Ik heb elders al eens de website genoemd voor een alternatieve behandeling van Lyme:
http://www.lymenatuurlijkgenezen.nl/Intussen heb ik contact gehad met de maker van deze site.
Hij is met het onderwerp geconfronteerd geraakt doordat zijn vrouw Lyme had.
Die is intussen redelijk klachtenvrij, hoewel beschadigd door de infectie.
Hij stuurde mij nog wat info, die ik hier plaats omdat het misschien interessant is voor deze of gene.
De reguliere gezondheidszorg heeft als het om Lyme gaat twee grote
problemen:
1. De diagnose. In de reguliere informatie wordt erkend dat de gangbare
lymetests onbetrouwbaar zijn. Officieel standpunt van de lymevereniging
is dat artsen primair op basis van de symptomen dienen te diagnostiseren
en dat de tests hoogstens een aanvulling kunnen zijn. Voor artsen is dit
moeilijk want lyme is een multisysteemziekte met heel wisselende en
zogenaamde vage klachten. Het enige echt duidelijke symptoom voor artsen
is de rode kring na een beet. Maar zelfs die wordt nog vaak over het
hoofd gezien.
2. De behandeling. De enige behandeling die de reguliere gezondheidszorg
voor Lyme heeft heet antibiotica. Probleem met antibiotica is echter dat
het hooguit in 60% van de gevallen helpt. Bij 40%, bijna de helft, helpt
het niet. Hierover wordt gezwegen. Het officiële standpunt is dat
antibiotica altijd afdoende is. Het officiële standpunt staat niet
bepaald dicht bij de waarheid.
Er is dus een vrij grote groep mensen waarbij Lyme niet herkend wordt en
er is een vrij grote groep die antibiotica krijgen en daar niet beter
van worden, vaak zelfs nog veel zieker, zoals bijvoorbeeld mijn eigen
vrouw. Tel je deze twee groepen bij elkaar op dan kun je niet anders dan
concluderen dat de reguliere zorg geen goed antwoord heeft op de ziekte
van Lyme.
Vel lymepatienten of echtgenoten, vrienden of vriendinnen, moeders of
vaders van lymepatienten kunnen daarom niet anders dan op een gegeven
moment zelf dingen gaan uitzoeken. Dat is ook mijn beginpunt geweest. Ik
ben geen arts, maar weet ondertussen meer over lyme dan de meeste
artsen. Via mijn site heb ik dagelijks contact met lymecontacten en hoor
en leer ook op die manier veel over deze ziekte.
De ziekte van Lyme is een moderne ziekte waarmee de reguliere zorg het
moeilijk heeft. Daarom is het heel belangrijk dat mensen in het geval
niet blindelings vertrouwen op wat de reguliere zorg ermee doet. Ik vind
dat je bij vermoeden van Lyme altijd naar de huisarts moet gaan. Maar ik
vind het minstens zo belangrijk dat je vooral ook zelf heel goed op de
symptomen let en ook zelf informatie gaat inwinnen.
Over de behandeling moet iedereen naar mijn mening eigenlijk het
volgende weten:
In het geval van Lyme kan bij geen enkele medicatie of therapie de
garantie gegeven worden dat de bacterie echt weg gaat.
Voor antibiotica geldt dat toepassing in ca. 60% van de gevallen
effectief is en in ca. 40% van de gevallen niet.
De kans op succes bij antibioticagebruik is binnen deze gemiddelden
relatief groter als je jong bent, een goede conditie hebt en als de
infectie nog heel pril is. De kans op succes is kleiner naarmate je
ouder bent, zwak en vermoeid bent en ook als je al langer Lyme hebt.
Als het - zoals bij 60% van de gevallen - wél lukt om met antibiotica de
bacterie 100% te doden, dan moet men op de koop toenemen de schade die
o.a. wordt veroorzaakt in de mond-, maag- en darmflora, plus de schade
van chemische bijwerkingen. Deze schade is soms niet gering. Ook deze
risico's worden meestal niet genoemd. Triest maar waar.
Na een antibioticakuur en zeker na een intensieve AB-kuur is het vaak zo
dat de Borrelia-spirochten (om verschillende redenen) niet meer
aangetoond kunnen worden. De testuitslag is dan negatief. Het komt vaak
voor dat de arts op basis van de negatief uitvallende test vervolgens
concludeert dat de Borrelia weg is. Ook dit is dan niet reëel want
lymetesten zijn nog steeds vrij onbetrouwbaar. Bij de ziekte van Lyme
dient de arts om deze reden in eerste instantie uit te gaan van de
symptomen. (De huidige tests kunnen wel aanvullende informatie bieden,
maar helaas niet meer dan dat.)
Als je een antibioticakuur volgt en die slaagt niet dan zit je met de
gevolgen: nog steeds lyme, die zit dan dieper dan voorheen, plus
darmschade en een stukje vergiftiging van de stoffen in de AB.
In 60% van de gevallen is antibiotica echter wel effectief. Ondanks de
grote risico's van antibiotica kan niemand dit feit wegpoetsen. Er is
60% kans dat de neuroloog je er vanaf kan helpen. Het is goed om te
beseffen dat 60% geen 100% is. Als je voor een antibioticakuur kiest,
dan is het dus vooral belangrijk om er voor te zorgen dat de kans van
slagen als het kan vergroot wordt en, er voor zorgen dat de schade
beperkt blijft. Om deze reden zou ik een antibioticakuur altijd
tegelijkertijd begeleiden en ondersteunen met passende natuurlijke
middelen, met name Kaardebol, want die maakt de bacteriën los, verder
ontgifting (detox), zorg voor de darmen en ondersteuning van de vitale
organen (lever, nier), veel drinken etc.
Als je al langer Lyme hebt, met alles wat daar bij hoort, en/of als je
heel gevoelig bent, en zeker als je al eerder antibiotica hebt gebruikt,
dan is de kans klein dat antibiotica gaat helpen. De AB zorgt dan alleen
maar voor verslechtering. Dat komt dan omdat de bacterie de aanslag
beter doorstaat dan de gastheer. Als dit de verwachting is, dan kan
iemand beter geen antibiotica nemen en zich beter volledig richten op
natuurlijke middelen. Dit is dus raadzaam bij 40% van de gevallen.
Als je kiest voor geen antibiotica en alleen natuurlijke middelen, ook
dan kan geen garantie gegeven worden voor genezing. Mijn ervaring is dat
de kans op het succes het grootst is bij mensen die dit heel serieus
aanpakken. Men moet zich serieus in de ziekte gaan verdiepen en in
zekere zin ook het heft in eigen handen gaan nemen. Er komt dus een
stukje eigen activiteit bij kijken. Er zijn voldoende voorbeelden van
mensen die dit dan ook werkelijk voor elkaar krijgen. Vaak zie je dat
mensen hierdoor ook een persoonlijke ontwikkeling doormaken en veel
leren, met name bij Lyme.
Warboel
