Monique Meijer schreef op maandag 29 augustus 2011, 12:27:
> Lily is nu aardig licht te rijden, ik wil niet terug naar die enorme druk
> op teugels en dat gehak met benen. Ik heb haar nog een keer uitgelegd hoe
> de bedoeling is met het verzoek zich daar ook aan te houden, omdat ze
> anders kan afstappen en dat dit anders de laatste keer is. Daar schrok ze
> wel even van en beloofde beterschap. Natuurlijk heb ik er begrip voor dat
> ze ontzettend vastgeroest is in rijden met veel druk dat het moeilijk voor
> haar is dat los te laten, maar dan nog een keer aanvoeren dat ze altijd zo
> reed, en ook nog stug daarmee doorgaan, daar heb ik absoluut geen begrip voor.
Gelijk heb je, your way or the highway... Ongelooflijk dat dat er maar niet in wilde, zelfs niet terwijl ze dus op jouw paard zat.
>We hebben afgesproken dat ik haar vertel wat ze moet doen en dat ik haar er door help >totdat het voor haar “normaal” geworden is. Geen eigen initiatief met veel druk of >vreemde commando’s. Lily is erg gemakkelijk te sturen, je hoeft bijna niets te doen en >dat is gek genoeg erg moeilijk voor mijn buurvrouw.....
Zoiets merk ik ook wel vaker, mensen hebben erg veel moeite niet constant aan teugels te trekken. Alsof het paard in no time tegen een boom loopt als ze het stuur los laten... En een onafhankelijke zit is ook vaak ver te zoeken.
>
> Daarna geoefend, draven, stappen, draven, stappen, halt houden, stappen, enz. het >lukte steeds beter, de buurvrouw zag ineens “het licht”

en toen ging het >wonderbaarlijk goed. Lily reageerde prima en genoot, de buurvrouw genoot ook, >prachtig. De buurvrouw heeft in die 1,5 uur erg veel geleerd en stond er versteld van >hoe ontspannen paardrijden kan zijn. Nou ja, ontspannen.... ze liep aardig o-benig naar >huis.

Gaaf dat het dan eindelijk toch nog gelukt is. Je zou er bijna moedeloos van worden.
>
> Volgende zaterdag willen we waarschijnlijk weer een poging doen. Ik hoop dat ze het >meeste onthouden heeft en dat we daarop verder kunnen borduren.
Ben erg benieuwd... wellicht dat het helpt dat ze het nu aan den lijve zelf heeft ervaren...