amar schreef op maandag 28 maart 2011, 20:56:
> Na een leuke wandeling waren we net afgezadeld toen het gebeurde. Amar
> stond vast, gelukkig met de juiste knoop. Ik stond vlakbij met Liske
> beetje oefeningetjes te doen en Yas was hoevenkrabber halen toen Amar zich
> omdraaide om te zien wat wij deden en daarbij vastraakte in haar touw.
> Zichzelf onderuit trok, viel en totaal vast kwam te zitten waarbij haar
> neus strak naar de grond door halstertouw. Vliegen naar haar toe, koord
> losgetrokken en ze was weer vrij. grote schaafwonde aan haar dij en aan
> een hoef van de koord en vandaag slepen met been en zo stijf als een hak.
> Goede pijnstiller en veel klei op de wonden gebruikt. Verder genoot ze
> duidelijk van alle extra aandacht vandaag. Geen lange touwen meer hier als
> ze vasthangen. Dat ging zo snel.
Heel rot inderdaad. Ik hoop dat de schrik weer uit je benen is.
Dat is nou de reden dat ik wil dat mijn paarden altijd kort vaststaan.
Kunnen ze niet met hun hoofd onder het touw.
Ik zie paarden van anderen lang aangebonden staan te draaien, grazen, klungelen met een been in het touw etc. Niks voor mij.
Groet, Pien
Warboel
