En hoe zat dat ook alweer met de te lange kwartieren waardoor de hoefwand aan de voorkant de krachten niet meer aankan en scheurd?

Misschien is er een mogelijkheid foto's van de hoef online te krijgen zodat we de hoef kunnen bekijken?

Groetjes Karin

e m kraak schreef op dinsdag, 15 maart 2005, 18:58:


Was toch wel zoeken naar die ringen. Ik heb ze ook gevonden bij een gordijnenzaak. Witte polyesther ringen van 40 ct per stuk.
Wel aardig denk ik, wit touw, witte ringen op een vuilwitte schimmel
Misschien het zadel nog een witbeurt. Maar eerst: Knopen!


Piet

Peet schreef op woensdag, 16 maart 2005, 12:14:


Tja, de enige ervaring die ik ongewild heb met paarden en geiten samen is toen 2 buurgeiten door het hek heen waren gekropen om bij ons uit eten te gaan.
Ze hadden daarbij niet op BD en Cherokee gerekend.
Gelukkig hoorde de buurman het angstige geschreeuw van zijn geitjes tot in zijn huiskamer en kon hij er een vandaan trekken onder de hoeven van BD die er bovenop aan het trappelen was.
Cherokee dreef ze in een hoek en zij trapte....
("Doetie anders noooooooit...")
Dus ik laat het maar bij die ene ervaring....
Pien

Peet schreef op woensdag, 16 maart 2005, 12:14:


Wel, zoals je al ziet aan de vorige reacties varieren de ervaringen maximaal. Om daar nog 1 aan toe te voegen: Els en ik zouden onze geit heel erg missen. Geit hier is trouwens niet opgesloten, en prakkezeert er niet over weg te lopen. Ook niet over de greppel naar de wei van de buren. Wil net als de ponies niet ons veilige erf af. Geit geeft de ponies wel likjes (vooral Els - ze is ook Els d'r geitje) maar heeft nog nooit staarten of manen geknabbeld.
Is overigens de 2e geit. 1ste geit was hier ooit als probleemgeval terecht gekomen. Is goed gekomen en van ouderdom op het "aller bekende bankje" vredig ingeslapen.

Ik denk dat ook hiermee heel veel afhangt hoe 1 en ander sociaal is ingericht. Ik hou al niet van hekken en onvrijheid (daarmee roep je "het groenere gras van de buren" als het ware ook op nmm), maar daarnaast spelen dubbelsocialisaties een grote rol. Denk maar aan kat en hond.

Groeten, Egon

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 16 maart 2005, 10:21:


Kijk eens naar de onderste foto op
bitloostouwhoofdstel/html/culture.html" target=_blank>http://home.wanadoo.nl/pro-dieren/bitloostouwhoofdstel/html/culture.html

Groeten, Egon

bart verheijen had het over een vakman en hoefscheuren


....Een Echte Goede Natuurlijk Bekapper dus....
Je hebt volkomen gelijk

Groetjes, Pien

Met wat knipwerk..



Dit komt omdat we weten dat een ijzer veel meer(negative dingen) doet dan daar waar hij voor gekozen is...


Indien bij het strasseren ook in de zool is gesneden geef ik je groot gelijk.
Ook het fijt dat men bij strasseren direct de juiste stand wil hebben ipv. geleidelijk zoals hier, zegt mij niet te gaan strasseren.
Ik persoonlijk , vind dat vaak een te snelle en te grote overgang.


Ik ben nu wel benieuwd wat hij dan corigeert eigenlijk.
Tevens zou ik zeggen...kijk in je omgeving of er een ervaren natuurlijke bekapper te vinden is voor dit evt. corrigerende werk....die denken en kijken toch anders dan een traditionele hoefsmid.


Dit blijft natuurlijk altijd je eigen keus...

Ingrid schreef...

Als het van onder naar boven scheurt is dit meestal het gevolg van een te lange hoefwand met als resultaat een flare.
Blijft de hoefwand te lang dan zal dit verder doorlopen.


Het zelfde geld hier ook. Ik ben beslist geen hoefsmid en heb alles wat ik weet met zelfstudie geleerd.
Dit zijn en waren wel de leerstoffen en gegevens van de laatste jaren...en ik denk dat daar het verschil zit met een hoefsmid die de boeken heeft zoals men dat in de voorgaande jaren altijd heeft gehad, zonder de moderne onderzoeken en gegevens van de laatste jaren.
Hoewel ik me er wel steeds weer over verbaas dat mensen een minachtend onderscheid maken tussen leren in een lokaaltje met een leraar ervoor en thuis studie door middel van de zelfde en modernere stof te lezen/leren in de luie stoel....


