Heel wijs geschreven. Zodra je met paarden beroepsmatig geconfronteerd wordt krijg je de 'ellende' van een niet of slechte opvoeding erbij.

Eva's verhaal was ook heel herkenbaar voor mij.
Wat wij weleens vergeten, althans, mijn persoontje... is dat we door de jaren heen gewend zijn geraakt om via bepaalde methoden te trainen, in ieder geval om onze paarden op te voeden. We hebben vrijwel gelijke denkwijzes over voeding, huisvesting, bekappen... kleine nuances daargelaten.

Waar ik tegenaan loop is in feite precies hetzelfde. Eigenaren die je graag met hun paarden wilt helpen... maar ze vertikken het gewoon om b.v. die verdraaide brokjes achterwege te laten. Gevolg: bekappen is leuk... maar ze zitten vrijwel tegen HB aan... zijn bagger- en baggervet.... en in geval van de jaarling levensgevaarlijk strontvervelend.

Dus ik erger me kapot. Om ieder's paard op te gaan lopen voeden heb ik geen tijd voor en ook geen zin in. Omdat het gewoonweg NIET in de eigenaren zit.
Ze zien het niet, willen het niet zien....
Er is altijd wel een excuus, net zoals Eva beschreven heeft.

Ja maar...... (je kunt niet je magere paard wél voeren en de jaarling niet, da's SIELUG!) (ja maar... ze vinden Canna zo lekker) (ja maar... ze vreten dit als idioten, dús is het goed!) I.p.v. superkwaliteit hooi, wat wij (gratis!!) geleverd hebben... kopen ze beschimmelde zwarte balen... en da's superspul.... En ons hooi wordt als 'stro' afgedaan omdat er haver doorheen zit.... terwijl ze zelf het grasland gezien hebben...
????? Ik kan het écht niet meer volgen.
Vul zelf maar verder in....

Tis grof gezegd, maar er moet minstens 1 x een hoefbeen door 'n zool heen komen... of een enterhengst iemand z'n nek/rug breken... en misschien leren ze het dán wel.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.