Toch nog een vraag Egon - Hoe heb jij je paarden verzameld, ik lees hier zo vaak dat paarden niet met elkaar om kunnen gaan en vechten en rangorde moeten bepalen etc. , bokken, dwarsliggen en de draak steken met hun 'mens' leader en ik begrijp dat een harmoneuze groep de beste groep is. Dus kies jij je paarden uit op het karakter dat bij jou past en daarom heb je die eenheid, ook met de veulens die dat natuurlijk in de genen hebben of is het toeval? Kiezen de paarden jou? Of hebben de paarden dat door die rangorde toestand ook eerst zelf uitgevochten. Ben jij inderdaad ten alle tijde de kuddeleider en 'if so', wordt jij dan niet af en toe ge- 'challenged' en wat doe je dan?

Of heb je nu de ideale groep omdat het door de jaren heen met het verfijnen van de groep door aannemen en wegdoen van paarden zo tot stand gekomen is?

Zomaar een Knollie erbij omdat het zo zielig is voor een paard alleen, lijkt me ook een linke soep, stel je voor dat het knollie erbij een totaal etterbakje is en het rustige leventje van je eigen paard dat je daar een plezier mee wilt doen totaal mee naar de hupsakee geholpen wordt. En daardoor je eigen paardenplezier daar ook wel flink door aangetast wordt.

Of is het dat de recalcitrantelingen het gedrag van de eigenaar spiegelen, de eigenaar wordt nog meer onzeker/boos/gefrustreerd etc en het paard neemt de cue om nog lastiger te worden? Dus een etterbakje zou zich dan ook heel snel kunnen aanpassen en net zo lief als mijn Maya reageren of is dat dreamland?

Hoe werkt het?

Chao Marianne

Marianne Gomes schreef op zaterdag 13 november 2010, 8:02:


Anders denken moet je leren. En het is gewoon moeilijk Marianne.

Ook ik was een tradi en kom uit 'n tijd van bitten, vette westernsporen en ook zwepen.
En prachtige slidingshoes omdat m'n appaloosa zo leuk kon sliden.
Het is een proces van jaren om dat soort dingen al helemaal uit je eigen- en je paard z'n leven te bannen. Dan nog het opstallen en voedingsverhaal.... ook allemaal veranderen.
Als je dat allemaal gedaan hebt, en je wilt verder.... moet je totaal anders leren trainen.
Maar je moet het wél willen leren en zien!

We zijn zowat allemaal opgevoed met een tik op je vingers als je in de koekjestrommel zat. Of een pak op je kont als je zelfs de hele koekjestrommel had leeggegeten Ik zeg trouwens niet dat ik daar slechter van geworden ben.
Van de koekjes niet... en ook niet van het pak op m'n sodemieter.

Het gaat erom dat je weet dat je gestraft wordt als je 'slechte' dingen doet.
Maar ben je ooit weleens beloond geweest voor de goede prestaties?

Dát is nu precies waar het hele trainen met dieren omgaat. Sommige mensen zijn natuurtalenten hierin.... en sommigen, zoals ik, moesten dat leren.
En ik vind dat het behoorlijk ingrijpend is in je leven. Anders gaan denken...
Positief gaan belonen i.p.v. alleen maar straffen als het niet goed gaat.
Gaat trouwens op voor dieren, maar zeker ook voor mensen.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.