Hier haal je een puntje aan...wij kunnen van hieruit de hoef natuurlijk niet bekijken zoals de ´vakman` dat gedaan heeft.
Juist door de inkeping die hij gemaakt heeft en (voorlopig) geen andere oplosingen ga ik er van uit dat dit geen inwendig probleem is gebasseerd op zijn kennis als hoefsmid.
Hij zou dit gezien zijn opleiding moeten kunnen herkennen, net als , of misschien zelfs beter dan, de DA.

Dan

Helemaal mee eens, met de vermelding dat als de scheur al een behoorlijke lengte heeft het wel een poosje (maanden) duurt voor het er uit gegroeid is.
Een zaak dus van veel en goed bijhouden.....wat overigens toch al moet.

Het brengt me wel bij de vraag of dit paard inderdaad een flare heeft gehad, zo ja dan is de hoefwand dus eerder al te lang geweest.
Echt de zool aanhouden en goed afronden dus in de toekomst.

Succes...

Gr Nick
Met geduld,vertrouwen en
liefde bereik je meer.

Inge Teblick schreef op woensdag, 16 maart 2005, 8:28:


Mooie uitdrukking van dat pak melk - houden we erin!


Vermijdingsleren: klopt.


Als dat niet zo gaat komt dat nmm ALTIJD doordat ruitertje de functie van het hoofdstel/bit verschuift van:
1) een informatie doorgeven, naar;
2) een gewenste actie mechanisch forceren.
Technisch kun je beide "communiceren" noemen, doch mijn hoofdstel is bedoeld voor de 1e optie!

Het kan uiteraard zo zijn dat je paard het idee krijgt "bekijk het maar even" en zijn/haar eigen gang wil gaan. Ik denk dat je dat niet met optie 2 oplost maar met "ga terug naar level 1", desnoods op zijn Parellies!
Jij weet heel goed wat ik allemaal "tegen Parelli" heb, maar tot dusver is de cursus van Parelli zover ik weet nog de enige die consequent blijft. Ik heb met jouw insteek een beetje dezelfde moeite die ik bij bijv. Hempfling ook heb... er zit zo een eigenaardige breuk tussen jullie "grondwerk" en "in het zadel", nmm tevens de reden waarom Hempf-volgers zo vaak vastlopen zodra ze willen gaan rijden, want dan veranderen al zijn ideeën over lichaamstaal (in mijn "techie-interpretatie" vooral imitatieleren) naar Iberische dressuur. Precies zo heb ik de indruk dat jij in het zadel een flink eind verankerd zit in Engelse dressuur.
Ik zie dat bij meer mensen die het klikkeren ontdekt hebben, en ben daarin niet de enige (Frans waar blijf je ).

Nmm vormt operant conditioneren naast dubbelsocialisatie de basis voor "gedomesticeerd samenleven" tussen mensen en al die andere beesten. Het is de enig bekende sleutel om elkaar cognitief te leren begrijpen. Maar dan moet je dat wel bewust consequent doorvoeren. Ik heb bewust maar even vet gemaakt aangezien de diverse acties die ja al dan niet met bit, op z'n Iberisch danwel Engels of nog anders, óók in "Skinner-termen" te classificeren zijn.


Nogmaals: u bent "af" en "ga terug naar level 1". Het grijpen naar optie 2 als boven is ALTIJD een zwaktebod nmm.


Wel als mijn halster jou zou helpen je ideeën over "zit" en "handen" te wijzigen
Of je nu op zit, handen, stem of nog anders "rijdt"... blijf ik erbij dat de vorm van het signaal dat je wilt overbrengen weinig uitmaakt zolang het maar begrepen wordt.

Ik vind overigens jezelf voorstellen als beginner terwijl je net een instructieboek hebt uitgebracht een tikje vreemd overkomen.

[KNIP]

Is ook mijn uitgangspunt niet!


Is dat zo? Mijn hoofdstelletje zit natuurlijk wel aan een idee van benadering vast van hoe je met andere dieren zou willen omgaan.


