zijn geweest.

Liever wat genuanceerder... dyslexie was nog niet zo lang geleden...: Dom!

Het is zeker niet mijn bedoeling om iemand te kwetsen. Ik heb zelf lang in een autisme-diagnosiek-team gewerkt dus weet heel goed wat zo'n stoornis allemaal te weeg kan brengen. Waar ik me druk om kan maken is dat er snel een etiket op een kind wordt geplakt door een zgn 'therapeut' terwijl de diagnose niet terecht is. Dit kan onkunde zijn, maar ook business. Rugzakje, etc.

Fijn om ook deze kant te horen! Dank!