Maria Delavega schreef op dinsdag 26 oktober 2010, 23:06:
Ja Maria, dat op de benen rijden ben/was ik volop aan het proberen en oefenen. Op de manege hebben ze een kleine piste en daar ging het zo wie so beter dan bij ons in de wei. Dat was een opvallend verschil. En ik dacht ook dat veel ruimte net goed was.
En ja: ik gebruik dan nog te veel mijn teugels, ondanks dat ik bij dit paardje het gevoel had dat ik weinig met mijn handen moest doen. Hij is dus ingereden op de teugels (ik heb daar trouwens ook leren rijden), dat besefte ik voor het eerst toen ik wilde stoppen op zit en dat dus niet lukte. Dat lukt intussen (gelukkig) een heel stuk beter, maar ik heb blijkbaar niet genoeg beseft dat hetzelfde geldt voor wendingen (en ik zelf moet ik dus ook nog veel leren).
Die rechte lijnen zonder wand ging daarbinnen ook veel beter dan thuis buiten in de wei.
En de
one rein stop, die mag ik idd ook niet vergeten.
Goh, wij en hij moeten nog zo veel leren hé?
En de laatste dagen begint hij dus echt "wakker" te worden en vanalles uit te proberen. Vanmorgen bijvoorbeeld wilde hij de stal in waar mijn 2 anderen in stonden hooi te eten. Ik stond in het deurgat en hij wilde mij gewoon negeren en aan de kant duwen. Daar heb zeer kordaat een stokje voor gestoken en op mijn strepen gaan staan (met mijn hele lijf). Hij keek erg verontwaardigd, en kwam even later voor een 2de keer terug, maar voorzichtiger nu. Toen heb ik mij gewoon groot gemaakt en hij gaf het op. Hij begon ook te kauwen dus ik denk dat 'm het begrepen had.
Wel boeiend allemaal hoor. Zijn stal-apthie begint uitgewerkt te geraken (heeft daar zowat een half jaar ingezeten). En het paard dat hij eigenlijk is, begint naar buiten te komen. Op de manege vonden de meesten hem maar een tam en saai beestje, maar toen ik hem voor het eerst zag, had hij heel even een heldere en alerte blik in zijn ogen en had ik het gevoel dat er een levendig karakter in zat. Ik denk dat ik gelijk ga krijgen. Op de 3 weken dat hij nu in de wei staat (waarvan dus 1 week samen met de anderen) is hij al heel anders geworden, vooral deze laatste week dus. Hij lijkt dus toch een extrovert karakter te hebben (enkele weken terug begon ik te twijfelen of ik er niet langs zat), en daar had ik op gehoopt.
Momenteel gedraagt hij zich als een kruising van onze ruin Nexor en ons (overleden) veulen Qadish. En dat geeft ons een heel warm gevoel. We denken dat hij het ons niet altijd gemakkelijk gaat maken, maar als we zijn opvoeding goed kunnen aanpakken en niet te veel stommiteiten begaan, dan gaan we denk ik een droompaardje hebben.
Mijn man (ziek thuis nu) zei daarnet ook dat we zijn verstand wat meer moeten gaan aanspreken door gaan te clikkeren of andere uitdagingen te geven. Ook hij heeft het gevoel dat zijn echte ik aan het bovenkomen is, en dat we dat zo veel mogelijk moeten bevorderen.
Lena
(die vindt dat de dagen veels te kort zijn)
Warboel
