Doordat de bak één modderbende is en de andere paarden (met dekens) niet naar buiten mogen in dit slechte weer staat Mike alweer sinds eergisteren op stal. (Buitenstal) Dus besloot ik hem en mij een plezier te doen en naar de stallen te rijden en met hem te gaan grazen langs de dijken. We hadden net even mazzel tussen de buien door maar het stormt hier in het vlakke Noordholland wel behoorlijk.

Maar zo’n plezier deed ik hem schijnbaar niet want hij was op plaats van bestemming helemaal opgefokt. Deed enkele happen en vloog dan weer om me heen schrikkend van een voor mij niet zichtbare vijand of zo. Op een gegeven moment vond ik het zelfs gevaarlijk worden omdat hij langs mij heen de dijk op vloog waar de weg loopt. (En stel je voor dat hij zijn evenwicht verliest heb ik 600 kg paard bovenop me.) Op zo’n moment zwengelde ik hem flink aan de leadrope terug naar beneden en uit mijn buurt maar daar werd hij nou niet echt rustiger op. Een hoop gespring en licht steigeren... Na enkele van die griezelige momenten (ben voor hem niet bang maar wel voor wat er allemaal mis kan gaan als ik hem niet meer zou kunnen houden...) besloot ik terug naar stal te gaan. En dat vond hij blijkbaar prima want zo’n vreetkont als hij is: het gras was niet meer belangrijk!!! Gelukkig met nog enkele berispingen veilig op stal aangekomen, hem toch maar even de bak in en stal uitgemest. Grote pluk kuilgras van een kruiwagen gepakt en in de stal gegooid met wat peen en een appel in de voerbak. Als bezigheids therapie... Nou dat was wel weer naar meneers zin.

Nou zit ik met het hele gebeuren toch in mijn maag: wat is namelijk de juiste manier van handelen met een paard dat over de rooie drijgt te gaan? Het heeft echt met de harde wind te maken want normaal is hij wel eens een beetje jolig aan de leadrope maar nooit onhandelbaar. Ik probeerde zelf kalm te blijven en niet kwaad te worden en een grens te stellen voor mijzelf om alles in de hand te houden. Maar als een paard echt gevaarlijk doet moet je hem in dit geval dan toch hard aanpakken omdat het eigenlijk onacceptabel is? Maar gaat hij dan niet echt door het lint, want als hij ook nog bij mij vandaan zou willen hou ik hem niet meer natuurlijk. menselijke kippekracht t.o.v. paardenkracht... Overigens aan het snuiven en snurken te horen en de verwarde orenstanden was b.v. het omhoogkomen van de voorbenen volgens mij niet echt tegen mij gericht... Ik denk zelf meer het niet weten waar hij het zoeken moest...

Kortom: wat is wijsheid? Met stormachtig weer maar niet meer gaan grazen in de winter? Dan staat hij alleen met erg slecht weer de hele dag op stal en dat wil ik niet. (Ben de enige daar die aan Parelli en NH doet overigens...)

Elzaliene Proost schreef op zondag, 13 februari 2005, 14:13:


Nagel op de kop
bij stormweer zoekt je paard naar veiligheid :
punt 1 = andere paarden, samen staan we sterk
punt 2 = beschutting, met de kont naar regen en wind, hoofd laag
staart intrekken en beetje ronde rug maken

dit is natuurlijk voor een paard
niet in zn eentje in de storm eropuit
zo eenvoudig is dat
en dat moet je respekteren
en doe precies hetzelfde
pook de kachel op en kruip maar onder je dekentje
met een kop heet lekkers en wat gezelschap naar keuze ....

groetjes, Peter

Peter Donck schreef op zondag, 13 februari 2005, 14:55:

\
Ten dele met je eens Peter.
Als het een bui is heb je gelijk, maar bij regen voor de hele dag gaat een koe en een paard gewoon grazen. Het zal toch moeten eten.
Je kan dus het weer voorspellen door naar de dieren te kijken
Misschien is het omdat ik in een winderiger omgeving woon, maar ik ben zaterdag gewoon gaan rijden en later met Shiny gaan wandelen.
Ik denk dat het net zoiets is als verkeersmak maken.
Ze wennen eraan.
Als we bv langs een dijk lopen met loeiende populieren zie ik wel wat onrust, maar niet zo dat hij de benen zou willen nemen of zo.
Ik vind wind en wat regen dus geen reden om te zeggen blijf maar thuis. Zorg natuurlijk wel dat je daar rijdt waar geen takken of andere narigheid voor ongelukken kunnen zorgen.
Piet
.

