Ik ben ook fan van de Eddy Modde-manier.

Mijn onlaadbare paard, laadt namelijk op deze manier.
Het vroeg wel wat training vooraleer ik de timing helemaal goed had en bij paardlief het lichtje ging branden. Maar ze loopt er dus wél helemaal in terwijl ik gewoon naast de trailer blijf staan.
2 voorvoeten op de plank had ze vrij snel door en doet ze bijna automatisch.
Het punt wat het langste geduurd heeft, was 2 voeten op de trailer. Ze plaatste namelijk wel steeds 1 voet voorbij de scharnieren, maar nooit 2 tesamen. (Ging ze afwisselen )
Eens ze 2 voeten binnen had, was de rest van het paard minder moeilijk.
Stang erachter heb ik niet meer kunnen oefenen (bij gebrek aan trailer en paard die lang weg geweest is.) En dat zal nog wel wat voeten in de aarde hebben. Maar tot het punt dat ze er helemaal in stond, leek het mij wel redelijk bevestigt.

Wat ik oa. merkte bij mijn paard was dat er altijd een punt kwam waarop het opeens weer slechter ging. Dan ging het bijvoorbeeld steeds goed van 2 voeten op de plank en daarna 1 voet binnen, 2 de voet ook binnen. Op dat punt vroeg ik het paard bijvoorbeeld weer achterwaarts met de intentie haar er opnieuw op te laten lopen. Maar opeens wilde ze bijvoorbeeld maar met 1 voet meer op de plank. Terwijl ze tervoren al 10 keer zonder moeite direct 2 voeten op de plank plaatste.
En dat vond ik het moeilijkste. Wanneer vraag je door of wanneer ga je net beter weer 5 stappen terug?
Bij die staak-momenten leek het bij mijn paard het meeste effect te hebben om weer helemaal opnieuw te beginnen. Helemaal weg van de trailer haar in beweging zetten en zo weer van voor af aan beginnen. En dan stoppen op het moment dat ze even ver staat als het punt net voor ze ging staken. (Dus niet de fout maken het dan nog een 2de keer te vragen.)
En dan waren er weer andere momenten waarbij het net beter leek om wel de druk erop te houden. Vooral als ze eeuwenlang bleef hangen op 1 punt. Voetje naar voor, voetje weer naar achter, zelfde voetje weer naar voor en weer terug, en dan eens wisselen van voetje etc... en dat dan 10-tallen keren. Als ik dan even er een punt van maakte dat er 2 stapjes vooruit gezet werden, ging het daarna opeens ook weer sneller.
En op andere momenten mocht ik er juist weer helemaal niet aankomen met de stick, want dan ging ze vol in de achteruit.
Ik moest ook heel erg opletten dat ik haar weer achteruit vroeg voordat ze zelf achterwaarts ging. Want als ik wat overmoedig werd en haar te lang liet wachten, ging ze zelf achteruit. En 9 van de 10 keer ging ze daarna ook staken als ik haar weer voorwaarts vroeg. (Daarom ook dat ik nog niet met de stang durfde oefenen. Ze bleef al wel minutenlang staan. Maar ik durfde het niet riskeren dat ze uit zichzelf achterwaarts zou gaan met een stang erachter. Terwijl bij haar net het grootste probleem is dat ze er achterwaarts in paniek uit vliegt.)
En haar stoppen in het achterwaarts gaan, halverwege op de plank en dan weer vooruit vragen was ook een goede. En dat heeft ook behoorlijk wat tijd gevraagd voor dat dat wilde lukken.

Ik kreeg haar er trouwens ook wel in als ik haar voorging en haar met voer voor elke stap beloonde. Maar bij die techniek bleef ze toch steeds in paniek achterwaarts eruit vliegen. Ze leek ook nooit 100% ok met de situatie. En bleef nooit langer dan enkele minuten staan. En ik zat hiermee een beetje vast op dat punt.
Met die Parelli-methode kreeg ik het blijven staan op de trailer veel beter bevestigt. En het biedt in mijn ogen ook betere mogelijkheden om te oefenen om de stang erachter te krijgen. Omdat je zelf buiten blijft staan.