Zaterdag een meneer op cursus gehad, die zelf geen paard rijdt, maar een vrouw heeft die ment. Haar paard is 6 jaar, heeft een bokvoet en ijzers onder. Het gebrek aan kunde van diverse smeden om dit op te lossen bracht hem er toe de cursus te volgen om zelf meer kennis op te doen.
Morgenmiddag heb ik een afspraak om te kijken of ik hen kan helpen.
Op weg naar huis van een ander probleemgeval zat ik daar over te denken.

Ik heb ooit bij en samen met AdB een test gedaan en dat ging hierom : Of ik aan de voeten van een paard kon zien óf en hóe een paard scheef was.
Nou is het antwoord op het eerste gedeelte van die vraag vrij voor de hand liggend, want als je bij Antoine thuis komt zíjn er alleen maar paarden die minder of meer scheef zijn.
In verreweg de meeste gevallen bleek dat scheefheid gepaard ging met een hoge en een lage voet.

Ik heb me pas onlangs de vraag gesteld wat er nou eerst is.
Is het de scheefheid van de schouders ( en de rest van het lijf) die de voeten ongelijk maakt of is het de ongelijkheid van de voeten die de schouders scheef maakt.

Dat begint al bij een veulen. Ik denk, als leek, dat een veulen iets in de hals of de rug moet mankeren om een "bok"voetje te ontwikkelen want ik geloof niet dat er veulens zouden zijn die geboren worden met een te korte hals en daarom altijd (!) bij het grazen dezelfde voet naar voor en dezelfde voet naar achter houden, waardoor de ene voet steiler wordt dan de ander.

Hier begint de scheefheid van de voet dus in het lichaam en alleen een therapeutische behandeling in samengaan met consequent het gebrek aan slijtage van de hiel aan de stijle voet opheffen kan het veulen behoeden voor misschien wel scheefheid voor de rest van zijn leven en de slager nog voor zijn tiende jaar, omdat ie " ongeneeslijke HKO" heeft.

Mijn volgende vraag is
Kun je een paard met scheve voeten blijvend recht krijgen?
Ik denk zonder blijvende training bijna zeker te weten van niet.
Nu gaat het voorbeeld wat ik geef niet helemaal op omdat een paard een heel andere schouder- romp verbinding heeft dan een mens, maar toch....
Stel je eens voor dat je een schoen aantrekt zonder hak en een met een hak van 3 cm.
Ga recht staan.
Dat lukt niet want je heupen zitten op ongelijke hoogte
Nu zou je misschien door te trainen wel kunnen bereiken dat je op de een of andere manier je spieren zó beheerst dat je ondanks die ongelijke hak tóch recht staat.
Maar zo gauw je ontspant, of 2 weken niet oefent ben je weer zo krom als een krab.

Zo kun je je ook afvragen waarom je een paard moet blijven trainen om te voorkomen dat het resultaat wat je bereikt hebt weer teniet wordt gedaan.
Kun je als mens gemakkelijk die ongelijke schoenen die je lichaam scheef duwen uitschoppen, een paard kan dat niet. Jij zult moeten zorgen dat je de voeten zó gelijk houdt dat het niet meer scheef gedrukt wordt.
Kan een smid dat? Kan een professioneel bekapper dat die ook maar eens in de 6 of 8 weken komt?
Nee, dat kunnen we alleen zelf omdat we dat kunnen doen wanneer het nodig is.
Ik weet niet hoe jullie erover denken maar als er niet te veel gaten in mijn redenering geschoten kunnen worden, zou dit best wel weer een stuk argumentatie vóór het Natuurlijk Bekap Systeem kunnen zijn.

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Ik loop in je stelling tegen aan dat een bokhoef iets anders is dan een graasvoetje.
Een graasvoet is altijd voor en het verschil tussen een steile en platte hoef.
Een bokhoef is een hoef met een gebroken voetas of beervoetig dit is ook vaak aan de achtervoeten en ook vaak aan beiden benen.

Het kip en het ei-verhaal is voor beide situaties in mijn ogen dan ook anders.
Een veulen wordt geboren met een bokhoef en ontwikkeld een graasvoetje.

muriel schreef op donderdag 4 augustus 2011, 17:23:


In de volksmond zijn er meerdere benamingen voor.
Daarom had ik de tweede keer het woord bokhoef ook tussen haakjes gezet.
Een zware bokhoef moet ivm de onvermijdelijke vervorming van het hoefbeen al lang opgelost zijn voordat je er ooit op gaat rijden. Ik heb het over de zgn graasvoet. Die hoge en lage voorvoet en -daardoor?- scheefheid is juist waar het om draait.
Misschien heb je dáár een idee over?

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Ik ken maar 1 benaming voor een bokhoef. Een bokhoef komt door een naar voren gebroken voetas dat betekend dat de hoek tussen de botten anders is dan bij een normale voetas. Hoewel bot niet geheel statisch is het mij een raadsel hoe je dit zou moeten oplossen met bekappen(op latere leeftijd). Ik zie nog wel eens discussies over het corrigeren van een "bokhoef" maar dan is het vaak meer een hoef die sterk op de toon land waardoor de hiel hoog is en de toon heel steil. Als je deze paarden de hiel verlaagt en met training het paard leert om anders te bewegen (vaak wat ruimer laat bewegen) zodat hij meer op zijn hiel gaat landen dan krijg je minder slijtage aan de toon en kan je de hoef in een normalere vorm krijgen.