Elzaliene Proost schreef op zondag, 13 februari 2005, 14:13:


haha hier volgt weer een avontuur van Dicky Dick
De wind waait hard, ik schat 8 of 9, en we gingen dus Ör en de kleintjes
ophalen. Jimmy had geen laarzen, dus die wachtte bij het hek, ik zou Ör wel
pakken, en Dick deed de kleintjes. Pakken ging best ok al waren ze wat druk
door de storm, maar toen........ Dick ging door de wei als een heuse
diepsneeuwskieër of wildwaterweilandkanoër, hij liet niet los, tsja dacht Ör daar gaan mijn
kleintjes, dus zij begon ook te waterballetten, nu was mijn arm nog steeds
pijnlijk van het avontuur met Falka, maar Ör vond het een reuze goed idee om
er ook een schepje bovenop te doen, dus zij pfoeeeee, hahaha, ik heb de
modder tot achter mijn Ören zitten nu. En Dick maar skieën, die ziet er ook
niet meer uit Hij werd echt gemangeld tussen 2 springende bokkende en
rennende veulens. Bij het hek kon Jimmy helpen, die heeft daar Bret
overgenomen, die ziet er nu nog het schoonste uit, maar de douche is
voorlopig weer bezet hier.
Dit was weer een verhaal van Dicky Dick, tot de volgende keer!

Groetjes Esther

Piet schreef :

Nee, ik ook niet. Maar de paarden en de lessers wel.
Die ruiters die nu toch komen opdagen rijden op paarden die tegen de wind in met het hoofd opzij en de neus op de grond met tegenzin de bak doorploegen en met de wind mee onder de staart stuiterend naar beneden jumpen .
Niet zo'n succes op het moment.... Groet, Pien

Ja Piet ik ben ook nog uit rijden geweest bij storm
maar toen waren we wel met twee en langs een trajekt dat wij
en de paarden goed kenden,
het woei toen zo hard dat mn maat op een gegeven moment
gewoon met paard en al onderuit ging
dikke lol
maar 't hangt ervan af wat je paard gewoon is van te doen,
als je hem op dat moment dingen laat doen die ie niet echt gewoon is
dan raken ze veel sneller opgefokt !
Ik heb het ook al meegemaakt op wandel bij een plotse snijdende bui
dat de paarden met zn allen afdraaiden en zoals beschreven bleven
wachten tot de bui over was, maar toen waren ze ook in groep
én gewoon om samen op stap te gaan.
Ik ben het volkomen met je eens dat wind en regen géén reden zijn
om thuis te blijven, want dan zit je vaker thuis dan op je paard
hier in dit tochtgat, maar gisteren en vandaag heb ik toch de paarden
op stal gelaten en ben ook thuis gebleven.
Ik heb ze wel gelucht zoals elke dag, maar ze waren in één tel
weer binnen zodra het hek (of wat er nog moet voor doorgaan) open was !

ik weet trouwens ook niet of die Mike van Elzalien wat gewoon is
maar ik denk van niet, vandaar beter voorzichtig met zo'n weer.
groetjes,
Peter

Okay, de meningen zijn dus iets verdeelt... Ik kan mij er inderdaad iets bij voorstellen dat o.a. paarden stormachtig weer niets vinden, ik vind het ook niets, maar hoe zouden paarden in de natuur dat dan doen? Ze moeten inderdaad toch eten? En er zal toch niet altijd een schuilmogelijkheid zijn, toch?

Elzaliene Proost schreef op zondag, 13 februari 2005, 22:20:


de minimale schuilmogelijkheid van een paard
is zn eigen kont !
En in de natuur gaan ze wel samentroepen bij slecht weer
en beschutting zoeken, al is het maar achter een graspol,
maar als de honger knaagt, dan moeten ze er weer op uit.
Bij onze huis-paarden hebben die beestjes het voordeel
dat ze eigenlijk niet op hun honger leven en dat op tijd en stond
het voer wordt aangesleept,
dus moeten ze enkel denken aan zichzelf beschutten ...

