Hai Suzanne,
Niet zo mooi, maar er is denk ik zeker nog goede hoop.
Het grote probleem met peesletsel is dat de meeste mensen veels te vroeg weer aan de gang gaan met hun paard. 8 weken rustig aan de hand, het pootje is slank, hij loopt niet kreupel meer en we gaan weer als vanouds verder. Met als gevolg grote kans op herhaling.
Ik citeer even Van Schie (de pezendokter van NL) in zijn promovendi van 2004:
Een schrikbarende bevinding was de uitbreiding van rupturen gedurende de eerste vier weken na het ontstaan, zelfs na box-rust. Van groot belang in deze periode is dus ondersteuning, eventueel met gips, zelfs als het paard geen tekenen van kreupelheid vertoont. Hoewel significante individuele verschillen in de mate van herstel werden waargenomen, was het herstelproces zelfs 20 weken na het ontstaan van de blessure nog verre van voltooid. Wel bleek dat al na 14 weken een goede prognose te geven was van het herstel en dat de periode van 12 tot 16 weken van cruciaal belang was voor de uiteindelijke kwaliteit van het peesherstel..... Teveel belasten is niet goed, maar te weinig en te laat evenmin.
Dat het zo vaak fout gaat komt dus over het algemeen dat mensen niet de tijd nemen en het revalidatie moeilijk is. Een keer een sprintje trekken of onhandige beweging in het land brengt je weer terug naar af maar maanden boxrust is ook zo weer wat.
Ik zou denk ik schade bekijken met da, boxrust in eerste periode en dan tussentijds herstel bekijken en naar aanleiding daarvan weer opbouwen naar rustige beweging. En 20 is zeker nog niet oud maar voor veel klanten van de
DA te oud om nog veel energie, geld en zorg in te steken zonder garantie vandaar mischien zijn advies. Via deze link:
http://www.echoconsult.nl/articles%20and%20press.htmKrijg je wat meer inzicht in peesproblemen en revalidatie in een paar artikelen van Van Schie en is ook link naar de wetenschappelijke studies
Warboel
