Piet schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 9:58:


BIJNA, Piet? Bijna? 't Is potverdrie gewoon AF; sinds gisterenavond mag ik uit mijn kamertje. Haar in pieken, rode ogen, zwarte wallen eronder, stram en stijf en grote honger. En een douhe, stillekensaan. Nou ja, het ergste Vlaams er nog uit zodat 't proper Nederlands is en de spel- en opmaakfouten opkuisen en nog drie fotookes ;-p...


Eerlijk gezegd, Piet, sta je er een paar keer in met Shiny, maar Don, da's de man van het freeshapend hoofd naar beneden.


Dankjewel, Piet, voor deze sluikreklame, we moeten het eens hebben over perentjes en lientiehoudershap en zo (djuu, geen smilies dus, mijn toetsenbord is eraan, geen meer en zoals ge ziet, geen sluit-het-haakje meer maar een q.

De zon shijnt! Mijn kinderen leven nog! De stal moet uitgemest worden! 't Leven is shoon!

met liht-hysterishe groeten,
Inge

Inge Teblick schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 10:11:


Als ik het zo zie, is het goed dat mijn paard Shiny heet en geen Schiny

Nick Altena schreef op maandag, 7 februari 2005, 15:45:



Hi Nick,
Ik wil je toch even uit de droom helpen. Je kunt mijn paarden jatten. Daar zie ik je nog wel in slagen. Maar je kunt er nergens ter wereld iets mee in de drafsport.
Naam van het paard, bijbehorend chipnummer, DNA en schets zijn in elk drafsportland noodzakelijk om te kunnen starten. Nog los van de verrichtingen, zoals aantal starts, record en winsom die van de ene land aan het andere worden doorgegeven middels al dan niet aan elkaar gelinkte computerbestanden.
Een nieuw ingebrachte chip zul je bij het stamboek moeten laten registreren op naam van het paard, of je dit nu probeert in Nederland, Duitsland, Frankrijk, Zweden etc . Het stamboek kontroleert vervolgens de aanvraag aan de hand van het DNA en de schets. Als het niet klopt wordt je gejatte paard niet geaccepteerd. Voor verkoop is je paard niets meer waard dan de prijs als recratiepaard.
Ook voor de draverfokkerij is het paard waardeloos. Bij de registratie van het veulen wordt het DNA van het veulen vergeleken met het DNA van de hengst en merrie. En als er iets niet klopt wordt er niet geregistreerd en kun je er niet mee starten.

In de drafsport is in Duitsland bij mijn weten nooit gebrandmerkt. In Zweden en USA werden dravers in de nek voorzien van een vriesbrandmerk. In USA ook wel voorzien van een nummer aan de binnenkant van de lip.
In Duitsland is vanaf 1996 of misschien nog wel eerder de chip verplicht voor dravers. Van andere paarden ken ik de vereisten niet.
Groet
Hans

Nick Altena schreef op maandag, 7 februari 2005, 22:31:


Oké doe ik.

Hoi,

Mijn paard heeft een smalle hoef met naar binnen lopende hoefwand. De hoef was toen hij kwam zeer slecht, maar nu begint de hoef er aardig uit te zien dan op de staal en het niet breder willen worden. De hoef blijft smal en vooral de voorhoeven zijn een probleem. Ik hou de hielen kort, maar moet ze zeer kort maken om de straal kontact te laten maken met de grond. Ik durf dit niet aan daar de hoef voor de rest al behoorlijk kort is. In fijte is de lengte van de hoef goed en als ik ga raspen merk ik dat de zool te dun word.
De hoeven groeien daarbij ook heel slecht. Bij de vorige eigenaar stond dit paard altijd in de bak en werd 1 keer per jaar bekapt, omdat de hoeven niet groeiden. Ze groeien nu wel meer, maar heel langzaam
Wat moet ik hiermee?

Voor de rest gaan de hoeven heel goed vooruit. Van een slechte witte lijn naar een mooie bijna schoone witte lijn. Van een platte voet tot zelfs wat bol naar hol.

Groetjes Josien

Hans van Keeken schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 10:38:


Hoi Hans,

Ik vind het bijna ontroerend hoe overtuigd jij bent van de waterdichtheid (binnen de drafwereld)...
Al eens bedacht dat jouw paarden gewoon in een andere tak van sport ingezet zouden kunnen worden? Ze hoeven niet gejat te worden voor de drafsport, toch?
Of wat dacht je van de volgende mogelijkheid: een paar paarden uit een wei vissen, op een vrachtwagen naar Italie te zetten en daar te laten slachten t.b.v. salami o.i.d.? Dat levert tenminste geld op, en heb niet de illusie dat ze in Italie gaan traceren waar de bewuste paarden vandaan komen. Ook aan de grens wordt je niet tegengehouden met dank aan onze open-grenzen-regeling binnen de EU.

Ik blijf stug bij mijn standpunt dat het chippen in ieder geval niet voldoet ter voorkoming van diefstal.
Overigens voldoet m.i. geen enkel identificatiemiddel totdat overheden bedenken dat er beter en meer gecontroleerd moet worden bij slachthuizen en grensovergangen. En het gaat juist NIET om de wedstrijdpaarden, dat is een te kleine groep binnen onze enorme paardenstapel.

Met vriendelijke groeten,
Dorien Nannings
www.invisio.nl/antichip

Piet schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 9:58:


Ik kan het jammergenoeg niet meteen gaan uitproberen, maar probeer mentale plaatjes te maken!

Die uitgestrekte armen: is dat om je eigen ruimte aan te geven? M.a.w. het paard moet afstand houden?
Als je dan beloont, mag hij dan wel binnen jouw cirkel komen? En stuur je hem daarna meteen weer weg door hem iets achteruit te zetten?

Ik zie - in mijn geval - meteen een 'conflict' : Pauli vindt niets fijner dan gezellig tegen je aan te gaan staan. Het liefst zo dat ze met haar schouder tegen je aan leunt. Wegsturen is voor haar dan 'de band verbreken'.
Overigens behoorlijk lastig soms, vooral als je haar op de weg aan de hand leidt..

Ik kan haar heel makkelijk terugzetten hoor, ik hoef m'n hand maar op haar borst te leggen zonder te drukken en ze gaat al een bescheiden stapje naar achter. Maar stapt bij de eerste gelegenheid die ze ziet, meteen weer terug om lekker te leunen.
Zet ik haar een paar keer achter elkaar terug, wordt ze nerveus en onzeker.. het liefst ging ze nog op schoot...

Wat nu???

Marianne

Dorien66 schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 11:38:


... nou dan heeft Hans wel geluk, een goed getrainde draver is erg 'spierig' en dat is niet interessant voor de worst.
Ik denk ook niet dat Hans bedoelde dat je diefstal kunt voorkómen, het wordt echter wel een stuk lastiger gemaakt als de controles sluitend zouden zijn. Net zoals sloten op je deur misschien verstandiger zijn dan de deur openlaten.

Hoe het ook zij, ik ben behoorlijk tégen chippen, vooreerst uit de overweging dat het de 'integriteit' van het dier schendt. Het is nog niet zo lang geleden dat mensen ook van nummers en sterren werden voorzien - we hebben nog een lange weg te gaan als we op dezelfde morele en ethische gronden dat voor dieren nét zo zouden afwijzen.
Ik hoop op een sterkere lobby.

Marianne