Aoife Berserik schreef op zaterdag 16 april 2011, 8:44:


Gaat al jaren zo. Ik krijg ca 3 paarden/pony's per week gratis of voor een 'zacht prijsje' aangeboden met allerhande klachten, de meesten hoefbevangenheid, artrose, rugproblemen en gedragsproblemen. Haast zonder uitzondering stalpaarden 24/7 stal, ijzers, bitten etc het hele scala.

Tendens is dat er dan al een nieuw paard gekocht is en er voor dit paard geen geld meer is om een tweede stalling te blijven betalen. Of eigenaar krijgt een kind en er is geen tijd/geld meer voor het paard.

En ze hebben volgens de eigenaars allemaal recht op De Beste Van De Beste Toekomst. Bij ons (in de groep) en voor de rest van hun leven lekker op de wei want dat gunnen ze hun paard zo.....

Niks zelfreflectie, maar volstoppen met fretuh en maar als een barbiepaard op stal laten staan. Gek he, dat zo'n paard problemen krijgt? 'nou doettie ut niet meer'.

Kotsberoerd word ik er van.

Groet, Pien

e m kraak schreef op vrijdag 15 april 2011, 18:17:


Roep roep roep. Schrikdraadapparaat is natuurlijk flauw, dat is er allang. De kleine wei is lang geen hectare, ik denk hooguit een halve hectare?

Als je 8 metalen hoekpaaltjes gebruikt heb je daartussen nog ongeveer 8 plastic paaltjes nodig. Door de metalen hoekpalen kun je namelijk die draad behoorlijk strak spannen. Wat kost een plastic paaltje? Max 2 euro? Bij normale -niet uitbrekende- ponies kun je volstaan met 1 draad. Het was al de helft van de omvang, en dan nog eens de helft door van 2 naar 1 draden te gaan dus dat is 1/4 van jouw prijs. Doorgangen: dat is een stukje draad met een handvat, kost minder dan 2 euro!

22,50 (metalen palen)
16 (plastic paaltjes)
22,50 (schrikdraad)
4 (doorgangen)
8 (zakje isolatoren voor metalen paaltjes)
---
=73 euro!!!!! Dat is nogal een verschil met jouw berekening, zelfs als het wel een ha zou zijn.

Groetjes Frie

Misschien in deze topic even stoppen met (ver)oordelen? Los van het feit dat jullie gelijk hebben. Toen ik met het 'Rusthuis voor oudere - en blessure paarden' bedrijfsmatig wilde beginnen is juist dat de reden geweest dat ik ben afgehaakt. Talloze aanmeldingen, maar dan wel een paard als 'schenking'.

Dat ik dat op dit paardje gereageerd heb is een privé-aangelegenheid, waarom? 'Joost mag het weten'.... ik weet het niet...

Nu is het zover dat ik dit paardje alleen maar wil opvangen wanneer zij het zeker weet! Terughalen (na genezing) is geen optie.

Maar 'stop met veroordelen'. Bekijk het eens van de 'andere kant'. Dat is wat ik heb gedaan. Wat wanneer mijn echtgenoot om wat voor reden wegvalt. Of.... sterker nog hij of ik arbeidsongeschikt wordt. Dan valt 'hier' de boel zo gigantisch in duigen dat ook hier waarschijnlijk de paardjes weg moeten. Natuurlijk ga ik daar niet van uit... maar 'het kan'. Het kan bij iedereen gebeuren. En wat dan?

Zou ik dan nog kunnen en durven aankloppen hier op het PN(-forum)? Zou ik open en bloot de mij zo geliefde haffies kunnen aanbieden? Zou ik dan veroordeeld worden? Ben bang van wel...................