bij sterke wind (en regen) is wat een paard waarneemt
ook totaal anders,
bij ons is het zicht belangerijk en mag de wind ons in de oren loeien
zolang we dat kunnen verdragen voelen we ons veilig.
Een paard heeft een veel scherper gehoor dan wij
maar bij stormweer wordt alle geluid kompleet door de mangel gehaald
en zal het paard ook veel alerter moeten zijn om het geluid te kunnen lezen !
wat het paard ziet bij storm hangt ook allemaal te wapperen en te klapperen
en ook dat moet het paard kunnen thuisbrengen ...
Zn waarnemingszin wordt dan ook in faze rood gebracht
met nerveus gedrag als gevolg, tenzij je hem zijn veiligheid
in zn vertrouwde omgeving met zn vriendjes en zn knabbels
kan garanderen, dan wordt het waakzame rust !
peter

Peter Donck schreef op zondag, 13 februari 2005, 22:31:


Wij hadden even vette paardenpaniek gisteren.
In mijn menselijke naïviteit meende ik er met die storm goed aan te doen de paarden in de inloopstallen te voeren. Weet je wel, lekker beschut enzo, onder de (wapperende en schuddende golfplaten)....
Ik weer met mijn antropodinges ..............

Niets was minder waar, de volbloeden waren helemaal van de wap en gestressed ,overal spoken en gewapper en geklapper waarop gereageerd moest worden, waardoor ze geen hap door de keel konden krijgen, terwijl de koudbloeden zich niet van de wijs lieten brengen en snaaiden wat er te snaaien viel van die druktemakers.

Holly maakte het helemaal bont door vlak voor mijn neus door 2 lagen schriklint te stormen, zo graag wou ze uit haar stalletje (wij voeren alle paarden afzonderlijk met heel even een draadje ertussen).

Even later zag ik dat ik haar stond te voeren precies op de plak waar vlak van te voren de koppeling van een 1000 litervat het had begeven en het water met behoorlijke kracht de uitloop in gestroomd was....

Dat stalletje dat kan ik voorlopig even vergeten....

Pien

Spirithorses schreef op zondag, 13 februari 2005, 22:49:


Hahahahaahahah, mijn IJslanders zijn gepromoveerd tot warmbloed!!!! Die kleine makke lieve kinderknuffelponnies toch
Die van ons konden wild(wij)weiwatervaren!!!

Groeten Esther, bij nacht ontij en storm ook de uwe

Esther schreef :


...... en ik weet sinds vandaag alles van modderworstelen Pien

Spirithorses schreef op zondag, 13 februari 2005, 23:15:

Trouwens : J a c k zei dat het er ook best charmant uitzag hoe ik een uiterste poging deed met de hak sleuven te graven (hij kreeg visioenen van sawa's) waarnaar er een paard flats flats flats doorheen gebanjerd kwam en ik de modder tot in de haren had zitten.

En hoe ik bijna omkiepte toen Cherokee zich liefdevol aan mij kwam schuren. Niet zo heel erg handig als je laarzen net vastgezogen staan in de modder....
Gretz, Pien

Spirithorses schreef op zondag, 13 februari 2005, 23:15:


*****************
Ik inmiddels ook , want ik heb een patatteke van 10 maanden rondlopen , en belandde eergisteren op m´n rug in de modder. Belgje sloeg linksaf terwijl dat niet de bedoeling was ... en liep bij wijze van spreken dwars door me heen. Ploeff daar lag ik in een diepe plas. Ik was met de bus, nou, heb wel bekijks gehad op m´n weg terug, met m´n rug vol drek en m´n laarzen onder de modder. Hahaha ... Maar wel koud! Brrrrr.

Je krijgt soms echt het idee dat je een olietanker aan een touwtje hebt. Het woord "veulenTJE" is bij haar niet echt op z´n plaats hihi.
Maar zooooo liefffff ..... ze leert ut nog wel (we zijn er in elk geval serieus mee bezig om haar wat zachter te laten reageren).

Spirithorses schreef op zondag, 13 februari 2005, 23:15:


kan ik komen kijken ?

Elzaliene Proost schreef op zondag, 13 februari 2005, 14:13:


Jouw paard had zich op dat moment duidelijk niet meer in de hand. Op zo'n moment kun je het beste zelf heel rustig blijven en je paard proberen te kalmeren. Boos worden of iets dergelijks werkt alleen averechts. Pas je friendly game toe op zo'n moment.
Misschien de volgende keer niet zo ver als het stormachtig is? Of misschien eerst op het terrein waar hij staat iets met hem doen en als je het idee hebt dat hij zich goed in de hand heeft dan een stuk naar het graaslandje?
Het moet natuurlijk een veilige situatie blijven en met een paniekpaard op stap is niet zo'n pretje.