Laast heb ik voor het eerst een houten brug met Niek genomen. Geen idee hoe hij zou reageren en ik hield er rekening mee dat het wel weer even kon duren voor de hindernis genomen zou zijn.
Ik ben er gewoon op gaan staan, heb wat op de brug staan stampen, Niek aangespoord om te volgen wat hij al snel aarzelend deed. Halverwege de brug even stil laten staan op mijn commando en dat beloond.
Daarna weer gewoon verder gewandeld.
Deze week ging hij er gewoon zonder aarzelen over een aantal houten bruggetjes op andere plekken.
Ik moet mij dan echt inhouden om er geen enorm feest omheen te bouwen maar het gewoon bij een kriebel in zijn manen te houden.
Daarna nog over een brug over een drukke weg gelopen. Dat was wel spannend maar het leidtouw bleef lekker in een boogje hangen.
Volgende hindernis, brug over de Maas bij Nijmegen en een nog grotere brug over de Rijn bij Emmerich of bij Arnhem maar dat is misschien nét een brug te ver
Een stalen plaat van wegenbouwers ging hij ook gewoon over ondanks het gekke geluid. Soms snap ik ze niet die paarden
Ik rijd niet half zo veel als vroeger maar ik geniet nu echt dubbel van mijn paard.