Ineke Klootwijk schreef op maandag, 7 februari 2005, 20:42:
*********************
Zelf heb ik de principes van iemand uitgelegd gekregen en toen ik het eenmaal snapte ben ik gewoon begonnen. Maar ik doe er dus niet zo heel veel mee.

Nu heb ik een knabbelend veulen aan m'n rokken hangen, en eigenlijk denk ik ... zou je met een jaarling eigenlijk ook al kunnen clickeren? Heeft iemand daar ervaring mee? Ze is nu 10 maanden en wil duidelijk maar al te graag met dingen spelen. Ik ga haar ook maar een speelbal kopen, daar is't duidelijk een tiepje voor!

Het is dus een Belgisch Trekpaard veulen, en het is al duidelijk dat d'r grootste hobby eten is. Waar mijn Arabiertje schijnbaar ongeinteresseerd staat te wachten op het brokje, ook al clickeren hij en ik regelmatig een rondje, struint dat veulen na 3 x een brokje geven (niet eens in het kader van clickeren) al schaamteloos bedelend al mijn zakken na en probeert me de kleren van het lijf te trekken! Daar gaan we natuurlijk wel wat aan doen maar tis duidelijk dat zij van een ander kaliber is .

Mijn Arabier beloon ik dus heel regelmatig met een brokje en bij hem werkt dat heel positief. Hij wordt er ook nooit lastig van. Bij deze nieuwe dame heb ik daar m'n twijfels over, volgens mij wordt zij er juist wel erg lastig van.

Zijn er mensen met zulke voedselfanaten die ook clickeren? En hoe gaat dat?

HannahFroukje schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 7:28:

Het eerste probleem is op te lossen door een broek aan te trekken
Tweede deel: absoluut, leeftijd doet volgens mij helemaal niet terzake bij het leren en spelen van een paard. Ik ben met een arabisch een Welsh en een IJslands veulen bezig geweest en onze Carlos van 42, Leeftijd is nooit een punt.
Slim paard dus, weet meteen waar het vandaan komt: en het maakt haar helemaal niks uit of dat in het kader van klikkeren gebeurt of niet, je gaf voer en dat komt daar vandaan en daar wil ik meer van !
Wat dus weer eens aangeeft dat je een paard niet uit de hand moet voeren als je hem ook niet meteen de nodige beleefdheid bij brengt.

Ben je aan het belonen met een brokje of ben je aan het clikkeren? Wat gebruik je als bridge?

.

Dat gaat niet anders dan met een paard wat niet zo gefocused is op eten. Gewoon goed beleefdheid aanleren en het probleem is opgelost.
Piet

Piet schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 8:36:


Hoi,

helaas kan ik, omdat Pauli nog vér weg is, niet met clickeren beginnen, maar het verhaal wat jij en Egon al weer een tijdje geleden hier schreven heeft mij zeer geïntrigeerd en als ze hopelijk gezond en wel weer thuis komt, zal ik het zeker ook opnieuw gaan uitproberen. Zonder clicker weliswaar - Yes lijkt me beter.

Ik dacht destijds: wat zou het leuk zijn als we een soort schriftelijke cursus voor pure clicker-beginners zouden hebben, zo'n stap-voor-stap gebeuren: ik zie dat zo... jij legt uit hoe de handeling te doen en Egon legt aan de hand van de oefening de basis en achtergrond van het conditioneren uit! Is dat een idee?

Ik begin maar meteen met een vraag, n.a.v. Frouk's vraag en het bovenstaande:

Hoe breng ik 'paardvriendelijk' mijn paard beleefdheid bij in zo'n situatie?

Pauli kan, net als Neleke, ook heel erg verlekkerd worden door een snoepje *), schuift zich dan meteen tegen je aan en gaat op zoek naar de rest! Wil jij eens uitleggen wat jij dan in zo'n geval zou doen?

Groet, Marianne

*) als snoepje gebruik ik meestal een stukje wortel of appel, geen zoetigheid

Hallo,

Bestaat er een boek of een goede site over clickertraining? En bij wie zou ik eens kunnen komen kijken? Ik woon zelf in NH.
Alhoewel ik een Parellli aanhanger ben, ben ik toch wel geinteresserd geraakt door de enthousiaste verhalen hier op het forum.

Ik hoop dat ik wat hoor!

Groeten van Anna

Ivanhoe schreef op Sat, 05 Feb 2005 19:35:09:


.... eh... wat is 'onzin' volgens jou?
Dat een paard van nature scheef is, of de theorie van Antoine de Bodt?