Kan meevallen - Nick had het gevalletje gisteravond in 7 min 23 sec a.d.h.v. website-instructie in elkaar geprutst :)

Groeten, Egon

e m kraak schreef op woensdag, 16 maart 2005, 16:08:

Inge schreef:

Oeps - beetje erg onhandig uitgedrukt van mezelf zie ik... vooral voor de meelezertjes die hier niet zo diep in zitten.
Wat ik bedoelde is wel dat het soort signaal niet uitmaakt, maar niet dat het soort leren niet uitmaakt! Er is, sinds Thorndike, Pavlov en Skinner een hele rij van mogelijke wegen ontdekt via welke geleerd kan worden. In de ruiterij worden echter vooral de minst slimme toegepast.

Kan ik jou, Inge, verleiden die 2 boeken (staan beide op PN-boekenlijst) van mevr. Kiley-Worthington te lezen?

Groeten, Egon

Peet schreef op woensdag, 16 maart 2005, 12:14:


Even snel (zit op werk ): vroeger altijd geiten bij de paarden gehad. Nooit problemen. Zelfs een geitje dat regelmatig van de rand van de box (oeps... yep we hadden paarden 's nachts op stal) bovenop het paard sprong. Kan me niet herinneren dat we ooit speciaal moeite hebben gedaan om ze over en weer aan elkaar te laten wennen. Ook nooit een geit aan een paard zien knagen (kwestie van voldoende ruimte en andere afleiding, misschien?). Was wel gezellig, zo'n geitje erbij...
groeten,
j.

Ik probeer iemand te vinden met een digitaal fototoestel

e m kraak schreef op woensdag, 16 maart 2005, 16:08:


Ik heb het over "verschillende mogelijkheden" gehad, dacht ik .
Ik heb ze niet allemaal opgesomd... Ik had het niet moeten doen, want ik moet te beknopt zijn waarbij ik heel erg heb nagedacht over hoe ik de voeten van een paard kan bereiken - jij denkt in veel grotere zwartwitlijnen; en ik had er ook niet aan moeten beginnen, omdat je een aantal standpunten hebt die zeer afgelijnd zijn. Je voelt je aangevallen over je halster, en dat is niet mijn bedoeling geweest. Ik heb alleen een paar vragen vanuit een andere belevingswereld dan jij - waar jij weer aan het eind van het pad staat te zwaaien met je lichtje en ik naast al die gewone mensen mee op hun pad, denk ik. Bovendien ben ik er niet van overtuigd dat een bit per definitie een marteltuig is, dus de drang om op je halster te vliegen is minder groot .


Dat weet ik niet, of dat zo is. Ik zal het je weten zeggen . Op dit moment klopt het voor mezelf helemaal, maar ik weet natuurlijk niet hoe ik er over vijf jaar over denk.


Natuurlijk is dat zo. Zoals jouw reacties eerder komen vanuit het ijslanderrijden, denk ik. Ik kan me niet in alles even erg verdiepen, ik heb m'n handen vol alleen al met grondwerk, en in mindere mate met dressuur.


Ik zou Piet bijvoorbeeld nou niet direct een dressuurruiter noemen...? Natuurlijk schrijf ik over dressuur, dat is wat mij interesseert, en dus zie ik de implicaties van OC op dressuur. Ik weet niet zoveel van westernrijden, heb alleen een paar vermoedens; en ik weet eigenlijk niks over ijslanderrijden. Daar schrijf ik dus niet over: ik kan er niets zinnigs over zeggen - dat laat ik dan aan jou over .


Wat voor materiaal je ook gebruikt aan het hoofd van het paard, de biomechanica van een paard verandert niet. Als ik mijn hand op de teugel leg, dan verwacht ik dat dat gevoel doorgaat tot in de achtervoet van het paard. Simpel.
Ik stel voor dat je het boek van Esther leent als ze het uitheeft en je pas daarna een mening vormt over een vermeende breuk tussen mijn grondwerk en mijn rijden, OK?


Ik denk dat jij bedoelt dat je liever op "cue" wil kunnen rijden, dan op"hulp"?



In grondwerk vind ik redelijk goed mijn weg, goed genoeg om een boek ts schrijven; maar rijden, daar heb ik mijn grenzen toch een beetje verlegd. Is dat vreemd? Het is gewoon eerlijk.


Ja, maar ik weet niet of het doet wat je zou willen. Maar je probeert tenminste, en dat apprecieer ik. Niet in het minst dat je er een soort Linux van hebt gemaakt .


Ik dacht eerder aan april of zo ;-p.

met vriendelijke groeten,
Inge