Is ook moeilijk. Wij hadden vroeger het geluk van een goede vriendin die op 1 km. afstand woonde van onze boerderij. In de loop van de jaren is het zo gegroeid dat als het mogelijk was, zij in kwam wonen en voor de dieren zorgde. Waaronder natuurlijk ook haar eigen paard die bij ons 'woonde'.

Hier in PT hebben we hetzelfde probleem. Al zouden de paarden zichzelf kunnen bedruipen qua drinken en gras... dan nog zijn er ook nog andere dieren.
Je moet dus iemand zien te vinden met a)verstand van dieren b) die hier in zijn/haar uppie gaat zitten?
Is niet gemakkelijk lijkt mij.....

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Monique Meijer schreef op maandag 5 december 2011, 16:53:

Of gaan jullie ook gewoon nooit weg?
Ik ga idd nooit weg, al een jaar of 12 niet meer.Vind het al lastig genoeg dat ik ze 'in pension' heb staan ipv aan huis, maarja de centen he..
Ik zou graag je achterbuurvrouw worden, maar denk dat mijn budget niet toereikend is...En dan nog werk vinden in Duitsland...Helaas.
Toch maar weer hopen op de loterij!

Wij hebben de mazzel (nu nog) dat mijn schoonouders er zijn zodat wij dan weg kunnen, die heb ik goed geinstrueerd
Als wij straks naar NL gaan verhuizen weet ik niet hoe wij dat dan gaan doen, hopelijk kan ik de paardjes bij iemand op het weiland zetten die er net zo over denkt als ik.
Verder heb ik altijd wel heimwee als ik mijn dieren moet missen, dus thuisblijven vind ik geen straf

Aoife Berserik schreef op maandag 5 december 2011, 20:51:


Ik heb ook altijd heimwee als ik mijn dieren moet missen, maar ik gun het mijn vriend ook dat we een keer samen weg gaan. Met oud en nieuw ben ik altijd thuis, dan ga ik absoluut niet weg.

Mijn schoonouders instrueren komt niet goed, denk ik, ze hebben helemaal niets met paarden en die zie ik eerlijk gezegd ook niet uitmesten....

Maar verder hopen op nieuwe buren....

Monique

Wij zijn met ons gat in de boter gevallen.

Mijn vader zorgt voor de paarden. Aangezien hij ook overtuigd is van NH principes, werkt dat perfect. Het allereerste jaar heeft hij blijkbaar wel wakker gelegen (eerste strenge winter in jaren) en ging om 5u 's morgens al naar de wei om toch maar te controleren. ALLES moesten we tot in de details uitschrijven... maar met een scenario van -17 hadden we geen rekening gehouden. Hij heeft dan maar op eigen initiatief een eigen bietenpulpschema opgesteld: voor elke 5 graden dat het vroor een extra portie. Ik moet zeggen: op 15 dagen dikt dat serieus aan... .
Touwens: onze hond wordt daar ook altijd een stuk dikker...

Nu zou hij beledigd zijn als we het iemand anders moesten vragen.
Voor dit jaar heeft een goede vriendin die "onze" ideeën respecteert al gezegd om wat te langeteugelen als haar toestand het toelaat (we zijn samen op cursus geweest). Dus ook in haar handen kan ik mijn viervoetertjes met een gerust gemoed overlaten. Verder hebben we nog een koppel die dat wel zouden willen doen (wij zorgden ook al voor hun paarden), maar dan gaan onze paarden toch wel heel wat wortelen krijgen, denk ik. Want het is toch wel zielig dat die van ons op een rantsoen van hooi (en evt. pulp) staan. Nu ja, toen wij voor de hunne zorgden, kwamen die ook véél meer buiten dan normaal...

Dus wij hebben hier wel wat back-up en daar ben ik zéér dankbaar voor. De winter wordt dankzij hen een stuk korter en beter te verdragen...

Alles begint met een droom...
Lena

Bij ons komen vaak vrienden in huis, voordeel is dat wij van oorsprong uit de randstad komen en dat veel vrienden het dus leuk vinden om een weekendje of weekje op de dieren te passen. Sommige hebben zelf paarden en en nemen die dan mee, andere zijn paardenliefhebbers zonder eigen paard dus die rijden dan ook lekker op onze paarden.

