Christel Provaas schreef op zondag 15 mei 2011, 9:30:


Klopt! Meer dan 35 km over die half verharde paden in de Eifel en soms ook nog "moeten/willen" draven of galloperen omdat er een hogere snelheid wordt gevraagd op een traject doe ik niet zonder hoefschoenen, ik heb het wel geprobeerd maar de paarden vinden het gewoon niet fijn.

Dat is Geeltje een lichte palomino, mijn vriend rijdt op hem (en hij vondt het helemaal niks, geef het Witje maar). Geeltje is een kruising KWPN*American Saddlebred, een leuk paard met veel humor en helaas een minder leuk verleden. Hij kwam "op mijn pad' en is gebleven (onder veel protest van mijn vriend )

Alegria schreef op zondag 15 mei 2011, 21:14:

Ont-zet-tend leuk paard, die doet me wel wat.

Ja het is een heel bijzonder dier, ik had hem een jaartje in bruikleen van de vorige eigenaar. Hij kon er helemaal niks mee, het dier was 8 jaar en stond al jaren alleen op een weilandje vol stront, met een paar buurhengsten in aangrenzende weilandjes. De eigenaar kon hem niet vangen of een halster omdoen, als de hoefsmid 1 keer per jaar kwam dan moest hij platgespoten worden en hij brak regelmatig uit. Hij is daarbij een keer door de brandweer gevangen en toen helemaal verstrikt geraakt in een lang touw. Een vriendin van mij vroeg of ik niet wat met hem wilde proberen omdat hij stond te verpieteren, dus na twee keer gegrondwerkt te hebben en gekeken of hij een trailer op wilde is hij bij mij gekomen. Binnen een kwartier was hij door het schrikdraad heengegaan en stond bij Delphi en Witje en sindsdien is hij onafscheidelijk van Delphi, ze is zijn grote voorbeeld. Met wat geduld en na het overwinnen van wat kleine probleempjes (m.n. angst voor mensen) heb ik hem eerst elke dag meegenomen als handpaard met Delphi het bos in, in het bos liep hij gewoon lekker los mee. Na twee maandjes ruitermak gemaakt, met mij op de grond en Gerard erop zonder zadel en aan een touwhalster, en dat ging allemaal prima zolang het maar met beleid en geduld ging. Na 5 maanden was hij al mee op vakantie naar de Ardennen. Na een jaar kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om hem terug te sturen naar zijn eigenaar, kans was groot dat hij de handel in ging of weer zou verpieteren op zijn weiland, dus heb ik hem maar gekocht. Ondanks dat hij de nodige gebruiksaanwijzingen heeft en regelmatig van alles sloopt heb ik daar geen spijt van, dit paard sluipt zo je hart in heb ik al bij veel mensen ervaren.

Alegria schreef op zondag 15 mei 2011, 22:58:

Nils Vellinga schreef op woensdag 11 mei 2011, 22:40:


Goed zo, Nils én Olly!
Hoefschoenen lijken me inderdaad geen overbodige luxe op zulke paden