Spirithorses schreef op donderdag 4 november 2010, 19:45:



Ja, ik ben stiekem jaloers op je hoor Pien. Zo veel paarden die je kan observeren. Ik vind mijn "kudde" van 3 al razend interssant...

Spirithorses schreef op donderdag 4 november 2010, 19:45:

Poeheeeeee ... fijn dat je nog even reageerde ... ik zat al bijna in mijn Peugeotje met een fles port om je geestelijke bijstand te komen verlenen
Mooi en, soms, verrassend hé hoe snel een groep kan veranderen. Ik heb er van gelezen in diverse boeken ... de diverse groepen, de jonge hengsten die een vrijgezellengroep vormen op zoek naar een eigen kudde blote vrouwen Maar ook dat sommige hengsten wel geaccepteerd worden, ook in het belang van de leider ... waanzinnige interessant en wat zijn wij, als mens, dan toch ongelooflijke botte plurken hé?

Anja S schreef op woensdag 3 november 2010, 21:12:


een mooie spiegel houd je ons voor Anja, en ik ben het met je eens. Mensen vragen zich veel te weinig af of een dier eigenlijk wel gediend is van al dat geknuffel.
Als andere mensen ons zomaar om de nek zouden vallen, zouden we dat al gauw zien als aanranding, maar bij dieren vinden we het doodnormaal...
Toch is het denk ik het belangrijkst om het van het individuele dier af te laten hangen. Sommige paarden vinden het heerlijk en komen er echt om vragen, andere moeten er niets van hebben. Ik denk dat zolang je dat respecteert er weinig mis kan gaan.
Laat onverlet dat ook de niet-zo-knuffelkonten weleens een kusje van me krijgen hoor, mogen ze daarna weer lekker weglopen

Lena schreef op donderdag 4 november 2010, 19:50:


Nou ik denk dat wij (Jack, Pien en ik) ook wel eens jaloers zijn op de mensen die maar 3 paarden hebben

Het is wel zo dat het heeel interessant is om die nieuwe ontwikkelingen te zien, maar je moet daardoor wel heel vaak en snel improviseren. Op het moment komen er een aantal nieuwe paarden bij dus is veel onrust en schuivingen, wat op zich interessant is om te zien hoe zich dat ontwikkeld, maar het is ook eeerruugg fijn om weer rust te hebben in de groep en af en toe eens niks te zien gebeuren

Maar het is wel zo dat je er ontzettend veel van leert en ook ziet dat paarden die eerst leider waren eigenlijk heel erg onzeker zijn en een masker opzetten en andere paarden waarvan je het niet verwacht ineens dikke vrienden worden met de nieuwe leider/leidster.

Anja S schreef :

Kommaaropmetdieflesport hoor.


Het verschil is wel dat het hier om 4 ruinen gaat, waarvan Spirit natuurlijk het langst hengst geweest is en ook 2 nakomelingen heeft. Hij is opgevoed door Winner en het is dát groepje waarop hij zijn zinnen gezet heeft. De anderen interesseren hem dus niks. Quiberon mag wel rondhangen met de Dravermerries (gráág zelfs) als ze maar op afstand blijven.

Ja, wat ik botte plurkenachtig vind is dat ik weer eens heel goed besef hoe wij menen ons in te moeten/mogen mengen in het geheel, hoe wij lopen te bepalen, groepsindelingen maken, de dieren achter hekjes plaatsen, bepalen wat, wanneer, hoeveel en hoevaak ze mogen eten, waar ze moeten verblijven, hoe groot dat moet zijn en metwie dat moet zijn etc.

Spirit was 2,5 jaar weg uit deze groep (omdat hij er indertijd door Winner min of meer uitgezet was maar ook omdat we dekkingen wilden voorkómen) en het éérste wat hij en de merries deden was neus-aan-neus contact, snuffelen, herkenning, synchroon bewegen en de hele verdere dag zij aan zij staan met 'zijn' groepje.

Vandaag ook werden Puck en BD weer aan dit groepje toegevoegd (zij liepen net een aantal dagen met de veulens op een andere weide). Toen we ze vanochtend gingen ophalen hadden beide merries háást om weg te komen van de veulens (naja, Tyra, bijna 2, Aphra, bijna 2 en Alegría, bijna 3 jaar), ze keken niet om naar hen. Normaalgesproken gaan ze met lange stijve passen weg van de kleintjes maar niks daarvan, alsof ze wisten dat er een voor hen belangrijk moment zat aan te komen. Gelijk dikke liefde natuurlijk, en ook Iskander weer herenigd met zijn moeder. Evy en ik vroegen ons af of ze mekaar nog zouden kennen maar dat was al gauw duidelijk toen Iskander onder z'n moeder indook en probeerde of hij kon drinken (no way dus, zei Puck).
Puck, die behoorlijk bitchy kan zijn naar andere paarden, liep te ginnegappen met Spirit en hun beider zoon Iskander dus die was ook gelijk in goede doen en dat zegt mij wel veel want ik ken haar.

Wat het me eigenlijk ook zegt is hoe belangrijk, weldoordacht en weloverwogen je dus te werk moet gaan bij het samenstellen en uit elkaar halen van groepsgenoten.
Een tijd kon het hier niet anders en moesten we een mannengroep samenstellen om ongewenste zwangerschappen te voorkomen. Nu is Spirit ruin en kan hij alsnog genieten met de merries.
Ik heb overigens niet het idee dat hij eronder lijdt dat hij geen ballen meer heeft. De merries ook niet, zo te zien. Het is goed dat er weer een leider is en het voelt ook goed dat dit Spirit is!

