Zonder meteen diepgaand in deze discusie te mengen toch wat opmerkingen..
Inge Teblick schreef op woensdag, 16 maart 2005, 8:28:
> Een brik melk in elke hand? Ik zeg altijd: "als je blaren hebt
> op je handen bij het rijden heb je ze verdiend".
Tja, dan zeg ik....als je blaren op je handen hebt bij het rijden....dan heb je heel verkeerd gereden ....en dat heeft het paard niet verdient ?
Dit is dus net wat ik bedoel in het onderstaande opmerking....
> Nee, als het goed gedaan wordt - maar de meesten doen het niet
> goed.
Hier geef je zelf al aan dat de meeste dus niet goed met hun handgebruik omgaan, iets waar ik het volkomen mee eens ben uit ervaring op de vele manege´s waar ik heb rond gekeken en meteen het grootste punt waar ik me zo aan stoorde.
Het verkeerd gebruik van het bit, de zweep en de sporen cq been.
>> Probeer je voor te stellen dat je de kilo gewicht van je
>> telefoonlijn vervangt door enkele grammen slechts... dan hou je
>> toch contact, en het contrast tussen geen - of wel signaal kan
>> veel groter zijn.
>
> Inderdaad, en het is fantastisch om te voelen hoe het gaat. Daar
> krijg ik een krop in de keel van. Zoveel vertrouwen van het
> paard! Maar het gaat niet altijd zo...
Nee het gaat niet altijd zo...ook mee eens.
Maar zoals ook Saskia (Idunn) al schreef,met dit touwhalstertje kan men met uiterst lichte hand het paard de aanwijzingen geven, die dan toch door komen bij het paard.
>> Hoe lichter daarbij de structuur van de telefoonlijn tussen jouw
>> hand en het hoofd van je paard is, hoe gevoeliger het werkt.
>> Vandaar mijn recommendatie van "probeer zo fijn/licht mogelijk".
Egon schreef;
>> Ik wil niet zeggen dat dit geen mogelijke methode is, maar ik
>> stel daar dan liever wel een andere methode tegenover - weglaten
>> i.p.v. toevoegen. En dat gaat uiterst simpel. Als je je paard
>> niets om op te hangen aanbiedt zal deze gewoonte vanzelf
>> verdwijnen en je paard gaat weer normaal lopen. Vervolgens kun
>> je opnieuw proberen dat paard te leren de achterhand te
>> gebruiken.
Hier ben ik het volkomen mee eens, met de toevoeging dat ik liever zag dat de ruiter het handgebruik opnieuw gaat leren.
> Uit deze opmerking blijkt dat je (nog?) niet hebt gereden wat ik
> hier bedoel - je verwisselt oorzaak en gevolg. Dit is een fysiek
> probleem, veel minder een mentaal. Het is immers het ene trage
> achterbeen dat verder en sneller moet neergezet worden om het
> andere achterbeen bij te blijven, waardoor een paard evenwaardig
> (horizontaal) leert buigen (dat is rechtrichten). Als een paard
> dat niet doet, komt het gewicht op één schouder terecht en dat
> voelt alsof het paard aan die kant "hangt".
Ik denk dat de reden van een scheef paard ook , en zelfs een boel, komt door een scheve zit van de ruiter...
>> En dat doe je niet via het hoofd. Het hoofdstel, al dan niet
>> bebit, behoort daar slechts een sluitpost bij te zijn. Dat is
>> dan 1 van de zaken die Parelli nmm chronologisch wel juist ziet.
>> Mijn hoofdstelletje is dan ook niets voor absolute beginners en
>> dat staat duidelijk op de site.
Ook mee eens.
> Ik vind de angst voor het gebruik van handen onterecht.
Hier ben ik het niet mee eens.
Ik vind dat er eigenlijk veel meer op gewezen moet worden in de manege´s wat men eigenlijk aan het doen is met die hand.
Handen stil houden wordt er vaak gezegd, of geen piano handen....maar laat ze maar eens duidelijk uitleggen wat het in die paarden mond veroorzaakt ...al dat getrek aan dat bit, want dat is hoe de meeste mensen rijden, niks met zit, dat doe je in de auto ook niet.
Pas veel later, naast de mensen zoals jij die er wel over nadenken komt die zit eens aan de beurt...maar dan moet de ruiter het paard niet als een fiets zien maar al wel als paard. Dan pas gaat men eens denken waar de storende zaken voor het paard zitten.