Gr. Marianne

Marianne schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 9:10:


Ik gebruik graan als snoepje. Oh zo makkelijk, ik hoef niks te snijden iedere keer.

Omdat het zo eenvoudig is en maar een heel klein onderdeel van haar boek heb ik niet het idee mijn lerares net voor het verschijnen van haar boek in de wielen te rijden, want zoals ik al zei: Inge is bijna klaar met het boek waar ze jaren aan gewerkt heeft en wat over zulke onderwerpen gaat. Ik heb zelfs redenen om aan te nemen dat er een fotootje instaat van mij en Don, terwijl ik hem beleefdheid bij breng.
Het is eenvoudig, maar tegelijkertijd ook het allerbelangrijkst wat er is. Een brutaal paard kan je niks leren. Het is waar de vooroordelen beginnen. Voor alle mensen die nu willen beginnen of ook al eens een voerbeloning hebben gegeven.
Punt 1, werk met gestrekte armen.
Punt 2, aan je lijf is nooit iets te krijgen, negeer verkeerd gedrag totaal.
Punt 3, Zodra je paard weet dat hij naar je beloonhand moet om een beloning te krijgen, laat hem dan een stap achteruit doen om zijn beloning te pakken. Houd je hand voor zijn borst, maak je groot. doe een stap naar voren.
En besef dan meteen dat clikkeren niet zonder druk is, maar dat dit ongeveer de zwaarste druk is die je geeft.
Punt 4 Werk snel, geef kleine stukjes wortel.
Punt 5 In Inge's boek staat het duidelijker :)
Piet

Piet schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 9:58:


BIJNA, Piet? Bijna? 't Is potverdrie gewoon AF; sinds gisterenavond mag ik uit mijn kamertje. Haar in pieken, rode ogen, zwarte wallen eronder, stram en stijf en grote honger. En een douhe, stillekensaan. Nou ja, het ergste Vlaams er nog uit zodat 't proper Nederlands is en de spel- en opmaakfouten opkuisen en nog drie fotookes ;-p...


Eerlijk gezegd, Piet, sta je er een paar keer in met Shiny, maar Don, da's de man van het freeshapend hoofd naar beneden.


Dankjewel, Piet, voor deze sluikreklame, we moeten het eens hebben over perentjes en lientiehoudershap en zo (djuu, geen smilies dus, mijn toetsenbord is eraan, geen meer en zoals ge ziet, geen sluit-het-haakje meer maar een q.

De zon shijnt! Mijn kinderen leven nog! De stal moet uitgemest worden! 't Leven is shoon!

met liht-hysterishe groeten,
Inge

Inge Teblick schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 10:11:


Als ik het zo zie, is het goed dat mijn paard Shiny heet en geen Schiny

Nick Altena schreef op maandag, 7 februari 2005, 15:45:



Hi Nick,
Ik wil je toch even uit de droom helpen. Je kunt mijn paarden jatten. Daar zie ik je nog wel in slagen. Maar je kunt er nergens ter wereld iets mee in de drafsport.
Naam van het paard, bijbehorend chipnummer, DNA en schets zijn in elk drafsportland noodzakelijk om te kunnen starten. Nog los van de verrichtingen, zoals aantal starts, record en winsom die van de ene land aan het andere worden doorgegeven middels al dan niet aan elkaar gelinkte computerbestanden.
Een nieuw ingebrachte chip zul je bij het stamboek moeten laten registreren op naam van het paard, of je dit nu probeert in Nederland, Duitsland, Frankrijk, Zweden etc . Het stamboek kontroleert vervolgens de aanvraag aan de hand van het DNA en de schets. Als het niet klopt wordt je gejatte paard niet geaccepteerd. Voor verkoop is je paard niets meer waard dan de prijs als recratiepaard.
Ook voor de draverfokkerij is het paard waardeloos. Bij de registratie van het veulen wordt het DNA van het veulen vergeleken met het DNA van de hengst en merrie. En als er iets niet klopt wordt er niet geregistreerd en kun je er niet mee starten.

In de drafsport is in Duitsland bij mijn weten nooit gebrandmerkt. In Zweden en USA werden dravers in de nek voorzien van een vriesbrandmerk. In USA ook wel voorzien van een nummer aan de binnenkant van de lip.
In Duitsland is vanaf 1996 of misschien nog wel eerder de chip verplicht voor dravers. Van andere paarden ken ik de vereisten niet.
Groet
Hans

Nick Altena schreef op maandag, 7 februari 2005, 22:31:


Oké doe ik.