Ook komen mijn ouders of schoonouders wel eens oppassen die hebben niet zoveel met paarden dus meestal helpen de buurmeisjes dan met mesten en voeren enzo.

Dit weekend gaan we ook weg en onze oppas kon onverwacht pas een dag later komen, dan past een vriendin van mij uit het dorp een dag op de hond en katten en een aardige forumgenoot komt hooinetten vullen en geiten hooi geven (dat laatste wist ze nog niet )

Alegria schreef op maandag 5 december 2011, 22:05:


Hahahaha, handig joh zo'n forum. Nu kan in natuurlijk geen nee meer zeggen
Het is dat die beessies zo leuk zijn maar anders........

Wij gaan eigenlijk ook maar zelden op vakantie. Toevallig hebben we dit jaar alles op alles gezet om dat wel te kunnen (omdat ik zwanger ben en dus de laatste keer met zijn 2tjes weg konden), en hadden we een betaalde " professionele" vakantieoppas. Maar dat is niet goed bevallen. De dieren waren wel allemaal goed verzorgd (3 paardjes, 4 konijnen, 5 katten en 2 vogeltjes), maar ons splinternieuwe huis was een ravage. Zwarte strepen in ons bad, heel veel vlekken op de pas geschilderde lichte muren die er niet meer af gingen, en badhanddoeken met schimmel die er niet meer uitging. Onze vaste poetsvrouw was behandeld als een slaafje . Deze oppas heeft 15 dagen in ons huis gewoond. Onze IR pony liep ineens niet goed meer tijdens onze afwezigheid. Ik denk dat ze uit medelijden het strakke menu wat heeft versoepeld met gevoeligheid als gevolg. Ik heb overigens wel heel duidelijk afgesproken dat zij mijn paarden niet berijdt. Ik geef ze dan liever ook "vakantie" zodat de kans dat er iets niet goed gaat zo klein mogelijk is.

Nu hebben wij dus ook geen enkele optie meer om eens op vakantie te gaan. Hopelijk komt er nog eens iemand op ons pad zodat we straks met de kleine toch eens weg zouden kunnen .

Wel fijn om te weten dat wij niet de enige zijn met dit " luxe probleem".

Groetjes Jolanda

Unartica schreef op donderdag 8 december 2011, 23:53:


Ik denk dat zoiets best te vinden moet zijn hoor.

Ik heb twee jaar bij Pien geholpen tijdens haar vakantie, bijvoorbeeld.
Maar niets lijkt mij zo vervelend als met een 'niet gerust gevoel weggaan', dus dat moet inderdaad wel in orde zijn.

Merel Stoffers schreef :


En je moet kunnen loslaten. Anderen kunnen ook heel goed voor je dieren zorgen.... Zonder vakantie zou ik het niet trekken, zeker weten!
Ik laat het zo los op vakantie dat ik niet eens gebeld wil worden als er iets aan de hand is, ik vertrouw erop dat de thuisblijvers dat zelf perfect kunnen oplossen. Heerlijk om wél misbaar te mogen zijn.

(En we zijn zo verschrikkelijk blij met al onze fantastische hulp en ondersteuning waaronder Merel....)

Eigenlijk ben ik daarom wel blij dat mijn beestjes niet aan huis staan, weet niet of ik dat ooit zou willen om die reden.
Maar feit blijft, er zijn nog andere beessies en ook de paarden verzorg je deels zelf ook al staan ze niet aan huis. En natuurlijk zorgen anderen daar anders voor dan ikzelf, maar dat vind ik niet zo erg.
Ook als mijn paarden anders verzorgd zouden worden dan dat ik dat zelf doe voor twee weken zou me niet uitmaken. Over het algemeen krijgen ze eerder teveel eten en aandacht van verzorgers dan te weinig. Ik durf al mijn beestjes meestal wel met een gerust hart over te laten aan anderen :).
Toen ik 4 weken geleden in het ziekenhuis terecht kwam door mijn lieftallige pony, was ik maar wat blij dat er een spoedschema 'wie verzorgt de beesten van Geertje (en Geertje )' is opgesteld! En toen ik twee weken later weer eens kwam kijken waren de katten hooguit een beetje dikker , en gelukkig allemaal wel weer blij om mij te zien!