Mensen
> wordt een ideaalbeeld van "rijden op de zit" aangepraat, terwijl
> "rijden op de zit" niet uit de lucht komt vallen. "Rijden op de
> zit" heeft te maken met je handen leren gebruiken op een zo
> goed mogelijke manier - niet er niets meer mee durven doen.
Ach, toen ik begon met rijden was dat het eerste jaar alleen op zit, er zat geen teugel (stuur) aan dus je moest wel.
Ik vind eigenlijk dat men ook daar de nodige steken laat vallen bij de opleidingen.
Men wil zo snel mogelijk de totale controle hebben over een paard maar op de echte goede zit wordt zelden gelet...laat staan geoefend.
Ik vind dus eigenlijk dat men pas een teugel beet mag houden als de zit perfect is en niet anders om.
Daar
> dient onder in mijn ogen een heel stuk grondwerk voor - niet
> alleen voor het paard, maar ook voor de ruiter. Je kan heel veel
> over teugels leren dankzij een simpel leidtouw.
Nou heb ik toch in een hoop manege´s gewerkt en kan ik dacht ik wel zeggen dat ik de gemiddelde manege wel ken maar ik heb nog nooit in al die jaren lessers bezig gezien met grondwerk...echt nog nooit.
Het liefst moet het paard mat zadel en al klaar staan voor gebruik en na de les zo ingeleverd kunnen worden.
Het leren van die ruiters aan de hand van een leidtouw zal dus nmm. wel erg lang op zich laten wachten.
Tis al een probleem voor vele als men aan datzelfde leidtouw een paard uit de wei moet gaan halen....want dat hoort er toch niet allemaal bij?
> Ik denk dat ik mijn defintie van "absoluut" dus wat verder leg.
> Ik ben dan misschien geen "absolute" beginner, maar wel nog
> steeds een beginner. Ik ben er niet zeker van dat ik goed genoeg
> ben om met jouw halster te rijden.
Alleen al om het feit dat je er over nadenkt, denk ik dat je al goed genoeg bent haha
>
>> Toch lijkt mij (naief wellicht?) de mate
>> van misbruik beperkt, juist omdat het geen "stabiel" hoofdstel
>> is.
het voordeel van een wat minder stabiel hoofdstel ten opzichte van het bit bij misbruik vind ik dat men de paarden mond heel laat.
Het nut van misbruik is niet meer aanwezig, je bereikt er niks mee om hard aan een teugel te gaan trekken in tegenstelling tot het bit die dan wel zijn werking laat zien.
Ofwel, de ruiter zal na moeten gaan denken over de gegeven hulpen en een andere oplossing moeten zoeken in plaats van dat trekken?
> Misschien. Ik zie ook bij grondwerk niet zo graag een
> touwhalster. Het zit meestal te los en te laag, maar als het
> goed vastzit snijdt het aan de kaak als een paard nageeft
> (mensen met het boek: zie de nagevende Douwe en Kenzo), zit het
> losser dan draait het om het hoofd door naar het oog aan de kant
> die de mensen niet zien, het snijdt achter de oren, het maakt
> groeven in de neus,
Yep, als je gaat zitten zagen, zoals we dat dan noemen, en zoals een heleboel mensen denken dat je een paard aan het bit moet krijgen is dat snijden zeker een risico....een reden waarom ik nog steeds over het leren cook halster zit na te denken, in aangepaste versie.
en door de lus onderaan slaat de gesp bij
> het bewegen tegen de kin van het paard.
Die lus kan je net zo groot en zwaar maken als je wil natuurlijk, je kan hem ook weglaten....
Enfin, da's een beetje
> cru gesteld - het kán z'n plaats hebben als je timing hebt. Ik
> vind een breed stalhalster veel comfortabeler voor het paard -
> het beschermt het paard voor de onhandigheid van de mens.
Ook ik rij met stalhalster en mijn grootste bezwaar is dus het minder fijne, of liever gezegd lompe contact, in vergelijking met dit touwhalster.
Daarnaast ook nog de plaatsen waar de , al is het nog zo kleine , druk door het contact op komt te staan.
Ook een gemiddeld stalhalster zit nmm. te laag op de neus.
> De "duidelijkheid" van het touwhalster is een eufemisme voor "is
> scherp als het moet". En dat "oncomfortabel maken" is, zoals je
> weet, niet het uitgangspunt van het trainen zoals ik het zie.
Juist door het onstabiele zal men uiterst geconcentreerd en zacht in de hand moeten zijn,of zelfs met losse teugels rijden,ik zie dat onconfortabele dus niet zo heel zwaar in met juist handen gebruik.
Voor wat het waard is
Gr, Nick Altena
Warboel
