Vandaag was ik bij de Broekelo-cross. Mijn kinderen zijn als equipe gestart (en 2e geworden) en dit jaar was ik dus de groom. Dan beleef je zo'n cross toch anders.
Zo heb ik eens een hele tijd zitten kijken bij de waterbak. Dat zijn er 2: een met een afsprong het water in en aan het einde een opsprong er uit, en een waarbij het pad vloeiend in het water overgaat en aan het einde een opsprong. En hoewel het water op het diepste punt slechts 30 cm is, was het zó zwart dat je echt niet kon zien hoe diep het was.
Het viel mij op dat slechts weinigen de vloeiende bak kozen. Natuurlijk, dat levert minder punten op, maar degenen die er wél (meteen) voor kozen, gingen er vaak dan ook soepel (en dus zonder eerst weigeren) in. Maar de meeste ruiters kozen eerst de bak met afsprong, vaak met 3 weigeringen (en dus einde wedstrijdklassering) tot gevolg.
Het viel mij op dat, op een heel klein aantal uitzonderingen na, de meeste pony's "vol in de ankers gingen" en probeerden het hoofd laag te brengen om te kijken. En dat de meeste ruiters hierop reageerden met het hoofd optrekken, vaak nog "zagend" de teugels korter nemen, sporen erin en zweep er over. En na dit ritueel een aantal malen te herhalen staken veel pony's hun hoofd nóg verder omhoog en blokkeerden volledig, gingen niet meer voor of achteruit, verstijfden gewoon. Net alsof zij zich afsloten voor het geweld.
En nou vroeg ik mij af: sluiten ze zich dan inderdaad daarvoor af? En als je je paard nu wil leren toch die waterbak in te springen (dus via die afsprong), hoe moet je dit dan best wél aanpakken (druk is immers duidelijk niet de oplossing). Want ik moet zeggen, het handjevol ruiters die aan kwamen stormen en zó in volle galop het water in stoven met hun pony, dat was wel mooi om te zien.

Als ie et zó vreselijk vindt kan een paard kan in lijdzaam verzet gaan. dat zijn de momenten waarop je het dier letterlijk dood kunt slaan en eerlijk Angelique, ik heb voor zulke praktijken geen woorden. Onvoorstelbaar dat dit dieren in naam van "sport en spel " wordt aangedaan. Het feit dat blote ambitie ruiters drijft liever "te sterven" voor de moeilijkere opdracht dan uit liefde voor het paard te kiezen voor wat ie mogelijk wel aankan (of gewoon voorbij rijden) omdat dit minder punten opbrengt is toch verschrikkelijk?

Niemand heeft daar ook maar het minste idee van hoe je dit zonder geweld en bergen druk kunt aan leren
En terwijl het eigenlijk zó simpel is...

Wat dacht je van een namaakopstelling.
Afsprong : 5 cm
Diepte plas 1 cm
Sprong omhoog 5 cm.
Aan het eind een click en een beloning.

Gaat dat zonder de minste aarzeling:
Afsprong 7 cm
diepte 2 cm
Sprong omhoog 7 cm.
Aan het eind een click en een beloning
enz. enz.enz.klein stukje moeilijker.

Bij een weigering? begin opnieuw!
Afsprong 5 cm
Diepte plas 1cm
enz.

Dán ben je aan het trainen ipv een paard geestelijk te vermoorden.

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

Ja, en als je je paard 's winters in de sneeuw buiten laat staan, komt de dierenbescherming langs................

In wat voor walgelijke wereld leven we eigenlijk?

Leuk training programma, Piet. Kunnen wij dat bij jou komen trainen?
Die water partij steeds dieper maken en de afsprong steeds groter (tot 60 cm), hoe gaat dat in zijn werk?
Nee, serieus nu
De meesten hebben geen echte mogelijkheid dit thuis te trainen en die dat wel hebben, niet het benul om dit aan de hand te trainen. Met ouders en lesgevers is het vaak al niet beter gesteld.
Keuze van het paard , het paard heeft niks te kiezen

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Stephanie Pots schreef op zondag 10 oktober 2010, 8:51:


Dat is nog het minst erge, Stephanie. Zo heb je de kans tenminste om die DB beter te informeren. Discussie is altijd leuk toch Zie ik niks walgelijks in, wel in wat er op wedstrijden allemaal is toegestaan. Zelden dat een ruiter word gediskwalificeerd, vanwege ruwe- hardhandige behandeling van het paard.
Ik geloof dat daar (o.a.) in de TREC wel op word gelet

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Dat bedoel ik met walgelijk

Ik heb zelf ook SGW gereden en gepost bij de hindernissen. Er wordt wel gelet op wreedheid, maar ik zou niet weten waar die grens dan ligt. Als het zo erg is als Angelique zegt... Dan mogen alle juryleden wel een nieuwe bril!

Bij zo'n afsprong het water in, kan natuurlijk sprake zijn van watervrees bij het paard. Maar zeker ook een gebrek aan vertrouwen in de ruiter! Zeker in het geval wat Angelique beschrijft. Dat je als ruiter je paard soms moet overtuigen, oke. Maar met geweld, nee.