Een paard heeft altijd een voorkeur voor een bepaald been sommige veulens zetten dus altijd hetzelfde been naar voren met grazen en ontwikkelen aan die kant een graasvoetje.
(sommige spreiden zelfs allebei de benen naar buiten net zoals giraffen).
Dat zij aan dezelfde kant ook het sterkst ontwikkelen lijkt mij dan ook logisch als zij bij alles de voorkeur voor dat been hebben. Tenslotte is ieder paard in mindere of meerdere maten scheef. Ik denk wel dat het verschil in voeten ook zal meehelpen in het versterken van het scheef gaan. Bij veulens los je het op door een snavelijzertje hierdoor zal het veulen met het andere beentje naar voren gaan staan en groeit hij recht. Voer aanbieden op een verhoging is ook zo een idee maar hoe je dat in een weiland moet gaan organiseren is mij een raadsel. Ik heb geen ervaring met het bekappen van paarden met ongelijke voeten, ik heb ze nooit gehad en wil ze liever ook niet hebben. Nu ben ik ook niet gek van paarden met korte halzen al had ik er wel 1 maar die is gelukkig mooi opgedroogd. Volgens mij is het vnl een probleem bij de steeds grotere gefokte rijpaarden en daar hou ik ook al niet van dus vind ze niet zo snel in mijn hoek.

Ik heb wel een paardje gekend dat haar been had gebroken, liep al 10 jaar met een ijzertje om dat dat 1 beentje korter was dan de rest. Kwam op een andere plek te staan waar men net een cursus van PN had gevolgd en omdat ijzers altijd slecht waren direct dat ijzer er af gehaald. Paardje is maandenlang steenkreupel geweest en heeft heel veel pijn gehad totdat er weer iets onderkwam dat ze weer recht was. Dit was niet de schuld van PN maar wel een voorbeeld dat je niet alles met bekappen kan oplossen.
Als een plaksnavelijzertje mijn veulen heel erg kan helpen om geen graasvoetje te krijgen
dan zou ik dit tijdelijk wel overwegen. Oplossen met bekappen moet je mij maar eens uitleggen hoe je dat zou willen doen.

mijn antwoord: multidisciplinair samenwerken, anders geraak je nooit tot de bodem van een probleem en blijven we gretig op ons zelf dweilen met de kraan open zowel als bekapper, als instructeur, als zadelpasser, als tandarts, als dierenarts, als osteopaat, ...
Durven zeggen aan de eigenaar dat zijn paard ook nog hulp nodig heeft van een andere professional. Zo stuur ik vaak mensen door naar Koen om binnen de 2 weken na mijn behandeling ook de hoeven te herbalanceren en omgekeerd. Of anders gaan mijn losgewerkte gewrichten terug blokkeren of anders blijven die hoeven toch scheef afslijten, ...Of ik stuur hen naar de tandarts als het kaakgewricht vastzat, of of of ... Het paard zijn gezondheid en gestel primeert En daarom moet je het totaalplaatje behandelen.

muriel schreef op donderdag 4 augustus 2011, 20:42:


Zoals ik zei is dit op latere leeftijd niet goed meer op te lossen omdat door de druk op de punt van het hoefbeen dit zó misvormd zal zijn dat de hoef geen gewone vorm meer zal krijgen. Ik heb ooit een heftig geval van dichtbij gevolgd. Door zéér regelmatig te bekappen verbeterde de stand zodat de hiel bijna normaal belast werd. R foto's wezen echter uit dat er te weinig hoefbeen overgebleven was om ooit nog normaal te hechten aan de hoefwand dus niet genoeg belast zou kunnen worden.


Dat is waar ik het over heb


Voor élke ziekte een ijzer... .Nérgens voor nodig hoor een snavelijzer. Gewoon zorgen dat er geen problemen in de rug of hals zijn en elke week bekappen. Meerdere heel jonge paarden geholpen nadat ze eerst bij een osteopaat geweest waren.

Dat heb ik hierboven gedaan.
Kan me niet voorstellen dat er geen andere oplossing mogelijk was. Maar hier verlaat ik het onderwerp en ik blijf liever korter bij de discussie rechtrijden en de reactie van voeten daarop of andersom

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Piet schreef op donderdag 4 augustus 2011, 21:40:


Hé ho, wat grappig dat dit nu voorbij komt, want daar had ik juist een vraag over.
Mijn paard heeft zo'n voetje, en, hoewel ze geen toonlander is, komt dit voetje als enige wel eens met de toon eerst op de grond. Gisteren liep ik bergop met haar, en toen viel het me op dat ze bijna steeds op de toon terecht kwam, door de helling (op vlak terrein is dat misschien 1 van de 10 tot 20 stappen dat dit gebeurt).

