Pubers zijn beter aanspreekbaar dan velen denken. Als pubers echt zo koppig zijn zou ik op geen enkele wijze veilig een practicum kunnen doen met 15 gasbranders en 30 pubers in een lokaal van 10 bij 20 meter (misschien is het nog wel kleiner). Één verkeerde beweging en het is mis. Kwestie van eisen stellen en consequenties duidelijk maken. En vooral NIET NIET NIET in discussie gaan met ze.

Heb zelf geen kinderen, maar stel dat ik zo'n leuk pubertje zou hebben en die wil met haar eigen pooownie met bit rijden omdat ze op wedstrijd wil oid, prima, maar dan denk ik niet dat mama's auto nog de trailer kan trekken. Als je mét bit wil rijden doe je dat maar later als je groot bent en zelf een paard kunt betalen.

Arabesk schreef :


Je hebt helemaal gelijk....

Groet, Pien

Arabesk schreef op zondag 17 oktober 2010, 21:27:

Dit vind ik tegenstrijdig: "ze zijn beter aanspreekbaar dan velen denken", maar vooral "NIET in discussie gaan met ze".


Juist de dialoog aangaan met iemand die denkt dat hij al volwassen is, kan, mits juist aangepakt, leiden tot nieuwe inzichten (bij beiden!).
Ik heb wél kinderen en zit midden in het traject van begeleiding naar hun volwassenheid.
Daarbij wil ik niet "eisen stellen" of "verbieden", laat staan liegen (bovendien weet mijn zoon beter dan ik wat mijn auto kan trekken ). En ik weiger ook dreigementen toe te passen, danwel stellingen in te nemen ("dat doe je maar als je het zelf kunt betalen") waar ik mij zelf als kind blind aan heb geergerd.
Ik heb in mijn leven het meest geleerd van de keuzes die ik zelf heb gemaakt. Soms heb ik die keuzes gemaakt omdat anderen mij kennis en inzicht verschaften. Ik was meer bereid iets aan te nemen van mensen die mijn eigen hersenen prikkelden ipv mensen die mij dingen voor wilden schrijven; dat laatste werkte (zeker op de langere termijn) eerder averechts.
Met die leidraden tracht ik nu mijn kinderen te begeleiden, in de hoop dat ze (uiteindelijk) de keuzes maken die ik met mijn inzichten het beste acht.

He Pien, ook nav de opmerking van Nils mbt die les op die manege die hij zag.
Tijdens mijn zoektocht zag ik op jouw site dat kinderen pas vanaf 12 jaar bij jou welkom zijn, terwijl je volgens mij nou niet echt alleen reuzen van paarden hebt. Waar moeten jongere kinderen dan in jouw filosofie heen als bitloos de enige goede manier is? Zonder les zullen ze immers nooit goed genoeg leren rijden, maar die les moeten ze dan wel ergens kunnen krijgen.

Ja en dat is nu dus inderdaad het probleem, waar laat je je kinderen bitloos rijden?

angelique hage schreef op zondag 17 oktober 2010, 23:22:


Onze minumumleeftijd is inderdaad 12 jaar (was voorheen zelfs 14 jaar) omdat wij juist een plek willen zijn voor volwassenen en we willen geen kindermanege zijn.
Hier in de buurt zijn nog 3 andere plekken waar kinderen op een heel ongedwongen manier bitloos kunnen leren rijden;
de Paardenacademie (Wim en Eriko de Leeuw), de ponyclub op de st Pietersberg en, als ik me niet vergis, bij de dochter van Jossy Reynvoet.

Zo heeft ieder zijn eigen doelgroep en specialisatie.

Groet, Pien

angelique hage schreef op zondag 17 oktober 2010, 23:05:


Een 12-jarige is geen volwassene, dat hij dat denkt geeft al aan dat hij het niet is. Puberaal gedrag, ja dat dan weer wel ... maar er is niets mis mee om met een puber een dialoog aan te gaan, als je zijn idee van het "volwassen" zijn maar eventjes recht zet. Volwassen zijn betekent in mijn optiek ook "rekening en verantwoording dragen", dus niet alleen maar ongenuanceerd puberaal zeggen wat jij vindt, maar daar ook de consequenties van dragen!


Liegen moet je nooit doen, maar "eisen stellen" of "verbieden", ik zou oprecht niet weten waarom niet. Onze hele volwassen samenleving eist en verbiedt ... goede training voor de werkelijkeheid.


Ik zei tegen mijn kinderen altijd: "ik dreig niet, ik beloof je ...." Als ik vooraf aangaf dat er ergens consequenties aan verbonden zouden worden als ze iets wel of niet deden, dan voerde ik die consequenties dus ook uit. Genoeg keuzevrijheid, je hebt namelijk de keuze om te luisteren of je luistert niet ... wederom zit onze samenleving ook zo in elkaar.


Allemaal prima zo lang en voor zover het zaken zijn die uitsluitend jouw kinderen betreffen ... ze kunnen gaan roken, ze kunnen gaan drinken, ze kunnen op veel te jonge leeftijd sex gaan bedrijven ... allemaal prima, als ze die keuze zelf maken. Maar ik mis hier toch de stem van de pony ... heeft die geen keuze dan? Als je weet wat je aanricht, ga je dan wachten tot een jongetje van 12 die denkt dat hij 21 is tot het inzicht komt dat hij schade veroorzaakt? Of grijp je in?