Hoi,

Mijn paard heeft een smalle hoef met naar binnen lopende hoefwand. De hoef was toen hij kwam zeer slecht, maar nu begint de hoef er aardig uit te zien dan op de staal en het niet breder willen worden. De hoef blijft smal en vooral de voorhoeven zijn een probleem. Ik hou de hielen kort, maar moet ze zeer kort maken om de straal kontact te laten maken met de grond. Ik durf dit niet aan daar de hoef voor de rest al behoorlijk kort is. In fijte is de lengte van de hoef goed en als ik ga raspen merk ik dat de zool te dun word.
De hoeven groeien daarbij ook heel slecht. Bij de vorige eigenaar stond dit paard altijd in de bak en werd 1 keer per jaar bekapt, omdat de hoeven niet groeiden. Ze groeien nu wel meer, maar heel langzaam
Wat moet ik hiermee?

Voor de rest gaan de hoeven heel goed vooruit. Van een slechte witte lijn naar een mooie bijna schoone witte lijn. Van een platte voet tot zelfs wat bol naar hol.

Groetjes Josien

Hans van Keeken schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 10:38:


Hoi Hans,

Ik vind het bijna ontroerend hoe overtuigd jij bent van de waterdichtheid (binnen de drafwereld)...
Al eens bedacht dat jouw paarden gewoon in een andere tak van sport ingezet zouden kunnen worden? Ze hoeven niet gejat te worden voor de drafsport, toch?
Of wat dacht je van de volgende mogelijkheid: een paar paarden uit een wei vissen, op een vrachtwagen naar Italie te zetten en daar te laten slachten t.b.v. salami o.i.d.? Dat levert tenminste geld op, en heb niet de illusie dat ze in Italie gaan traceren waar de bewuste paarden vandaan komen. Ook aan de grens wordt je niet tegengehouden met dank aan onze open-grenzen-regeling binnen de EU.

Ik blijf stug bij mijn standpunt dat het chippen in ieder geval niet voldoet ter voorkoming van diefstal.
Overigens voldoet m.i. geen enkel identificatiemiddel totdat overheden bedenken dat er beter en meer gecontroleerd moet worden bij slachthuizen en grensovergangen. En het gaat juist NIET om de wedstrijdpaarden, dat is een te kleine groep binnen onze enorme paardenstapel.

Met vriendelijke groeten,
Dorien Nannings
www.invisio.nl/antichip

Piet schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 9:58:


Ik kan het jammergenoeg niet meteen gaan uitproberen, maar probeer mentale plaatjes te maken!

Die uitgestrekte armen: is dat om je eigen ruimte aan te geven? M.a.w. het paard moet afstand houden?
Als je dan beloont, mag hij dan wel binnen jouw cirkel komen? En stuur je hem daarna meteen weer weg door hem iets achteruit te zetten?

Ik zie - in mijn geval - meteen een 'conflict' : Pauli vindt niets fijner dan gezellig tegen je aan te gaan staan. Het liefst zo dat ze met haar schouder tegen je aan leunt. Wegsturen is voor haar dan 'de band verbreken'.
Overigens behoorlijk lastig soms, vooral als je haar op de weg aan de hand leidt..

Ik kan haar heel makkelijk terugzetten hoor, ik hoef m'n hand maar op haar borst te leggen zonder te drukken en ze gaat al een bescheiden stapje naar achter. Maar stapt bij de eerste gelegenheid die ze ziet, meteen weer terug om lekker te leunen.
Zet ik haar een paar keer achter elkaar terug, wordt ze nerveus en onzeker.. het liefst ging ze nog op schoot...

Wat nu???

Marianne

Dorien66 schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 11:38:


... nou dan heeft Hans wel geluk, een goed getrainde draver is erg 'spierig' en dat is niet interessant voor de worst.
Ik denk ook niet dat Hans bedoelde dat je diefstal kunt voorkómen, het wordt echter wel een stuk lastiger gemaakt als de controles sluitend zouden zijn. Net zoals sloten op je deur misschien verstandiger zijn dan de deur openlaten.

Hoe het ook zij, ik ben behoorlijk tégen chippen, vooreerst uit de overweging dat het de 'integriteit' van het dier schendt. Het is nog niet zo lang geleden dat mensen ook van nummers en sterren werden voorzien - we hebben nog een lange weg te gaan als we op dezelfde morele en ethische gronden dat voor dieren nét zo zouden afwijzen.
Ik hoop op een sterkere lobby.

Marianne