Hoi allemaal

Lees hier alweer een tijd mee, en vandaag, op de eerste gered-van-de-kogel-verjaardag van mijn Connemara Paddy wil ik graag iedereen hier bedanken.

Vandaag een jaar geleden dus kreeg ik mijn prachtig grijs mannetje. Het was een springpaard geweest, maar door een vage knie blessure (moeder en dochter hadden verschillend verhaal) was hij daar niet meer geschikt voor, en tsja, wat moet je dan nog met zo’n knol? De kogel dus. Gelukkig hoorde mijn toenmalige baas daarvan, een en ander geschiedde, en ik heb nu dus een prachtig beest met super karakter die ook nog eens nooit last van z’n knie heeft.

Ik ben zo ongeveer opgegroeid in het zadel, maar heb een kleine pauze van zo’n 15 jaar gehad . Sinds verhuizing naar Engeland zo’n 2 jaar geleden weer begonnen met rijden, en sindsdien ontzettend veel gelezen. Want als jongmens durf je gewoon alles, en heb ik ook nooit als enige de verantwoordelijkheid voor zorg hoeven dragen, dus enige opbouw van kennis was wel nodig. Gelukkig is er tegenwoordig het internet. Dat pony niet graag op stal wil, dekens ondingen zijn, en nog wat meer van die dingen kon ik zelf nog wel bedenken, maar qua voeding en training is er toch een wereld voor me open gegaan.

Heb Pad de eerste maanden vrij gegeven, eerst elkaar maar eens leren kennen. IJzers eraf. Deken eraf. Bit eruit. Staart, manen en sokken terug laten groeien.
Een beetje een band opgebouwd, en toen rustig aan begonnen met grondwerk en buitenritten, en eigenlijk zijn we daar nog steeds. Mijn methode van trainen valt het best te omschrijven als ‘rustig aan we komen er wel’ .
Heb geen zin in competities, er is al genoeg spanning in het leven, wil gewoon lol met m’n knol. En lol hebben we. Paddy is tegenwoordig een fier beessie, met sprankelende ogen, niet meer kopschuw, niet meer bang voor een honderd-en-een dingen, en erg gemotiveerd om dingen zelf uit te zoeken.

En vooral voor dit laatste wil ik dit forum bedanken. Het was best even zoeken naar de meest paardvriendelijke methode out there. Paddy is duidelijk in wat hij van dingen vind, en wat hij van Parelli vind dat zal ik maar niet opschrijven, het is de laatste tijd zo beleefd hier op het forum . Maar na veel te lezen over het idee achter clickeren (vooral Inge Teblick, en ook Piet en anderen hier) uiteindelijk besloten mijn angst voor voedselbeloningen overboord te zetten, en wauw! Paddy wil wel duizend dingen doen, als je het maar netjes vraagt, ipv het te gebieden. En de clicker (jampot deksel, ben en blijf een hollander) maakt alles gewoon lekker duidelijk en makkelijk. Paddy vind het prachtig en geeft nu zelf heel duidelijk aan weer zin te hebben in een ‘spelletje’, want dat is het, spelenderwijs leren!

Ik hoop nog heel veel te leren, maar ik hoop ook dat ik over 10 jaar terug kan kijken en kan denken, dat heb ik nog helemaal niet zo slecht gedaan, dat eerste jaar.

Dank dus voor alle gedeelde kennis, en ook dank voor het delen van dagelijkse dingen, dingen die goed gaan, dingen die beter kunnen. Daar haal ik ook heel veel inspiratie uit. En daarom dat ik nu eindelijk ook zelf wil meeschrijven, misschien kan iemand anders weer inspiratie halen uit mijn ervaringen.

Anne Maria schreef op donderdag 12 mei 2011, 17:01:

Hoi terug )
En welkom hier. Met een heel erg positief verhaal. Heb het met plezier gelezen.
Dus ik bedank jou ook, voor het opschrijven en delen!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Hey Anne!
Leuk je hier te zien! Ik zag je aanmelding een tijd geleden al staan, maar nu dan toch echt je eerste bericht! Leuk om te lezen!
Fijn dat het zo goed gaat!
Vanaf nu ook veel schrijfplezier hier?!
Liefs Marsha

Hahaha, dubbelgevouwen deksel kan ik me zo voorstellen? Leuk verhaal en het is fijn te lezen dat ik wat heb kunnen bijdragen, dan snap je weer waarom je er zoveel tijd insteekt.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het hier de laatste tijd nogal tam vind, af en toe een fikse knokpartij houdt het zooitje eigenwijze figuren scherp
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Ha, al reacties, leuk!

@Wil: dank, kom vast met nog wel meer positieve verhalen, Paddy is erg goed in positief materiaal leveren :).

@Marsha: hihi ja eindelijk , en ben je in ander venstertje op dit moment eieieieindelijk een mailtje aan het schrijven!

@Piet: dekseltje met zo'n bolling erin, dat je ziet of de inhoud nog goed is, weet niet hoe dat heet, sorry, die ietsje meer uitdeuken met stompe spijker en hamer, et voila, werkt perfect. 'tick' zeggen als ik clicker niet bij me heb werkt ook prima, maar ben nog maar een beginneling, en clicker is vooral om mijn eigen gevoel van timing te verbeteren.
Vind dat beleefde wel lekker hoor, was tijdens zoektocht naar kennis toch best veel tijd kwijt aan het doorheen worstelen van heel veel 'nee ik weet het het aller aller beste' discussies tussen omhooggevallen zelfbenoemde gurus, ouwe knarren, en soppende vrouwtjes. Of is dat nou niet zo heel beleefd om ze zo te noemen

Anne Maria schreef op donderdag 12 mei 2011, 17:01:
there. Paddy is

Prachtig verhaal om te lezen Anne Maria. Geweldige karakters hebben de connemara's he? En kom maar op met je ervaringen!
En welkom hier natuurlijk

Een fijn eerste berichtje.
Welkom.

