Wij hebben alleen op de hoeken van het land nog houten palen staan. Daartussen schriktouw (geen lint) met verplaatsbare paaltjes. Zo kunnen we gemakkelijker de sloten en slootkanten bijhouden (moet verplicht 2x per jaar gebeuren).

Schriklint ging hier heel snel stuk doordat het veel bewoog in de wind en dan versleet op de isolatoren. Het touw gaat best heel lang mee en laat zich gemakkelijk knopen.

Van de witte krulpaaltjes gaat bij ons snel de isolatie stuk in de krul, waardoor ze niet meer werken.
Liefst gebruiken we de blauwe flexibele paaltjes met onder een ijzeren pen. Daar zit alleen boven een isolator op, maar je kan er door middel van apart verkrijgbare ijzeren klemmetjes heel gemakkelijk ook lager een draad langs zetten. Deze paaltjes gaan zelden stuk en hebben een heel lange levensduur. Onze oudste paaltjes hebben we al weer 25 jaar en die gebruiken we nog steeds.

In de tijd dat we nog stripbegrazing gebruikten, had ik aan de buitenzijde vaste draden gespannen tussen houten palen en verschoof ik telkens een verplaatsbare draad daartussen met prikpaaltjes.
Nadeel van stripbegrazing vind ik dat het land heel erg vertrapt wordt. Paarden vreten en lopen het nieuw gegeven stukje echt helemaal kaal en stuk. Ik geef er nu de voorkeur aan paarden voor een kortere periode een paar keer per dag op het hele land te zetten en ze er dan weer af te halen. Hierdoor wordt er veel minder vertrapt. Nadeel is dan weer dat het vrij ¨arbeidsintensief¨ is en ze niet de hele dag kunnen eten.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Aafke schreef op dinsdag 23 november 2010, 10:49:


Parkeerterreinachtige (half)verharding. Gravel. Grastegels volgestort met gravel... zoiets. Moet natuurlijk wel handig met afmesten zijn. Kijk eens rond in goede dierentuinen (daar hebben ze deze problemen ook).

Met de mode doelde ik op de zandbakken-met-een-hekkie erom waar veel gemeenten al maatregelen tegen genomen hebben.