MarshaBart schreef op zondag 10 oktober 2010, 10:12:


Waar die grens ligt, tja, dat weet ik niet, maar ik heb gisteren zeker 80% van de ruiters die de grote waterbak wilden doen geweld zien gebruiken die mijn grens te buiten gaat: rukken aan het bit waarbij de mond (ondanks sperriem) open ging, sporen er in béuken waarbij je de hele flank zag verkrampen, zweepslagen uit alle kracht. Mijn maag draaide er in ieder geval van om.
Ik heb het eigenlijk nooit eerder zo zitten bekijken. Als ik op een cross was, dan deed ik zelf mee en was dus met m'n eigen pony bezig, dan keek ik dus ook niet naar anderen. Maar gisteren heb ik dus eens een paar uur bij die waterbak zitten kijken, en ik was gewoon verbijsterd. En het onbegrijpelijke is dus dat er zo weinig ruiters zijn die zelf zien dat dat wat ze doen geen zin heeft. Ze merken toch dat dat paard zelfs met al dat geweld niet doet wat ze willen.

Christel Provaas schreef op zondag 10 oktober 2010, 21:25:


Ik vraag me af of dit gaat werken Christel. Als ik naar mijn eigen Banjer kijk, die liep 2 jaar geleden met een grote boog om élk waterplasje heen. Uteindelijk ben ik op de hei bij een grote plas afgestapt en er zelf in gaan staan. En heb net zo lang staan te lokken totdat hij er één hoefje inzette en uitgebreid belonen.

Je hebt het hier natuurlijk niet over een "echte cross" maar over een oefencross, waar dus ook veel ruiters aan meedoen die geen enkele crosservaring hebben maar dit gewoon eens willen proberen (niet dat dit het gedrag rechtvaardigd hoor), en dan krijg je dus onervaren paarden met ruiters die hun paard perse door het water willen krijgen.

Bij TREC is het inderdaad wel voorgekomen dat een ruiter gediskwalificeerd is vanwege het te vaak gebruiken van de zweep bij een weigering.

Vanuit mijn TREC ervaring sprekende vind ik dat elk water voor het paard weer een nieuwe hindernis is, geen een water is hetzelfde. Ik gebruik in principe weinig tot geen druk maar laat het paard altijd weer even kennismaken met het water. Als ze dan even gekeken en of gesnuffeld hebben (drinken mag niet bij TREC) dan gaan de meeste wat meer ervaren paarden er zo in. Delphi mijn oudste paard doet 9 van de 10 (onbekende) waterbakken inmiddels aan een doorhangend teugeltje.

Dwang is natuurlijk op lange termijn een slechte optie, deze keer gaat je paard er wel doorheen maar de volgende keer krijg je weer hetzelfde drama, daarnaast is het natuurlijk niet best voor het vertrouwen van het paard in de ruiter.

Bij TREC moet de waterbak altijd in stap omdat er vanuit wordt gegaan dat je een onbekend water altijd in stap neemt omdat je de bodem niet kent.

Ik denk dat SGW-paarden er relatief!! goed vanaf komen hoor.
Ze mogen naast dressuren ook naar buiten, krijgen afwisseling en mogen crossen...

Al begrijp ik dat je wel even schrikt als je zo een dingen ziet, dat is natuurlijk nooit leuk...

XXX

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

angelique hage schreef op zondag 10 oktober 2010, 22:55:


Oeps, verkeerde knopje...
Dat ene stapje werden er later 2 en na maanden stond hij met 4 hoefjes in het water. Daarna zijn we het hele verhaal onder de man gaan proberen en duurde het weer een hele tijd voordat hij er met 4 hoefjes in stond. Nu, 2 jaar later, stapt hij in elke waterplas en sjokken we er lekker in rond. Hij heeft zelf ontdekt dat het gras in zo'n plas wel errug smakelijk is, dus dat hielp ook mee
Maar, elke keer vertraagt of stopt hij even en kijkt in het water voordat hij er in stapt. Een keer waren we zelfs bij een poel waarbij hij het echt bleef vertikken. Toen ik het opgegeven had en verder reed stond een stukje verderop een waarschuwingsbord dat het gevaarlijk moeras was!!! Als m'n pony niet zo slim was geweest om niet te gehoorzamen.....
Maar goed, terug naar de waterbak. Uiteindelijk loopt hij dus een waterbak wel in (zie ook mijn avatar), maar alleen nadat hij hem getaxeert heeft.
Mbt een afsprong idem: hij doet het uiteindelijk altijd, maar vertraagt (soms stopt) wel eerst even om te kijken. Ik kan me dus niet voorstellen dat hij ooit én afspringt én in het water spring zónder te kijken. Natuurlijk heb ik hem in de training tot nu toe ook toegestaan te kijken waar hij aan begint, maar volgens mij is dát nu net de basis waarop ik ben gaan verder bouwen. Dan kun je die basis er toch niet zomaar onderuit slopen? Of zie ik dat verkeerd?

Piet schreef op zondag 10 oktober 2010, 23:05:


Ehh Piet, ik zal wel een beetje simpel zijn maar "XXX"...???

angelique hage schreef op zondag 10 oktober 2010, 22:55:


Dat is toch stapje voor stapje? Het werkt dan toch wél?

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Christel Provaas schreef op zondag 10 oktober 2010, 23:18:


Svp effe verder lezen in m'n volgende post. Ik drukte nl op het verkeerde knopje, dus m'n verhaal was nog niet af

angelique hage schreef op zondag 10 oktober 2010, 23:15:


Ik denk dat ik kusjes krijg van Piet vanwege mijn bijdrage...

Piet schreef op zaterdag 9 oktober 2010, 6:16:



Ja, die zweren. Die zouden er niet geweest zijn als ik gewoon de hoeven 'goed' bekapt had

Voordat ik begon met NB had dit paard nooit hoefzweren. Nooit. Ik wist niet wat het was.
En ze liep goed op alle ondergronden, blootsvoets.
Wèl had ze ondergeschoven hielen, flares in de kwartieren en lange tenen.
Maar hoefzweren: nee.

Ik laat het hierbij, zal niet meer reageren ivm dit onderwerp.

Trudy schreef op zaterdag 9 oktober 2010, 1:33:


Mooi verhaal Trudy.
En herkenbaar.
Paarden kunnen mensen prima herkennen, jaren en jaren later. En dat heeft niets te maken met voeren.

Mooie foto trouwens, bij je naam!