Lena
(Grandioos bitloos )

Tineke Nolet-Verdel schreef op donderdag 12 mei 2011, 17:39:

Geweldige karakters hebben de

Ja leuk, had eens gelezen dat u er ook een had . Super karakter! Nou ja, de mijne dan, had me eigenlijk nooit verdiept in dit ras voor ik Pad kreeg, en ben er nog niet meer tegengekomen. Maar hoor wel van velen hoe leuk ze zijn.
En 2 dingen uit de meeste rasomschrijvingen die bij Paddy kloppen:
1. Nooit genoeg te eten, hij wil meer meer meer!
2. Behoorlijk eenkennig. Ik mag ondertussen (heeft ook even geduurd) de gekste dingen met hem uithalen, maar naar anderen toe is hij koeltjes. Niet ónvriendelijk, maar de meeste mensen worden simpelweg genegeerd. Eigenaresse van veld waar hij nu staat bijvoorbeeld, zij was gelijk stapelverliefd op hem, maar hij heeft haar het eerste half jaar echt links laten liggen. Als m'n vriend een weekje niet langs is geweest word die ook echt opzettelijk genegeerd, draait Pad zich demonstratief om. En mijn vader, een rustige man met lage stem waar de meeste beesten gek op zijn, die kreeg hem niet eens te pakken! Raar beest...

Vreemd is ook dat hij ondanks (of misschien juist door) zijn koelheid wel veel los maakt bij mensen. We krijgen heel veel complimentjes op straat en zelfs veel wandelaars langs het veld die vertellen bijna dagelijks langs te komen om even te komen kijken. En als 'ie dan lief doet naar iemand, zie je die persoon echt glunderen.

Heeft de jouwe ook zo iets?

Anne Maria schreef op donderdag 12 mei 2011, 18:14:


Komt veel voor met paarden met een stal verleden, en het gaat meestal nooit meer weg.
Gefeliciteerd, weer een verhaal dat onderschrijft dat je paarden de kans moet geven zichzelf te zijn, waardoor je er alleen maar meer plezier van hebt.

Anne Maria schreef op donderdag 12 mei 2011, 18:14:


Eerlijk gezegd kan mijn connemara best eetpauzes inlassen integenstelling tot mijn andere paard, een fjord. Die schranst altijd alsof ze de hongerwinter heeft meegemaakt.....

En dat sterke eenkennige zie ik ook niet zo. Hij is best nieuwsgierig naar mensen. Hij laat zich ook gewoon door iedereen pakken. Maar dat moet dan wel op een normale, vriendelijke manier. Misschien ook omdat hij geen stalverleden heeft en veel onder de mensen is geweest???? Hij heeft bij Pien gestaan voor het inrijden en die vond hem niet geschikt voor meer mensen (zoals op een manege), maar meer passend voor 1 persoon. Dat geeft meer duidelijkheid in aanpak/routines voor hem. Misschien bedoel je dat ook een beetje met eenkennig?

Met sterke druk werken, werkt averechts. Daar lijkt hij ook niks van te snappen en dan gaan de luiken dicht in de trant van "zoek het zelf maar uit"......dominant werd hij toen genoemd. (niet door Pien hoor, voor alle duidelijkheid, die noemde hem juist gevoelig) Zou het kunnen dat Paddy juist ook heel gevoelig is?

Gebokt, gesteigerd of iets van die ongein heeft hij nog nooit gedaan onder het zadel. Wel een keer een overenthousiaste reactie bij een clickerspelletje: handtargetten en dan van een afstandje aan komen rennen. Toen zag ik de onderkant van zijn buik. Maar dat is 1 keer gebeurd.

Leuk om jouw beschrijving te lezen van Paddy!

Tineke Nolet-Verdel schreef op donderdag 12 mei 2011, 19:51:

Inderdaad, het nooit genoeg te eten hebben zal heel goed aan zijn stal verleden kunnen liggen! Ik heb het meerdere keren gelezen over Connies, maar het zou natuurlijk goed kunnen dat de meesten op stal staan. Misschien word dat ook wel over veel meer rassen geschreven?


Ik wilde deze voorbeelden geven waarbij Paddy aan de ras omschrijving voldoet, omdat ik er verder dus geen persoonlijk ken, maar misschien is het helemaal niet typisch voor het ras


Ik denk dat Paddy duidelijkheid van aanpak wel fijn vind, maar omdat ik de enige ben die met hem 'werkt' kan ik daar vooralsnog geen eenduidig antwoord op geven.

Paddy is ook niet dominant hoor! Hij kan er wel prachtig imposant uitzien, maar dat vind ik juist mooi, zoiets als Joop schrijft, een paard zichzelf laten zijn, hij lijkt echt trots soms. En hij ziet er dan echt niet uit als een pony van 1.48!
En het is af en toe nog een klein jochie, erg plagerig, in voor een geintje (hij is 12).

Inderdaad heel gevoelig, ook van lichte druk moet hij niet veel weten, daarom dat het clickeren zo'n uitkomst is.
Het liefst doet 'ie dingen zonder touwtje, zoals door een labyrinth lopen, kan hij príma zonder .

Pad scheen bij de vorige eigenaren veel te bokken, maar ik heb het 'm nog nooit zien doen. Waarschijnlijk minder druk.


Likewise . Leuk dat je de jouwe vanaf jong (veulen?) heb gezien. Een paard verdient toch eigenlijk vanaf het begin de vrijheid om zichzelf te zijn. Maar we doen wat we kunnen he?