Ik zou zelfs de hele oefening in tweeën delen, namelijk op- en afsprong én water.
De op- en afsprong is vaak niet het probleem, het water wel. Ik zie regelmatig paarden de meest onschuldige plasjes ontwijken. Het probleem zit hem, denk ik, in de diepte niet kunnen inschatten. Dus of het water nu 5 centimeter diep is of 20, dat maakt voor het paard niet veel uit ... het is de "ondergrond" die anders is. Je ziet dit toch ook als er ergens een donkere plek (modder bijvoorbeeld) op een pad ligt.
Ik heb met Jeen bij Alegria al wat PTV oefeningetjes aan de hand geoefend. Een lage opsprong en ook weer een afsprong ... allemaal aan de hand. Geen enkel probleem. Maar ik weet 100% zeker dat als er water zou liggen, Jeen denkt "doei!" Als ik hem al in een plas krijgt, dan staat dat garant voor oneindig lang met de voorbenen op het water slaan
Ook bij TREC moet je een waterbak "nemen" en ook hier zag ik tijdens een wedstrijd veel weigeringen, maar ik zag goddank niet de taferelen die Angelique omschrijft.
Ik zou eerst plassen trainen ... aan de hand en mezelf eerst wel overtuigen dat het veilige plassen zijn (geen rommel, geen gaten in de grond etc.) ... eerst in stap, dan in een langzame draf ... ja je wordt nat, maar ach je paard toch ook? ... Als het aan de hand goed gaat, zou je dit toch ook onder de man kunnen doen?
Als het paard over zijn "watervrees" is, dan zou je daarna de afsprong in je oefening mee kunnen nemen. Er zijn diverse locaties waar ze een dergelijke bak hebben, dus als je echt wilt is dit te oefenen.
Ik heb heel dicht in de buurt een paddenpoel, waar het water geleidelijk dieper wordt ... ik denk echt dat je een paard eerst moet leren door het water te lopen, bekend te maken met het gevoel van water en de bodem onder het water. Als dat eenmaal bekend en vertrouwd is, dan maakt zo'n afsprong nog maar weinig verschil (denk ik).

Ik zal wel suf zijn, maar vraag me af wie dat ooit bedacht heeft, een paard door het water heen laten lopen is 1 ding (ook handig als het heeft geregend,op het strand, e.d.), maar waarom nou weer met zo'n af- of opsprong e.d.

Ik ben niet geschikt voor `de sport`, waar het paarden betreft, ik weet t.
Ik snap er de lol niet van, maar ieder zn meug.
Maar vooral bij sgw vraag ik me vaak af wat er nou zo leuk/goed/sportief aan is om bv zo`n dikke boomstam te springen,waarna de helling steil naar beneden loopt..??????

Over `natuurlijk` met paarden omgaan/rijden gesproken..hoewel het natuurlijker is met n boomstam dan met een plastic hindernis, dat snap ik dan nog net wel...

Uiteraard ben ik het wel eens met bovenstaande commentaren dat je het eerst heel goed moet trainen voor je er uberhaupt aan begint. Maar dit terzijde.

en voor de geweldadige aanpak door die `ruiters` heb ik geen woorden...

It takes a wise man to understand that strength lies in
a gentle hand

Fem schreef op zondag 10 oktober 2010, 11:33:


Even los van het "competitie"-element waarin de mens soms compleet door draait ... ik zie het nut wel als je veel buiten rijdt en dan niet alleen maar op het mooi aangelegde ruiterpad. Je komt buiten veel obstakels tegen en dan zul je wel eens iets moeten springen of ergens doorheen moeten gaan of onder laaghangende takken moeten rijden. Ook zijn er genoeg stijle hellingen te vinden en dan is het wel handig als jij en je paard weet wat er moet gebeuren. Het is de behendigheid van zowel paard als ruiter. Erg leuk om te doen als je met je dier samenwerkt in plaats van hem onder grote druk dingen laten uitvoeren onder het mom van "punten" of "God hebbe de greep!"

Daarvoor hebben ze het ruiter-bewijs bedacht en is het belangrijk dat je de hindernis volgens KNHS/FNRS regels neemt. Een vaste hindernis als een stevige boom stam, is natuurlijk niet veilig, dus maar een dubbele oxer.

Enne, waar vind jij mooie schone ruiter paden in het bos? Zelden dat ik geen hindernis als om gewaaide bomen, afgebroken en laag hangende takken tegenkom, laat staan geen plassen en modder poelen . Maar ja, dat kan je de manege ruiter toch niet aandoen

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Nils Vellinga schreef op zondag 10 oktober 2010, 13:39:


Ruitergebied rondom Kootwijk ... samen met Angelique de POR Kootwijk nagereden als oefening ... Zoooooo heeeee, dat waren ruiterpaden zo vreselijk netjes, alsof ze de dag ervoor het pad nog hadden gesleept. Maar inderdaad, andere gebieden allemaal obstakels. Wie weet, Nils, ga jij tijdens je TREC in Frasselt kennismaken met een mountainbikecrossbaan midden in het bos. Tijdens mijn introductiedag TREC aldaar heeft Jeen hem zonder problemen genomen én overwonnen!!!

Anja S schreef op zondag 10 oktober 2010, 14:13:


Ik heb al een zin bedacht, voor als het goed gaat of minder goed;

Doet ie anders nooooit

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Nils Vellinga schreef op zondag 10 oktober 2010, 19:59:

Werkt altijd!

Anja S schreef op zondag 10 oktober 2010, 20:13:


Leuke equipe-naam... :')