ik haal pas aan als we het enge ding voorbij zijn op een rustige manier.
Maar niet uitbundig belonen, gewoon doorlopen het schrikken negeren en als ze weer rustig is een aai over dr hals tijdens het lopen.

zou het ook niet door de adrenaline die vrijkomt komen?

Volgens mij werkt dat voor elk paard anders. Mijn vorige paard vond het prettig als ik bevestigde dat er inderdaad iets was, maar dat ik er wel langs durfde en zij dus ook. Liefst het enge ding samen nog even aanraken en dan was het goed.

Bij Lily werkt het heel anders. Bij haar is het een kwestie van negeren, niet naar kijken. Als iets toch eng is, blijft ze staan. Ik geef ik het een naam, zeg dat het goed is en we gaan verder. Vooral niet naar laten kijken of aanraken, dan fokt ze zichzelf namelijk op en wordt het steeds enger.

Vanwege haar grootte komt Kim er vaak pas achter dat er iets "eng" is als we er al voorbij zijn en dan is het te laat om te schrikken. Ook erg handig. We kwamen eens langs een hoge schutting, daar achter een trampoline, kinderen aan het springen. Je hoorde "toooing" en er kwam een hoofd boven de schutting uit. Lily zag steeds dat hoofd en vond het maar wat vreemd. Elke keer als dat hoofd verscheen, bleef ze staan en pruttelde, erg vermakelijk. Kim bleef natuurlijk ook staan, maar die was te klein om wat te zien. Even verderop was de schutting lager en nu was de trampoline wel zichtbaar voor Kim. Een achteruitdeinzende Kim: jieks, wat is dat?! Lily vond het niet waard te blijven staan, dat had ze immers al gezien.

Over het algemeen schrikken mijn dames gelukkig nauwelijks en is een "loop maar door" eigenlijk voldoende om de spanning weg te halen.

Monique

heel leuk filmpje!Heerlijk relaxed
Vind Arabesk een mooie arabier.

Hier ook arabieren, maar ze zijn stuk voor stuk relaxed! de kruisingen zijn vaker geflipt (heb er ervaring mee hihi )

Waar jullie beginnen in schoorl, is daar ook een plek om je trailer neer te zetten?
Wij gaan altijd vanaf de parkeerplaats van Hargen de duinen in over het strand weer terug naar de parkeerplaats.

Heb dus nog nooit van de berenkuil gehoord...!

Hoe kom ik daar? het stukje bos is ook erg leuk om eens in te rijden.
Het rondje hargen wordt een beetje saai

Min eerste gedachte is idd ook adrenaline. Bij pijn komt dit vrij en misschien versuffen zij zich ermee.
Het is maar een idee en nergens op gebasseerd.

Vind het wel een goede vraag en ben benieuwd of iemand het antwoord weet.

mirel schreef op dinsdag 2 augustus 2011, 12:45:


adrenaline is een pepper, het helpt een snelle vlucht bij paniek.
endomorfine is versuffer, denk niet dat het paard zich expres pijn doet met het bit in de hoop dat endomorfine zijn pijn verdooft, maar misschien vergis ik me.

Paard, vluchtdier, rent eerst door de pijn heen.
Kijk maar wat er op de Serengeti gebeurt als de leeuwen een zebra proberen te pakken (daarvoor moet je niet zo'n zwaar gecensureerd "clean-kill" TV-filmpje hebben maar iets in de "pas op - schokkende beelden"-categorie die de gemiddelde werkelijkheid weergeeft).
De omslag komt wanneer shock toe slaat; dan kunnen ze niets meer.

Dus paard proberen d.m.v. p+ / bit / pijnprikkel te doen stoppen is kolder!
Waarom lijkt het dan toch zo vaak wel te werken?
Boerenbedrog. Het blijkt altijd toch een associatieve belering die werkt, niet deze stimulus zelf.
Het beste bewijs hiervoor is de onbetrouwbaarheid er van, "door het bit lopen", hard in de mond worden, op hol slaan, etc.
Hoe slechter de belering is, des te harder gaat je paard tegen een pijnlijk gebruik van een bit (of iets anders) in.
Daarom is het wijken voor druk ook iets dat geleerd moet worden.

Het hangt ook af per paard denk ik (Horsenality, kijk maar eens rond bij Parelli).
Mijn Lolita verstijft bij enge dingen, het beste wat ik dan kan doen is gewoon wachten tot ze weer kan ademen en met haar ogen knipperen, als ik dan zou proberen te doen alsof er niks is en willen doorgaan: is geen goed idee. Met mijn jonge paard Huppel heb ik van in het begin de Parelli-aanpak gebruikt, dus haar vragen om dingen aan te raken ('touch it' wat meteen in Parelli level 1 al zit) waar ze dan voor beloond wordt, zoals nog mensen doen en met succes. Vindt het trouwens wel grappig , want ik ga ook naar brievenbussen en zo, 'kijk eens wat een leuke brievenbus' en dan krijgt ze een korreltje als ze die aangeraakt heeft. Voeten in een plas zetten is ook zo'n leuke, en handig voor later. Maar verder is ze gewoon ook een andere horsenality, veel nieuwsgieriger, wel adrenaline/opgewonden maar minder echt bang. Afleiden met een andere opdracht werkt dan eigenlijk wel goed.
In het algemeen zou ik wel zeggen dat geruststellen toch vooral een mensending is, paarden hebben eigenlijk weinig aan zachte stemmetjes of lieve aaitjes als ze bang zijn, dat doen ze onder elkaar ook niet zo.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Hoi Maria,