Groet, Pien

Evy1990 schreef :

Je zegt het goed. Ook ik vind het interessant maar ik zal blij zijn als de rust straks is wedergekeerd.
Op tijd van een paar weken zijn of worden er 5 nieuwe merries aan de bestaande groepen toegevoegd dus het gaat nog wel even zo door, de laatste op 21 november, dan is het echt helemaal vol hier.
Vóór de winter aanbreekt willen we de groepen stabiel hebben want vanaf dan moeten ze een paar maanden op een relatief klein opppervlak met elkaar als twee nieuwe groepen leven.
Niks is zo erg als onrust in je groep, paarden die niet aan huin trekken komen, geen maatjes hebben (komt gelukkig maar zelden voor), niet durven of mogen eten. Dan is er ook onrust in ons.
Dus is het nu zoeken, zien wie er onderling vriendschappen aangaan. Soms ben je daardoor verrast, soms ook is het heel logisch.


Ja, dat zien we nu wel weer. Olijf en Ciara zijn vriendinnen aan het worden. Nu Quiberon in hun groep aan het komen is spannen zij samen terwijl ze mekaar afgelopen week nog de paddock door joegen.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 4 november 2010, 20:19:

Heb je kunnen filmen? Want dit lijkt me geweldig om te bekijken en eens goed te bestuderen ... je hebt je eigen documentaire hé?
Enne ... die fles port, die houdt je te goed ... 'k neem hem vast en zeker een keer voor je mee

Evy1990 schreef :


3 paarden, dat is maar anderhalve kruiwagen mest per dag (hier 14 ofzo), anderhalve baal hooi (nu 450 kilo per anderhalve dag, in de winter per etmaal), maar 12 voeten om bij te houden (nu 92), kun je volstaan met onderhoud van een ha weiland (nu 9), 60 liter water (nu 500), etc etc.
Soms verlang ik ook wel eens terug naar het moment dat ik maar twee paarden had hoor, al helemaal in de winterperiode....

Groet, Pien

Anja S schreef op donderdag 4 november 2010, 20:40:


Wil je wel geloven dat ik niks heb gefilmd/gefotografeerd.
Kwestie van m'n fototoestel net thuis hebben liggen op een cruciaal moment.

Groet, Pien

Marianne Gomes schreef op donderdag 4 november 2010, 11:11:


Willen we binnen 10 jaar nog eens spreken?
Eens kijken of je het dan nog steeds allemaal even romantisch vindt?

Ben vanaf gisteren, vandaag en morgen nog bezig om 45 studenten, 15 per 1/3 dagdeel les te geven aan de kath Hoge School in St Niklaas.
Gisteren was een paardendag vandaag en morgen ging en gaat het meer over voeten.
We doen dat bij een andere onderwijsinstelling waar een 7 paarden op stal staan.
Die paarden hebben ongelooflijk veel rust. Ga met ze clickeren, beloon ze en ze worden stuk voor stuk een keer zo groot van enthousiasme en willen geweldig meewerken.
Twee paarden vergeten dat ze eigenlijk gestoord zijn van het betonnen muurtje kijken, eentje vergeet dat ie iedereen aanvalt die voorbij zijn tralies loopt en eentje stopt ef en toe met luchtzuigen omdat ze aandacht krijgen, lieve woordjes, beloningen.
Zou een paard zoveel anders zijn dan een hond , een kat , een vogel, een aap , een mens, die allemaal, stuk voor stuk, werkelijk beloond worden geweldig vinden?
Ik denk dat het achterhaalde onzin is. Rust geef je en neem je als je moe bent. Niet omdat je graag doet wat je doet.
Ik zeg ook wel es van Pfff nou ff niet. Maar da's dan niet omdat ik het zo geweldig leuk vind, want in dat geval zeg ik Wanneer Weer??

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

Hey Marianne, ik wou niet grof doen met m'n woordje oetsjiekoetsjie, maar heb me er vroeger zelf aan bezondigd. Daarom dat ik weet dat het niet ok is om veel emotie en affectie te tonen. Ik ben ook zo'n grote dierenvriend, maar om te knuffelen heb ik m'n hele kudde poezen die dat leuk vinden en er zelfs om vragen, daar reageer ik dan alles op af vooraleer ik naar de paarden ga.
Ik vond die uitspraak heel mooi, een hond is als een tempel, wel ik vind een paard ook. Als je die benadert moet je elke keer met respect en de juiste energie het dier benaderen, elke keer opnieuw. Afstand doen van je eigen emotie's en gevoelens, zo'n dieren leven in kudde of roedelverband en je kunt niet zomaar eventjes vriendjes met ze gaan spelen.
Ik heb daar ook een eind moeten over doen om het te beseffen en moet er nog steeds heel hard aan werken.
Eens respect er is, dan kan dat dier wel toenadering zoeken en het is wel ok om ze dan even te strelen, het ene paard laat het ook meer toe dan het andere.
Ik wil weeral niet grof over komen, maar ik heb eindje iemand hier gehad die m'n stallen deed toen ik geopereerd was aan m'n schouder. Hij was wat achterlijk en ik wist niet goed hoe ik met hem moest omgaan. Het hielp om heel duidelijk te zijn en vooral z'n structuur te respecteren. Door duidelijkheid verkrijg je rust. Niet door vriendelijk te doen. Dat is de grootste les die deze persoon me gegeven heeft.