Als ik zo jouw verhaal lees, Piet, over de vervorming van het hoefbeen, zou ik verwachten dat dit een zwak voetje is.
Maar dat is dus niet zo bij mijn paard: het graas- (hoog-gehielde) voetje is juist haar sterke been...
Hoe kan dit dan?

Coralie,

Bij jouw paard speelt er meer mee dan alleen maar 'af en toe' toonlanden.
Een betere verzorging van de hielen, steunsels, kwartierbogen en het zoolgedeelte bij de apex zullen zeker het toonlanden afremmen.
Waarschijnlijk zal de situatie er 'eerder' minder goed hebben uitgezien en heb jij met je wijze van bekappen de hoeven al een hele wending in de goeie richting gegeven, toch zal een optimale voet misschien nog even op zich laten wachten?!

Koen Theys

Hoefvorm is een gevolg van bodem, stimulatie, slijtage etc. Als een paard links- of rechtshandig is, zal dat zich ook vertalen in slijtage van de hoef. Ongelijke hoeven komen voort uit ongelijke belasting, ook graasvoeten, daarvoor zijn rechtrichtend trainen en ostheopathie belangrijk. Daardoor zal de slijtage symmetrischer worden.
Hoeven die ongelijk willen, maar naar symmetrisch model bekapt worden, zullen bij een duidelijk rechts- of linkshandig paard toch weer scheef afslijten als de houding niet verandert.

Cindy Helms schreef op donderdag 4 augustus 2011, 21:34:


Mooi zo, ik kan me daar goed in vinden. Kun je het volgende dan stellen?
Rechtrijden/werken is nuttig als je tegelijkertijd ook nog andere maatregelen neemt, zoals Osteopathie en Natuurlijk bekappen, anders is het een oefening met niet meer dan een tijdelijk gevolg.
Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Een paard wat rechtgemaakt moet worden kan dat veel effectiever en makkelijker wanneer je uitgaat van gelijke voeten. Het is meer zo van "geef hem de mogelijkheden om zo symetrisch mogelijk te worden en zie dat hij zo blijft".

Hoewel je dat zeker zou moeten zien, moet ik eerlijk zeggen dat ik nog niet tegengekomen ben dat een hoef automatisch weer recht wordt doordat er alleen rechtrichtwerk mee gedaan wordt.
Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Piet schreef op vrijdag 5 augustus 2011, 7:23:

Ja, toch wel. Maar je moet ook beseffen dat rechtrichten altijd maar een "tijdelijk effect" is, daar het constant "werken" is tegen scheefheden. Wie anders denkt, is een dagdromer. Rechtrichten is elke keer weer je paard beoordelen welke oefeningen jouw paard op dat moment nodig heeft. Je moet niet zo maar verder liggen breien aan waar je was de vorige keer. Stel je paard is linkshandig reeds gedurende jaren. Links is zijn voorkeursbeen vooraan, net zoals bij mij dat rechts is, los je dat op met enkel bekappen en osteopathie? Wellicht niet, want zijn motoriek en reflexen zijn daarop afgesteld. Maar we gaan er dan wel voor zorgen dat de hoeven correct gebalanceerd worden, dat links en rechts alle gewrichten dezelfde range of motion krijgen (als er geen ernstige artrose zijn ea natuurlijk) en osteopatische letsels opgelost geraken, misschien is er nog wel wat meer aan de hand en moet de DA of tandarts ook nog wel even komen, en dan geef je de paardeneigenaar de kennis mee dat hij rechtrichtende oefeningen met zijn paard moet gaan doen om optimaal resultaat te hebben en dit resultaat zo lang mogelijk te kunnen behouden. Aan onwetende onbekwaamheid heeft niemand wat, zeker het paard niet. Of de eigenaar daar wat mee doet, is zijn eigen verantwoordelijkheid.
De tandarts laten komen en alleen maar biks voeren ipv ook ruwvoer (zie ook bij konijntjes) is een ietwat vergelijkend voorbeeld.

Cindy Helms schreef op vrijdag 5 augustus 2011, 8:07:

Ik ga een kleine nuance aanbrengen:

... is nuttigER als je ...
Als je begrijpt wat ik bedoel. Ik vind een paard (doordacht) laten bewegen altijd nuttig. Maar het zou nog nuttiger kunnen zijn indien je het totaalplaatje in die gedachte meeneemt.

Koen Theys schreef op donderdag 4 augustus 2011, 23:21:


Ach Koen,
De situatie is intussen al weer heel anders hoor, ik heb jouw wijze les opgevolgd, maar:

Even afgezien van MIJN paard, maar algemeen:

1) Waarom blijft zo'n graasvoetje toonlanden? Ook al wordt de voet al jaren regelmatig bijgewerkt en is qua vorm bijna niet meer te onderscheiden van de andere voeten?

2 Is zo'n toonlandend graasvoetje met een vervormd hoefbeen (volgens Piet) nog in staat om de sterke voet te zijn?

Christel Provaas schreef op vrijdag 5 augustus 2011, 7:12:


Mee eens, paard is duidelijk scheef (links gebogen). Ben daar mee bezig.
Maar ik probeer t te snappen hoe t precies werkt...