Best dat je het bij je eigen paard opgemeten hebt toch?
Je wilt het net aansluitend (minder ruis), maar ook niet zo strak dat ze geen hap eten zouden kunnen nemen. En dan moet je kiezen waar je de neusriem precies wilt, want over die hoogte zijn ook verschillende voorkeuren. Ik heb hem graag redelijk hoog (wegens volgens mij relatief zachter inwerkend dan), anderen weer eerder laag op de neus, uiteraard dat de omtrek dan ook verschillend is.
Laat je weten hoe het gaat met het laten maken?

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

cindybijl schreef op dinsdag 2 augustus 2011, 10:58:


Je kunt ook bij manege Poelenburgh (=zuidelijker dan Hargen) beginnen. Daar is een openbare parkeerplaats naast. Met mooi weer, in het weekend, is het wel gauw vol.

Bij Duinvermaak, nog iets zuidelijker is ook wat parkeergelegenheid.

Ik heb de kaart van Staatsbosbeheer, daar kun je het ook op vinden. Ik rijd ook aan de hand van die kaart. Had 'm een keer niet mee... Ik dacht dat ik het rondje kende... Maar we besloten toch een groter rondje te gaan... Dussss....... Dat werd een heeeeeel grooooot rondje....

Liefs Marsha

Laast heb ik voor het eerst een houten brug met Niek genomen. Geen idee hoe hij zou reageren en ik hield er rekening mee dat het wel weer even kon duren voor de hindernis genomen zou zijn.
Ik ben er gewoon op gaan staan, heb wat op de brug staan stampen, Niek aangespoord om te volgen wat hij al snel aarzelend deed. Halverwege de brug even stil laten staan op mijn commando en dat beloond.
Daarna weer gewoon verder gewandeld.
Deze week ging hij er gewoon zonder aarzelen over een aantal houten bruggetjes op andere plekken.
Ik moet mij dan echt inhouden om er geen enorm feest omheen te bouwen maar het gewoon bij een kriebel in zijn manen te houden.
Daarna nog over een brug over een drukke weg gelopen. Dat was wel spannend maar het leidtouw bleef lekker in een boogje hangen.

Volgende hindernis, brug over de Maas bij Nijmegen en een nog grotere brug over de Rijn bij Emmerich of bij Arnhem maar dat is misschien nét een brug te ver
Een stalen plaat van wegenbouwers ging hij ook gewoon over ondanks het gekke geluid. Soms snap ik ze niet die paarden

Ik rijd niet half zo veel als vroeger maar ik geniet nu echt dubbel van mijn paard.

1) Op de gebruiksaanwijzing van de tirewraps na toereikend.
2) Tirewraps vergeten dus toen moesten de zwart strikjes weer even losgemaakt worden.
3) Waar de lusjes gemaakt moesten worden vond ik wat onhandig omschreven. Het touwtje was ook geen 1.85m lang
4) Tijd niet opgenomen maar het was snel gepiept. Hier en daar een braampje weg moeten breken om de schroeven door de gaatjes te kunnen krijgen.
5) Hij lijkt als 2 druppels water op de afbeelding alleen zat er bij mij al direct een daas in

Velen van jullie hier hebben mijn Huppeltje weten geboren worden... intussen is ze een reusachtig groot 'echt' paard geworden en ik ben haar op het gemakje zelf aan het starten met Parelli Natural Horsemanship als basis. Voor mij best spannend want zadelmak maken was altijd een ver-van-mijn-bed-show én ik was voor Parelli een hele bange ruiter. Ik weet dat ik hier nogal stil ben geworden (ja, nu in de vakantie kan er meer tijd af), maar ik ben zoooo trots op mijn poepiepaardje, mijn huppelkonijntje, mijn kleine smurf, mijn babypluisje

We spelen natuurlijk al een tijdje met elkaar zowel aan het halster:
http://youtu.be/szGiPTBWiAk
als in vrijheid: http://youtu.be/-F84KeBahZ4
nog eentje aan het halster (= on line) en met de barebackpad, met voor de eerste keer opstappen (nu ja klauteren) met mijn indianenzwaai:
http://youtu.be/lSfePxDKFCQ

Dit is dan écht, met zadel en alles: http://youtu.be/wn4SMTDkUgc

Vanavond wordt mijn hooivoorraad voor deze winter gebracht, prijs is zo'n 30% hoger dan vorig jaar, gelukkig nog altijd een stuk lager dan de prijzen die ik bij veel andere leveranciers voorbij zie komen. Ik ben blij dat ik weer genoeg heb tot volgend voorjaar.